05

1.1K 41 23
                                    


1996
-Rozemarijn Dekker-

'Het sneeuwt!' gil ik als ik uit mijn bed ben gestapt en door de gordijnen kijk, die mama al open heeft gedaan. 'Het sneeuwt! Mama mag ik naar buiten?'

Mama lacht en knikt. Ik wil al naar beneden rennen maar mama roept me terug. 'Eerst je omkleden. Doe je sneeuwbroek maar aan, en je winterjas. Je moet wel je trui eronder aan.' Mama helpt me met het aankleden en als ik dan eindelijk naar buiten wil rennen, roept mama me weer terug. 'Eerst nog even een broodje eten. Dan kam ik ondertussen je haren.' Papa smeert me een broodje met jam en mama maakt mijn haren in twee vlechtjes. Zo past er makkelijker een muts overheen, zei ze.

Ik prop het broodje in mijn mond en loop naar de klerenkist. 'Welle handhoen moe ik aan?' vraag ik met volle mond.

'Eerst je mond leeg eten Roos. Pak die lichtroze maar, die zijn lekker warm.' Mama geeft me nog een muts en een sjaal en helpt me om mijn jas dicht te ritsen.

'Ben ik nu klaar?' vraag ik ongeduldig.

'Ja. Ga maar naar buiten.' zegt ze en drukt een kus op mijn neus. Ik ga op mijn tenen staan om de deur te openen en ren dan naar buiten. Bryan en Greg zijn een iglo aan het bouwen.

'Mag ik kijken?' vraag ik als ik er naar toe gerend ben.

'Ja, maar niet aanraken. Straks als het af is mag je er misschien wel in.' zegt Bryan.

'Hoe lang duurt dat nog?'

'Nog heel lang. Nog wel een paar uur.'

'Dat duurt te lang. Ik maak er zelf wel een. Kan Niall ook spelen?' vraag ik aan Greg.

'Ik denk het wel. Hij lag net nog te slapen.' Ik knik en bel aan bij de buren. Maura doet open.

'Heey Rozemarijn, kom je voor Niall?' Ik knik en kijk naar binnen. Het ruikt lekker, naar pannenkoeken. Nialls moeder kan de beste pannenkoeken maken van iedereen op de hele wereld. 'Hij slaapt nog, ga hem maar wakker maken.' zegt ze en loopt met me mee naar de trap. Ik sluip zachtjes naar boven en loop naar de kamer van Niall. Hij ligt in zijn bed en heeft een teddybeer in zijn hand.

'Nialler!' roep ik en spring bovenop hem. Hij opent zijn ogen en kijkt me slaperig aan.

'Rooz?'

'Ja.' Ik haal mijn hand door zijn haartjes, ze zitten helemaal door de war. Zijn teddybeer valt op de grond en Niall grijpt met zijn armen naar mijn rug. Hij trekt me tegen zich aan en knuffelt me.

'Ik ben nog zo moe.' zegt hij slaperig en drukt een kusje op mijn neus. Zijn kusjes zijn grappig en veel fijner dan die van mama. Mama heeft altijd droge lipjes en die van Niall zijn zacht.

'Awwh, deze gaat in het fotoboek.' zegt Maura ineens. Ik kijk om en zie haar staan met een camera. Ik wist niet eens dat ze hier nog was.

'Mag ik zien?' vraagt Niall en gaat rechtop zitten. Ze laat de foto zien en ik giechel. Het is net op het moment dat Niall mij een kusje geeft.

Hij gaat weer liggen waardoor Maura hem op zijn arm tikt. 'Het is al laat. Kom eens uit je bed.'

Hij kreunt en stopt zijn hoofd in zijn kussen.

'Niallll laten we buiten spelen.'

'Maar ik ben zo moe.'

'Maar het sneeuwt.'

Hij springt op. 'Echt? Echt?' Hij loopt naar het raam en trekt de gordijnen open waardoor je het sneeuw kan zien. 'Mama! Mag ik naar buiten?'

