Please don't leave.

End of the Day

Hand in hand lopen we door de stille straten. "Waar gaan we heen?" vraagt Niall die pijnzend om zich heen staart. 

"Als jullie er niet zijn zit ik altijd op de bovenste verdieping van het ziekenhuis." leg ik hem uit, "en vanuit daar kan je de halve stad zien. Er was me vanuit daar een plekje opgevallen waar ik graag nog een keer heen wou. Dus daar gaan we nu heen." 

Niall knikt. "En waarom ben je altijd daar?"

"Er zitten geen muren in die verdieping, alleen maar ramen. Dus of ik teken het uitzicht of staar gewoon naar de mensen buiten. En 's nachts natuurlijk voor de sterren." 

Zijn mond valt open. 

"Jenna dat mag niet eens!" Ik moest lachen en druk snel mijn lippen op die van hem. 

"Er is nog nooit iets gebeurd Niall." zeg ik tussen de zoen door. "Maar wat als het wel een keer mis gaat."  

"Altijd zo bezorgt hé Nialler."  

"Ik ben serieus Jen."

"Niall, als het wel mis gaat ben ik in het ziekenhuis. Een betere plek bestaat er niet." Hij laat me los en geeft me een glimlach. Hoofdschuddend lopen we verder.

Liam Pov

"Zayn waar zijn ze heen?" Onrustig wiebel ik op een stoel in een wachtkamer in het ziekenhuis. Niall en Jenna zijn al ruim een half uur weg zonder ons te vertellen waar ze heen zijn gegaan.

"Ik weet het niet Liam, maar Niall zal niks laten gebeuren. Ze moesten er gewoon even met z'n tweeën tussen uit."

Hoofdschuddend sta ik op en ijsbeer voor de zoveelste keer door de gangen. 

"Misschien moet je even naar huis Payno." hoor ik Louis zeggen. 

"Nee." antwoord ik stug. Ik ga helemaal nergens heen, pas als ze terug zijn. 

"Li, je slaapt al dagen bijna niet. Dus luister even naar Louis." Ik draai me om en kijk het drietal ongelofelijk aan. 

"Jenna is een paar uur geleden tegen ons uitgevallen, daarna wilde ze weglopen. Ze eet niet meer en wilde niet eens met me praten! EN JULLIE VERWACHTEN DAT IK RUSTIG MIJN BED IN KRUIP!"

Het was niet mijn bedoeling om zo tegen de jongens uit te vallen, maar het word me gewoon allemaal even te veel. Harry keek geschrokken en Louis slaat nu ook zijn andere arm om hem heen. Zayn's uitdrukking was niet veranderd. Ik zuchtte en keek de jongens met een schuin hoofd aan. 

"Sorry guys, het was nie-"  'Ik know, I know' kapte Zayn mij af. Ik haalde mijn schouders nog steeds geïrriteerd op en liep door de gangen, weg van de jongens.

Jenna Pov

Na een klein uurtje wandelen zag ik dat we eindelijk dicht bij de plek kwamen. We liepen niet bepaald snel aangezien ik dat infuus mee moest sjouwen. Zayn had het voordat we weg gingen in een rugtas gestopt wat Niall eerst wilde dragen, maar ik dat absoluut niet wilde. Ik ben ontzettend bang dat het infuus verschuift of iets. Dus heb ik het de hele tijd op mijn rug gedragen.

"We zijn er!"  zeg ik. We lopen door een poort een groot park in. Alle bomen waren versierd met lichtjes. Het was gestopt met regenen en de bewolkte lucht had plaats gemaakt voor een open sterrenhemel. Er waren verschillende bankjes met mensen er op. Hier en daar renden kleine kinderen rond. Lachend probeerde ze de lichtjes van de bomen aan te raken. Op andere plekken zaten stelletjes dicht tegen elkaar aan. Sommige zoenend en andere wijzend naar de sterren. Ik keek Niall aan en slikte de brok in mijn keel weg.

"Kom, we kunnen daar zitten." en Niall wijst naar een bankje niet ver van ons vandaan. We nemen plaats en nu merkte ik eigelijk hoe moe ik was. "Het is prachtig." zegt Niall en ik zag zijn blauwe ogen schitteren. Met open mond keek hij bewonderend om zich heen. 

"Ja hé, het is prachtig." herhaal ik zacht. Ik legde mijn hoofd op zijn schouder en liet hem daar rusten. 

"Morgen ben je jarig hé Jen." 

Ik knik. 

"We hebben een geweldige verassing voor je." zegt Niall enthousiast. Ik draaide mijn gezicht om naar hem en kijk hem met een glimlach aan. Maar al snel verdween die. "Ik denk niet dat ik morgen weg mag."

"Waarom niet? Je bent jarig."  

"Ik heb me niet bepaald goed gedragen vandaag en ben uitgeput. Dus reken er maar niet al te veel op."  Ik zie dat Niall's glimlach verdwijnt en lede mijn hand op die van hem. Zachtjes knijp ik er in. 

"Andere keer?"  Niall knikt en lachte opnieuw en kneep terug in mijn hand.

Na een tijdje legde ik mijn hoofd op zijn schoot en keek naar de sterren. "Wat vind jij nou het aller bijzonderste aan de wereld?"  Niall kijkt mij verbaasd aan door mijn vraag, maar als snel kuste hij mijn neus. Toen hij niet meteen antwoord begon ik. 

"Ik denk dat ik de lucht het mooiste vind. Het veranderd in allerlei kleuren. Er komt regen of sneeuw uit en soms onweer. En 's nacht als er geen wolken zijn dan heb je dit." zeg ik wijzend naar boven. "Ik bedoel mooier dan dit krijg-"

"Jij." kapt Niall mij af. Ik keek hem verbaasd aan. 

"Jij bent het aller bijzonderste in deze wereld."  

Mijn mond valt open en ik kijk in zijn helder blauwe ogen. 

"Niall ik-" Maar ik wist eigelijk geen woorden te vinden. Dus legde ik mijn hand op zijn wang en trok zijn gezicht naar de mijne. Hij drukte zijn lippen op die van mij en langzaam bewogen we. Ik sloot mijn ogen en genoot van het moment. Na een enkele minuut liet Niall mij los en ging weer recht op zitten.

"Ik hou van je Niall."

Zijn ogen schieten naar die van mij en er verscheen een enorme lach op zijn gezicht. "I know, en ik hou ook van jou." en hij kust mijn voorhoofd. We kijken nog een tijdje naar de lampjes, sterren en mensen om ons heen tot Niall mij omhoog hielp.

"We moeten echt terug Jenna, de rest word ongerust waarschijnlijk en je mocht eigelijk niet eens het ziekenhuis zo lang uit." Ik knik en we lopen weg van het bankje. Toen we net voor de poort liepen draaide ik mij om en keek nog een keer naar de magische plek. Niall trok mij dicht tegen hem aan en zoende mij. Ik liet los en liep mijn ogen glijden over de bomen met lichtjes. Daarna draaide ik mij om en trok Niall mee. 

Ik keek nog een laatste keer over mijn schouder toen we de poort door liepen en lachte. "Ik hou van je Niall."

-

Ja sorry dit was niet een heel bijzonder hoofdstuk. Ik had niet zo veel inspiratie hier voor. Dus jullie zullen het hier maar even mee moetend doen.

xx