Young || Niall Horan

04

1996
-Rozemarijn Dekker-

De deurbel gaat en papa staat op. Bryan komt naar me toe gelopen en aait over mijn hoofd. Ik vind het stom dat hij ouder is dan mij, hij is al 6 en ik ben 3. Volgend jaar mag ik al naar school alleen Bryan zegt dat het heel stom is.

'Rooz, kom eens kijken wie er is!' roept papa uit de gang. Ik sta op en loop zonder te vallen naar de deur. Daar staan Maura, Bobby, Greg en Niall.

'Nigel!' roep ik en ren zo snel als ik kan naar de deur, maar ik struikel alsnog en val op de grond. Gelukkig doet het geen pijn.

'Roos!' schreeuwt Niall en rent ook naar mij toe. Hij rolt over mijn buik heen en ik schiet in de lach. Niall moet ook lachen en hij gaat naast me liggen op grond. Papa en Bobby kijken ons raar aan waardoor we nog harder lachen. Ze lopen langs ons heen naar de woonkamer en Niall pakt Greg's voet vast zodat hij struikelt en tegen Bryan aanvalt.

'Niall!' roept Greg boos en we schrikken. Hij is wel 6 jaar ouder dan ons en hij kan heel hard slaan.

'Sorry.' zegt Niall zacht.

'Kun je nou niet een keer nadenken? Je bent zo irritant!' schreeuwt Greg en van schrik begin ik te huilen. Gelukkig trekt Bryan hem mee naar de keuken.

'Niet huilen Roosje.' fluistert Niall en hij knuffelt me. 'Als jij huilt moet ik ook huilen.'

'Waarom?' vraag ik verbaasd.

'Omdat ik het verdrietig vind.' zegt hij en veegt mijn traantjes weg met zijn handjes. Hij drukt een kusje op mijn mond.  'Zullen we vragen of we een koekje mogen?'

'Ja!' gil ik en ren alvast naar de keuken. Niall rent achter me aan. 'Mama? We willen een koekje.'

'Eerst netjes vragen.' zegt mama streng.

'Mogen we een koekje alsjeblieft?' vraag ik netjes. Mama lacht en pakt twee koekjes uit de koektrommel die op de tafel staat.

'Mogen we er twee?'

'Nee, één is genoeg. Ga nu maar spelen.'

Ik draai me om naar Niall en geef hem zijn koekje. 'Laten we met de barbies.'

'Maar dan mag ik met de auto.' zegt Niall en slaat zijn armen over elkaar.

Ik haal mijn schouders op. 'Is goed.' We rennen naar boven en lopen naar mijn kamer. Alles is helemaal roze, dat is mijn lievelingskleur. In de hoek staan mijn barbies, ik heb een heel huis.

Ik heb ook een lievelingsbarbie en die vind ik het allermooist. Niall zei dat die Rozemarijn heet omdat hij vind dat ik ook heel mooi ben. Ik heb maar twee jongensbarbies, maar eentje heeft een tattoo dus die vinden we niet mooi. De andere hebben we Niall genoemd.

Niall pakt de Barbie die Niall heet en de telefoon. 'Tutututut. Met Niall.' zegt hij.

'Met Rozemarijn.'

'Zou ik je ophalen? Dan kunnen we spelen.'

'Oke, ik moet me nog wel even omkleden.'

'Ik ook. Tot straks.'

Ik trek Rozemarijn een hele mooie roze jurk aan en borstel haar haartjes. Niall doet bij Niall een brandweermanpak aan omdat hij die het mooiste vind.