Please don't leave.

I Want to Write You a Song

"Hoe voel je je vandaag?" vraagt Zayn terwijl we samen naar de keuken lopen. Ik ben al weer zes dagen thuis en voel me een stuk beter dan de laatste keer dat ik in het ziekenhuis was. 

"Ja gaat best wel goed eigelijk. Ik bedoel ik kan lopen en ben niet eens misselijk. Oh en die parasetemollen werken perfect." 

"Top, want we willen iets bespreken met je."

Ik trek mijn wenkbrauwen op, maar Zayn laat niks los.

"Goodmorning." groet Harry ons als we aan de eettafel gingen zitten en niet veel later kwamen Niall en Liam er ook aan. Harry zette allerlei broodjes op tafel en Niall viel meteen aan nadat hij mij eerst een zoen had gegeven. Niet veel later kwam Louis nog slaapdronken met een plof links van mij zitten. Harry tilde Cole in de kinderstoel en nam daarna zelf ook plaats.

"Zoals je wel weet Jen, is One Direction terug." begint Zayn en ik knik. "En we hebben besloten om alvast een concert te gaan geven, hier in London." 

Mijn mond valt open en ik kan een lach niet verbergen. "Dat is geweldig guys!" riep ik voldaan en verrast. 

"We zijn van plan om een paar nummer van de andere vijf albums te zingen en misschien een paar nieuwe." ging Niall vrolijk verder. 

"Maar" zegt Liam serieus waardoor ik nieuwsgierig word.

"We zullen dus een hele dag weg zijn en aangezien je thuis bent hebben we twee opties voor je." Ik knik. 

"Of we brengen jou en Cole naar mijn ouders, of jullie gaan beide mee."

"We gaan met jullie mee!" roep ik direct.

"We zullen dat nog wel met de dokters moeten overleggen aangezien je je best wel zult gaan inspannen." begint Harry en meteen verdwijnt mijn glimlach een beetje. Niall had het door en trok mij dicht tegen hem aan. 

"Harry niet doen. Dat zullen ze nooit goed vinden." zeg ik langzaam en Zayn werpt harry een blik, die Liam weer een blik wierp. 

"Okay." zegt Liam pijnzend en niet helemaal overtuigd. Meteen stond ik op en vloog hem om zijn hals en knuffelde hem van achteren. Daarna deed ik hetzelfde bij de rest, inclusief Cole.

"Jullie gaan zingen?" vraagt Cole nieuwsgierig die het maar half begreep. 

"Jazeker. Voor allemaal mensen op een heel groot podium." antwoordt Niall met uitgebreide handgebaren wat het kleine jongetje liet lachen.

"Dus wanneer is het concert?" Vraag ik aan Zayn terwijl we beide plaatsnamen in de achtertuin. Het was tegen de avond en we hadden net avond gegeten. 

"Over twee weken. Morgen gaan de kaarten in de verkoop. We zullen de komende tijd wel wat minder aandacht voor jou  en je broertje hebben aangezien er een hoop gerepeteerd moet worden." Somt Zayn op en ik knik.

Terwijl de zon dieper naar beneden zakte en de rest van de jongens bij ons kwamen zitten nadat ze Cole naar bed hadden gebracht. Harry had voor iedereen twee dekens gepakt en deelde die uit. Niall haalde zijn gitaar tevoorschijn en kuchte.

"I want to write you a song?" vraagt de blonde jongen toen iedereen zat. Harry en Louis naast elkaar op de bank tegenover de bank waar Zayn en ik op zaten, Niall op een stoel tegenover Liam die ook op een stoel zat. 

Alle jongens knikten instemmend en Niall begon te spelen. Ik sloot mijn ogen en luisterde met een tevreden glimlach naar de jongens. Toen Niall zijn solo zong opende ik mijn ogen en keek mijn blonde jongen aan. 

Toen het nummer afgelopen was voelde ik vrijwel meteen mijn ogen weer dicht zakken. Half in slaap en half wakker luisterde ik naar het gelach van de jongens. En onder de sterrenhemel viel ik in slaap.

De twee weken vlogen voorbij. De jongens waren enorm veel aan het repeteren geweest en gister hadden Liam en ik Cole naar Liam's ouders gebracht. Vandaag was de grote dag. De kaarten waren in drie minuten uitverkocht en we waren nu onderweg naar de plek waar het allemaal zou gebeuren. 

