Please don't leave.

Right Now

"Thanks lads, dit hadden jullie echt niet hoeven doen." zeg ik. 

"Tuurlijk wel Jen, het is je verjaardag." en Harry plantte een kusje op mijn voorhoofd. Ik glimlachte kort en liet me achterover in bed vallen. "Zien we je morgen weer?" vraagt Louis. Ik knik en krijg een knuffel van Cole en daarna van de rest. "Doei zussie."

"Tot morgen."

"Tot morgen."

Toen iedereen weg was vielen mijn ogen meteen dicht. De hele kamer lag nog vol inpak papier en cadeaus, maar ik had echt geen energie meer om dat op te ruimen. Ik merkte dat mijn conditie enorm is achteruit gegaan de laatste tijd. Na zo'n drukke dag met iedereen om mij heen ben ik totaal uitgeput. 

En zonder na te denken dat dit misschien mijn laatste verjaardag was, viel ik in een diepe en rustige slaap.

De volgende dag werd ik vroeg wakker met een misselijk gevoel. Ik krijg een chemo vandaag. Zuchtend kom ik omhoog en kijk naar de zooi om me heen. Langzaam sta ik op en loop naar de wc, maar er kwam niks uit. Dus strompel ik de kamer weer in en begin met het opruimen van het papier. Daarna pakte ik een voor een de spullen op, maar kwam er al snel achter dat er amper plek is op mijn kamer.

 Ik pakte de truien op en stopte die in mijn kast. De rest zette ik in een hoekje. Als de jongens kwamen zal ik ze wel vragen of ze het mee willen nemen naar huis. Het liefst was ik mee gegaan, maar nee ik krijg weer een chemo. Echt om ziek van te worden, jemig.

Ik merkte dat ik weer onrustig werd en liep naar de kraan in de wc. Ik draaide hem open en liet het koude water over mijn polsen stromen. Langzaam kwam ik weer tot rust. Door het geluid van het stromende water had ik niet door dat mijn deur open werd getrokken.

"Jenna? Jen?" hoorde ik ergens vaag en ik deed snel de kraan uit. 

"Oh daar ben je." zegt Niall toen hij binnen kwam lopen. "Hey." mompelde ik moe en hij geeft mij een kus. "Goodmorning prinses, lekker geslapen?" Ik knik en droog mijn handen af.

"Oh hey lads." zeg ik als ik de rest ook in mijn kamer zie zitten. Ik kreeg een hele hoop goedemorgens te horen en ging weer in bed zitten. 

"Dus weer een chemo vandaag hé." zuchtte Harry. Ik knikte, "Komt wel goed, zoals altijd Haz." 

De jongen knikte. "Willen jullie als jullie naar huis gaan die spullen meenemen." zei ik wijzend naar de cadeaus, "Het past hier niet helemaal." Liam knikt.

"Jenna? En hallo heren, goedemorgen." Will komt binnen lopen met een soort kladblok en pen in zijn hand en nam plaats in de laatste lege stoel. "Hoe is het vandaag?" vraagt de man aan mij. 

"Misselijk, maar verder wel oké." zeg ik.

 "Je weet dat je vandaag een chemo krijgt toch?"

Ik knik. 

"En voel je je goed genoeg daar voor?" 

Weer knik ik. "Mooi, en hoe is het met jullie?" zegt Will doelend op de rest.

"Ja, gaat goed gezien de omstandigheden." vertelt Louis. 

"Dat is fijn om te horen heren. Ik moet er weer vandoor, ik zie je vanmiddag." De man neemt afscheid en laat ons weer achter.

"Wanneer komt er een nieuw album?" vraag ik om de stilte te verbreken. 

"We zijn al wel wat aan het schrijven en proberen. We hebben ook al een aantal nummers die we zeker in het album willen hebben." zegt Niall enthousiast. 

"Oehh laat horen!"  

"Dat doen we thuis wel, met instrumenten en alles." zegt Harry. 

"Is goed, ben benieuwd."

"Jenna, ben je er klaar voor?" 

Ik knik en rij in mijn ziekenhuisbed achter Denise aan. Niall en Liam aan beide zijdes van mij. Ik gaf ze een dikke knuffel en ging toen op het apparaat liggen. Langzaam reed het onder een soort kap. "Stil blijven liggen." hoorde ik nog. Ik staarde in het niets naar boven tot ik iemand hoorde zingen. Het was Niall. 

Hij zong The Night We Met. Ik moest mijn lach en tranen inhouden, maar als ik niet onder dit apparaat lag was ik in huilen uitgebarsten.

Een poos daarna voelde ik mijzelf bewegen en werd uit het apparaat geschoven. 

"Hey, goed gedaan prinses." Ik voel hoe Niall een klein kusje op mijn lippen gaf en ik sloot mijn ogen weer. Ik werd terug mijn kamer ingereden en hoorde nog kort de rest van de jongens praten, maar kreeg eigelijk niks mee. 

"Ben je ready?"

"Altijd."

Zayn en Niall hadden mij samen uit het ziekenhuis gehaald. Ik had er nog twee weken na de chemo gelegen en had de volgende chemo kuur al weer gehad en nadat het eindelijk beter ging mocht ik weer naar huis tot de volgende ziekenhuis afspraak die over vier weken was. Ik stapte de auto in en samen reden we naar huis.

Niet veel later naar mijn gevoel, maar dat komt waarschijnlijk omdat ik de hele rit sliep, kwamen we thuis. Niall opende de deur voor me en ik stapte naar binnen. Meteen werd ik overspoeld met allerlei emoties. De tranen begonnen pas echt te stromen toen Harry op mij af kwam renen. 

"Ach lieverd toch." en hij sloeg zijn armen stevig om mij heen. Huilend drukte ik mijn hoofd in zijn nek en liet me troosten. Ik voelde nu ook een derde hand op mijn rug en maakte me los uit Harry's armen. 

"Hey Lou." zeg ik als ik zie zat hij het was. 

"Hey Jen." fluistert hij en ik zag ook tranen in zijn ogen. Meteen strekte ik mijn armen naar hem uit en knuffelde hem stevig. Daarna volgde Cole en Liam.

De rest van de dag keken we film, maakten we muziek en tekende ik wat in de kelder. Ik sliep die nacht bij Niall in bed en Zayn was ook bij ons komen liggen. 

"Denken jullie dat Larry ooit bekend zal worden gemaakt?" Beide jongens kijken mij verbaasd aan. 

"Waarom vraag je dat?"  

"Oh gewoon. Het zou toch fijn voor ze zijn." Niall knikte. 

"En wanner gaan jullie weer een tour doen?"  

"Voorlopig nog niet." antwoordde Zayn. 

"Een optreden dan?" 

"Misschien dat wel binnenkort. Moeten we even overleggen en plannen."

 "Mag ik mee?"

Ik zag beide jongens bedenkelijk kijken. "Ook dat moeten we overleggen." zei Zayn uiteindelijk. Ik knikte en nestelde me weer tegen Niall aan en hij sloeg zijn vertrouwde armen om mij heen. Ook Zayn kroop dichter onze kant op en ik voelde zijn arm ook om mij heen. Niall plantte nog een hele hoop kusjes in mijn haar, op mijn lippen en tegen mijn wang voordat ook hij in slaap viel.

Oh, ik ga deze jongens missen.

-

Sorry weer een saai hoofdtukje, heb wel meer inspiratie voor het verdere verhaal

xx