'Kleed je wel eerst even om.' zegt Maura en legt zijn kleren klaar. Hij trekt gauw zijn kleren aan en Maura haalt de kam twee keer door zijn haar waardoor het goed zit. Ging het bij mij ook maar zo makkelijk.

Met een broodje en muts in zijn hand rennen we naar buiten. 'Wat maken Greg en Bryan?' vraagt Niall.

'Een iglo. Laten wij er ook een bouwen.'

'Nee, dat is stom. Laten we een sneeuwpop bouwen.'

'Ja!' Ik pak met mijn handen een hoopje sneeuw en maak er een balletje van. Dan rol ik hem door het gras en al het sneeuw blijft eraan vast plakken.

Op een gegeven moment krijg ik hem niet meer vooruit, zo groot is hij. Als ik Niall wil roepen zie ik dat die van hem veel groter is. We rollen de ballen dichterbij, totdat we ze niet verder krijgen.

'Zullen we Bryan en Greg vragen of ze hem erop willen zetten?' vraagt Niall. Ik knik en pak zijn hand. We rennen naar Bryan en Greg toe.

'Bryan?' vraag ik en trek aan zijn jas.

'Hmm. Ja Rooz?'

'Wil je onze buik op de sneeuwpop zetten?' vraag ik met een lief stemmetje.

'Oke.' Hij loopt met ons mee en we besluiten om de sneeuwpop voor Nialls raam te maken. Dan kan hij nog ernaar kijken. En ik ook natuurlijk, als ik bij hem ben.

'Nu alleen nog het hoofd.' zeg ik en maak al een klein balletje. Deze hoeft niet zo groot, want hij moet bovenop.

Het laatste balletje krijgen we er zelf op en we zoeken een paar stenen als ogen en mond. Niall heeft een tak dwars door zijn buik gestoken, want zo kan hij vliegen.

Ik plak nog wat sneeuw aan de zijkant maar opeens hoor ik Niall gillen. Ik draai me om en zie hem met een hoop sneeuw in zijn gezicht. Niet veel later krijg ik ook een hand met sneeuw in mijn gezicht.

'Bryan! Het zit in mijn ogen, haal het eruit!' gil ik, maar ze zijn al lachend weggerend.

Het sneeuw zit overal, in mijn nek, mijn shirt, mijn broek.

'Laten we naar binnen gaan.' bibbert Niall.

'Ja. Ik heb het koud.' We bellen aan bij Nialls huis en zijn vader doet open.

'Och, hebben jullie zo druk gespeeld? Hoe komt al dat sneeuw?'

'Dat deden Bryan en Greg.' zegt Niall boos.

'Ga jullie maar wassen. Mama heeft zometeen wel iets lekkers voor jullie.'

We trekken onze sneeuwbroeken en winterjassen uit en hangen die over de verwarming. Mijn kleren zijn helemaal nat.

'Je mag wel een shirt en een broek van mij lenen. Dan kan die van jou drogen.' zegt Niall en haalt een trainingsbroek en een trui uit de la. We kleden ons om en Niall helpt me omdat ik het nog niet zo goed kan als hem.

'Niall! Rozemarijn! Kom eens kijken naar papa!' roept Maura van beneden. We rennen gauw naar beneden en gaan naast haar voor het raam staan. Mijn vader en Nialls vader peperen Greg en Bryan helemaal in met sneeuw. We lachen.

'Lekker voor ze. Moesten ze maar niet zo stom doen.' zegt Niall en steekt zijn tong uit. Ik grinnik.

'Kom, ik heb de pannenkoeken klaar. En er is warme chocolademelk. Gauw eten voordat de jongens binnenkomen.'

We rennen naar de tafel waar een groot bord met wel 20 pannenkoeken op ons staat te wachten.

'Jammie!' roepen we tegelijkertijd en we vallen aan.

Young || Niall HoranWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu