Please don't leave.

Spaces

"Waar moet dit?"

"Kom maar hier met dat." en Liam pakte wat kleren uit zijn handen. Cole was meegekomen naar het ziekenhuis. Ik ging enorm achteruit en daardoor moest ik eerder terug dan geplant. Ik lag op het bed en had een infuus gekregen.

"Vanaf nu altijd met je meenemen." had de verpleegkundige gezegd. Braaf, maar met een hele hoop tegenzin had ik geknikt nadat Liam er op had aangedrongen. Maar ik waardeerde zijn bezorgdheid enorm.

Alle jongens hadden toegekeken toen het infuus werd ingebracht. Alle jongens hadden de sneetjes in mijn armen gezien. En geen van de jongens had een woord gezegd.

"Wil je nog wat anders aan Jen?" vraagt Niall die naast mij in bed ligt. "Nee hoor." 

"Oke. Wil je dat we morgen er bij zijn, als je.. Je weet wel krijgt" zucht Niall. 

Op een of andere manier vond Niall het moeilijk om het woord chemo te zeggen. "Als je niet wilt Niall, dan hoef je niet hé." vertel ik hem. 

"Nee, nee. Ik ga mee."

"Thanks."

Niall staarde een tijdje voor zich uit en ik hoorde Harry en Zayn overleggen. "Lou! Hebben jullie het al verteld aan Simon?" Vraag ik de jongen. "Eh nee, en voorlopig doen we dat ook nog maar even niet" zegt hij. 

"Je weet dat jullie ook gewoon een andere manager kunnen nemen hé. Kom op jullie zijn One Direction. Iedereen staat in de rij voor jullie."

"We hebben een contract Jen, we kunnen niet zo maar-" 

"Ach kom op zeg, je kan het altijd proberen."

"We zien wel." Louis kijkt kort naar Harry maar die had het hele gesprek niet gevolgd doordat Liam zich had gemengd in de discussie.

Ik wenkte Louis en gaf hem een stevige knuffel. "Het komt wel Lou, neem de tijd." fluister ik. 

"Ik ook knuffel!" roept Cole vrolijk. Lachend nam Niall hem op schoot. "Hey lads! Waar discusseren jullie zo hard over?" roep ik richting het drietal. "Eh niks hoor." zei Harry meteen. Ik lachte en hij lachte terug.

"Ga je zo weer met Harry en Louis mee?" vraagt ik aan Cole die tevreden bij Niall zit. "Ga jij ook mee?" vraagt hij. 

"Nee Cole, dat kan niet. Ik blijf hier." 

"Hoe lang?"

 "Weet ik niet." Cole keek wat sipjes, maar al vrij snel klaarde zijn gezicht op. "Ik ga wel vragen!" gilt hij vrolijk en hij klimt van het bed af. 

"Cole, nee doe maar niet." roep ik hem achterna maar hij was de kamer al uit. "Shit." mompel ik. "Hij komt heus wel terug." zegt Niall. 

"Weet ik, maar ik weet niet hoe hij reageert als ook zij hem geen antwoord kunnen geven. Kleine kindjes hebben structuur nodig." zucht ik. 

"En jij slaap." verteld Louis mij. Op nieuw zucht ik.

"Kom lads, we gaan Cole zoeken." zegt Louis en Niall wilde op staan. "Wacht, wil je please hier blijven. Tot ik in slaap val?" Niall knikt en de rest loopt weg. 

"Je bent bang, of niet soms?"

Ik knik.

"Je hebt al meerdere gehad Jen, hier komen we ook door heen. Samen." Ik schud mijn hoofd en meteen werd de hoofdpijn erger. Meteen voel ik Niall's handen mijn hoofd masseren. 

"Weet ik, maar ik-" Ik maakte mijn zin niet af en mijn ogen werden wazig. De tranen stroomden over mijn wangen. 

"Vertel Lieverd, wat is er?"