Al hoestend reden we een parkeer garage in. "Gaat het wel Jen? We kunnen je ook nog naar het ziekenhuis brengen om dit te controleren. Het is al een paar dagen gaande die verkoudheid van jou en ik vertrouw het niet helemaal." Zegt Liam bezorgd. 

"Geen zorgen Payno. Er is niks aan de hand. Ik adem en leef nog. Dus niks aan de hand." Verzekerde ik hem en ik voelde alweer een hoestbui opkomen. Ik kuchte en Liam draaide met zijn ogen terwijl hij de deur opende en uitstapte. 

We lopen de enorme zaal in en overal was iedereen de boel aan het opzetten. Niall liet mijn hand los en ik besloot het hele gebouw te verkennen. 

"Wij doen een soundcheck dus je zult je even alleen moeten vermaken." Vertelde Niall mij en ik knikte. 

"Niet verdwalen!" Schreeuwt Louis mij nog toe en ik moet lachen.

Ik kwam na een dik halfuur rond lopen in een kamer. Geen idee waar ik was, maar er stond een bank. Strompelend en hoesten ging ik er op lichen. Ik maakte mijn longen zo groot mogelijk, maar niks hielp en opnieuw barste ik uit in een hoestbui. 

"Jen! Jennaaa!" Schreeuwt Niall door de gangen. 

"Jennaaaa!" dat was Louis. 

"Jaaaa ik ben hier!" gilde ik terug en de deur vloog open. 

"Hier ben je. We hebben lopen zoeken joh." Zegt Louis. 

"Ach overdrijf niet zo." Zegt Niall terwijl hij zijn vriend een stoot gaf. 

"Ga je mee? Er zijn al een hele hoop mensen. De zaal is vol!" roept Niall enthousiast. 

"Hoe laat is het dan?" Vraag ik verbaasd. 

"Tien voor acht dus we beginnen in tien minuten." Antwoordt louis. Ik dacht toch echt dat we nog uren hadden. Ik moet in slaap gevallen zijn denk ik.

"Ja ik kom er aan. Geef me heel even." Antwoordt ik en beide jongens knikten. Ik zoende Niall kort en Louis rolde met zijn ogen. 

"THANK YOU LONDEN!" Schreeuwt Niall door de microfoon en iedereen juichte en klapte. Meiden waren in tranen en gilden van geluk. Iedereen om mij heen duwde en sprong. Van alle kanten werd ik geduwd en er werd wel honderd keer sorry gezegd, maar niks hielp. 

Niks hielp de enorme benauwdheid. Mijn ogen schoten bang de hele zaal rond. Liam en Louis liepen richting Zayn, Harry en Niall die elkaars handen al vast hadden gepakt. Daar stonden ze. Mijn vijf jongens met de hele wereld aan hun voeten.

Ze bogen voor de zaal. Ik dook in elkaar. En toen ze omhoog kwamen, toen viel ik naar beneden. Alles werd zwart terwijl ik vaag geschreeuw om mij heen hoorde. En toen was het stil.

Doodstil.

Pov Niall

Mijn gedachten tijdens het maken van de buiging waren geweldig. Dit optreden was geweldig. Na al die jaren heb ik dit zo erg gemist. Hier met alle jongens staan, zelfs met Zayn, is geweldig. Lachend en vol trots kwamen we weer omhoog. Ogen stralend en onze lichamen bezweet. 

Ik keek de zaal nog een laatste keer rond voordat we het podium af zouden lopen. En daar, recht voor mij. Daar gebeurde het. Waar we allemaal zo bang voor waren. 

Jenna dook in elkaar en meiden om haar heen gilden. Harry kwam als eerste in beweging en de beveiligers maakten ruimte. Iedereen moest de zaal verlaten en de ambulance werd gebeld. Ik hoorde vaag mensen gillen. Zayn die aan mijn schouder trok en iemand die mijn gitaar van mijn rug nam.

Maar het maakte niet uit. Want daar lag ze. Met haar ogen dicht.

Levenloos.

--------

Heel Lads, sorry voor deze enorm laat update :\ Hoop dat jullie het leuk vonden en ja best wel een kliffhanger oeps :))

xx