Young || Niall Horan

81

'Doei Roos!' zegt Niall als hij bij me wegloopt. Zijn vliegtuig naar Amerika vertrekt zo. Hij en de jongens gaan daar wonen en ik blijf hier achter. 

'Niet weg gaan!' roep ik en probeer achter hem aan te rennen, maar ik kom niet vooruit.

'Ik stuur je nog wel een kaartje!' roept hij en hij wordt steeds kleiner.

Wat moet ik nu? Niall en de jongens gaan aan de andere kant van de wereld wonen en ik zie ze waarschijnlijk nooit meer. Had ik nou maar nooit dat stomme huis voor hun gebouwd. Dan bleven ze gewoon hier in Londen.

'Niall, blijf hier!' probeer ik te roepen maar er komt geen geluid uit mijn keel. De tranen stromen over mijn wangen.

'Roos!' hoor ik maar hij komt niet dichterbij. 

'Roos! Word wakker!' 

Met een ruk schiet ik omhoog. Het was een droom. Niall is hier en gaat nog niet weg.

'Gaat het?' vraagt Niall en haalt zijn hand door mijn haar.

'Gaan jullie straks in LA wonen?' snik ik.

'Wat? Ik heb geen idee. Ben je daar bang voor?' vraagt Niall.

Ik knik en begin harder te huilen. Ik blijf straks achter hier in Londen zonder hem.

'Oh, Roos.' zucht Niall en zet me bij hem op schoot. 'Ik ga nergens heen zonder jou.' 

'Hoe kan je dat nou zeggen? Als de jongens allemaal daar willen gaan wonen dan blijf jij toch niet hier?' snik ik.

'Dan kidnap ik je en neem ik je mee.' zegt Niall en probeert mijn tranen weg te vegen. 'Wees alsjeblieft niet bang dat ik weg ga zonder jou. Dat kan ik zelf niet eens aan.' 

'Je gaat al weg zonder mij.' huil ik.

'Maar niet voor altijd.' mompelt Niall.

'Wat als je mij vergeet?' 

'Roos.' zegt Niall streng en zet me voor hem neer. 'Ben ik je vergeten toen we allebei naar een andere school gingen? Nee. Ben ik je vergeten toen ik meedeed aan de x-factor en nieuwe vrienden maakte? Nee. Toen ik beroemd werd en allemaal bekende mensen ontmoette? Nee. Ben ik je vergeten toen ik een halfjaar op tour geweest ben? Ook niet. Dus waarom zou ik je nu vergeten terwijl ik je de helft van de tour gewoon bij me bent? Ik kan me geen leven zonder jou voorstellen, Roos. Wees daar alsjeblieft niet bang voor.' 

'Je vergat me toen je naar Londen verhuisde.' snik ik.

'Ben je daarom bang dat het nu ook gaat gebeuren?' vraagt Niall verbaasd. Ik zie aan zijn ogen dat het hem kwetst. Ik knik. 'Ik wist helemaal niet dat dat je nog dwars zat.' 

'Dat zit het ook niet. Ik ben alleen bang dat het weer gebeurd.' 

'Dan zit het je dus nog wel dwars.' zegt Niall zacht. 

'Een beetje.' geef ik toe. 

'Ik was je niet vergeten Roos. Ik dacht elke dag aan je. Het was even een zware periode en ik sloot jou buiten, wat ik echt niet had mogen doen. Maar ik heb ervan geleerd en nu weet ik dat dat niet goed was.' 

Ik knik en haal diep adem. Ik moet niet teveel denken aan het verleden of de toekomst maar gewoon in het nu leven. De hele tijd bang zijn heeft ook geen zin en bereik ik niks mee.

'Weet ik.' zeg ik zacht. 'Sorry.' 

'Je hoeft geen sorry te zeggen. Ik vind het fijn dat het eruit is zodat ik je kan laten zien dat het niet zo is.' zegt Niall.

'Dankje.' zeg ik zacht. Ik leg mijn hoofd tegen zijn schouder en gaap.

'Wil je weer slapen?' vraagt Niall. 

'Ja.' mompel ik.

We gaan allebei weer onder de dekens liggen en Niall trekt me dicht tegen zich aan.

'Ik hou van je Roos.' fluistert hij.

'Ik ook van jou.' fluister ik terug.