Please don't leave.

What a Feeling

We zitten met z'n allen in de auto. Een half uur later dan geplant. Niall en ik hadden minstens tien minuten nog staan knuffelen en daarna was de rest ook binnen gekomen. Na twee groepsknuffels hadden we Cole weggebracht naar de moeder van Liam die we laatst hadden ontmoet. Aardige vrouw en dat vond Cole ook.

Maar we zaten niet in zomaar een auto. Het was een gigantische jeep. Waar we met z'n alles in pasten. Hij was zwart en hoog en Liam zag er geweldig uit als chaffeur er van met zijn trotse glimlach.

We reden een dik halfuur tot we langs allemaal open vlaktes een bomen reden. Dit zie je maar weinig in Londen. Eigelijk zag ik sowieso niks anders dan het uitzicht uit het ziekenhuis en de tuin van ons huis. Dus alles wat ik zag, ieder grasspriet en elke boom nam ik in mij op.

"Eerste stop!" zegt Niall enthousiast en ik tilde mijn hoofd, die tegen het raam aan steunde, op. "En dat is?" Niemand had mij nog iets verteld en ik had geen enkel idee waar we waren. Tot ik een grote gele 'M' zag. Er verscheen een grote glimlach op mijn gezicht en daardoor ook op die van Niall en Louis. "Drive through?" Liam knikte.

De bestelling was doorgegeven en we reden naar het raampje om het op te halen. Liam deed zijn raam naar beneden en het meisje achter het raam van de mac Donalds slaakte een gilletje. 

"Liam Payne?" zegt ze verbaasd. Liam stak zijn hand uit naar het meisje en ze schudde elkaar de hand. "Nice to meet you." Ze kon alleen maar knikken. 

Nu deed Louis zijn raam ook open en Niall deed hetzelfde zodat ze iedereen kon zien. Haar mond zakte nog verder open. Ze kon niks uitbrengen. 

"Wil je een selfie?" vroeg Niall. Met rode wangen van schaamte knikte ze en haalde ze haar telefoon tevoorschijn. Na wel tien foto's en nog even kletsen voordat er een nieuwe auto aankwam reden we weer door. 

Nu opende Liam alle ramen en klonk er muziek uit de radio die Zayn meteen harden zetten. We blerden keihard mee terwijl we tussen door van ons eten genieten. Ik stak mijn hoofd uit het raam en Harry deed hetzelfde achter mij. Zijn lange haren wakkerde door de wind. Hij haalde een camera tevoorschijn en ik wist meteen wat hij van plan was.

"Kom op Jen, alles geven!" schreeuwde hij lachend. We reden met een enorme snelheid waardoor ik hem amper kon verstaan. Lachend keek ik de camera in. Na een hele hoop foto's schieten nam ik de camera over en deed hetzelfde bij hem. Tot Niall er genoeg van had en mij terug trok omdat hij het te eng vond. Lachend en zingend reden we verder.

Nog een eeuwigheid, geen idee hoe lang eigelijk, reden we een smaller grind weggetje op dat over ging in zand. Ik zag duinen meteen draaide ik mij om naar Niall. 

"Je hebt het onthouden." Hij knikt en drukte een zacht kus op mijn lippen. 

"Dankje." fluisterde ik tegen zijn lippen aan waarna hij de zoen verdiepte. 

Louis kuchte en wij stapten de auto uit en liepen hand in hand het strand op, op blote voeten. Het zand kriebelde tussen mijn tenen maar ik vond het niet erg. Het was al begonnen met schemeren en de lucht kreeg prachtige kleuren. Ik nam de camera die om mijn nek hing in mijn handen, waardoor ik Niall los liet en stopte met lopen. Snel maakte ik een foto toen Niall voor mij liep en nadat hij zich weer naar mij had omgedraaid.

De rest van de jongens liepen voor ons en dit leverde prachtige foto's op. Ik gaf de camera aan Niall en rende naar de rest. Van achter vloog ik hun om de nek en legde mijn armen om Zayn's en Harry's schouder. Tevreden kneep Zayn even in mijn hand. Niall kwam ook naast ons lopen en we kwamen aan bij de zee. Ik trok mijn rok een stukje op en stapte als eerste het water in. 

Na een hele tijd voor de golven wegrennen zag ik Niall verdwijnen. Ik liet de rest achter en ging hem zoeken. Niet veel later zag ik onze jeep het strand op rijden. Met Niall achter het stuur en ik maakte er meteen een foto van. Hij parkeerde hem met de achterkant naar de zee toe en stapte uit. Vragend keek ik hem aan. Hij legde een paar kleedjes achterin de open klep en gebaarde dat ik naast hem moest komen liggen.

Ik nestende mijn hoofd tegen hem aan en zo keken we naar de zee. Naar de zon die langzaam in de zee zakte en de gekleurde lucht die plaats maakte voor een sterrenhemel. Ik nam zo veel foto's van het uitzicht en van de jongens en Niall. Na een tijdje legde ik ook de camera weg.

"Ik koos jou omdat het je niet te veel uitmaakt wat anderen vinden. Je doet dingen je eigen manier en je laat je niks anders wijsmaken. Je geeft om de rest en maakt zorgen om ze terwijl je dat soms iets meer voor je zelf moet doen. Ik ben ook gevallen voor je persoonlijkheid, je ogen en je zachte lippen."

Verbaasd draaide ik mij om naar Niall, maar hij keek nog steeds voor zich uit. "Niall." begin ik maar ik kon verder niks zeggen omdat ik twee lippen op de mijne voelde. Na een lange zoen liet ik los en Niall zakte terug in zijn plaats.

"Is er nog iets wat je graag wilt doen? Voor stel dat je-" Hij maakte zijn zin niet af. 

"Voor stel dat ik het niet haal." fluister ik en Niall knikt. "Het enige dat ik wil is dat Louis en Harry hun relatie openbaar kunnen maken en dat ze gelukkig zijn." Zeg ik na een lange stilte. Niall knikt, maar bleef verder stil.

"Lads! Komen jullie?" roept Louis over het strand heen. Ik nam een hoop kleedjes mee en Niall zijn gitaar. Liam en Zayn kwamen ook onze kant op en haalde hout en andere spullen uit de auto voor het kampvuur.

Niall begint gitaar te spelen en we zingen een hoop liedjes terwijl we op dekens rond het kampvuur lagen. Ik lag tegen Zayn aan zodat ik met mijn hoofd en rug tegen zijn buik en borstkast lag. Hij had zijn rechter arm om mij heen en met de andere hield hij ons omhoog. Niall zat op een blok hout. Liam naast hem en Harry lag in de armen van Louis. De hemel was inmiddels volledig bedekt met sterren en hier en daar viel er eentje. De maan scheen vel en zorgde voor licht.

Het was perfect. Tijdelijk, maar perfect.

-

Sorry Lads, dit hoofdstuk is een beetje saai en zoetsappig misschien, maar ik wilde het toch wel graag doen. Binnenkort meer drama...

xx