Young || Niall Horan

52

Ongeduldig sta ik te wachten voor de achterdeur van de o2 arena. Gister heeft Niall eindelijk iets van zich laten horen. Hij zei dat het hem heel erg speet dat hij me zondag heeft laten zitten en wilde uitleggen waarom, maar dat het een lang verhaal was en dat ik beter even langs kon komen. Dus nu sta ik hier.

Hij kan maar beter met een goede reden komen, want ik ben er nog steeds boos over. Hij kan ook geen eens tijd maken om naar me toe te komen om sorry te zeggen, ik moet altijd naar hem toe. Hij heeft mijn appartement nog niet eens gezien in de lange tijd die ik nu al in Londen woon.

De deur gaat open en er verschijnt een brede man in de deuropening. 'Hey Rozemarijn. De jongens hebben het nu heel druk, kan je later terug komen?' vraagt hij.

Ik frons. 'Niall zei dat hij nu wel tijd zou hebben.' zeg ik.

'Oh. Nou kom maar binnen dan.' zegt hij en ik loop achter hem aan de gang door. Vanavond hebben ze een optreden hier.

We komen in een kleine zaal waar heel veel mensen zijn. Ik zie Niall nergens, maar ik zie wel Zayn op een bank zitten dus ga ernaast zitten.

'Hey Zaynie.' glimlach ik.

'Roos!' gilt Zayn als hij me ziet en geeft me een knuffel. Ik lach en knuffel hem terug. 'Jou heb ik lang niet gezien. Hoe gaat het?' vraagt hij als hij me los laat.

'Goed. Behalve dan dat ik boos ben op Niall. Weet jij waar hij is?' vraag ik.

Hij haalt zijn schouders op. 'Geen idee. Hij komt zo vast wel hierheen.' zegt hij en ik knik.

'En hoe gaat het met jou?' vraag ik. 'Is het niet heel druk allemaal?'

'Ja, wel een beetje. En ik heb wel een beetje heimwee. Maar ik vind het wel echt geweldig met de jongens en onze fans.' zegt hij en zijn ogen lichtten op.

Ik glimlach. 'Gelukkig.'

Ik zie Niall de kamer binnen komen en hij ziet mij ook. Hij wil naar me toe lopen maar wordt geroepen door een vrouw en verdwijnt weer.

Ik zucht en zak onderuit op de bank. 'Hoezo heeft iedereen het eigenlijk zo druk behalve jij?' vraag ik als ik Harry zie staan die druk aan het overleggen is.

Zayn haalt zijn schouders op. 'Ik zei dat ik me niet lekker voelde en toen mocht ik even rusten.' grinnikt hij en ik moet ook lachen.

'Slimmerd.' lach ik.

Ineens springt er iemand bovenop me. 'Roos!' gilt Louis en geeft me een knuffel.

'Auw, Louis!' gil ik lachend. 'Ga van me af!'

Louis gaat naast ons op de bank zitten en zakt helemaal onderuit. 'Shht, niemand mag zien dat ik niks doe. Zayn ga voor me zitten.' Ik lach als Zayn nonchalant op de bank gaat liggen zodat Louis achter hem kan schuilen.

'Hebben jullie zo pauze?' vraag ik.

'We zouden een halfuur geleden pauze hebben.' zegt Louis en kijkt op de klok. 'Ik heb wel al honger. Roos wil je voor mij een broodje pakken? Alsjeblieft?'

'Ook voor mij?' vraagt Zayn en ze kijken me allebei met puppy ogen aan. Ik grinnik en sta dan op om twee broodjes te halen. Als ik bij de tafel met brood aankom zie ik dat Niall ook net een broodje aan het smeren is.

'Hey.' zeg ik zacht als ik naast hem ga staan.

'Hey.' zegt hij en kijkt me even aan, voordat hij met broodje in zijn hand weer wegloopt. Ik frons en kijk toe hoe hij aan een tafel gaat zitten met Liam om te eten. Hij besteed geen eens aandacht aan mij.

Ik loop naar hem toe. 'Niall? Kunnen we praten?'

'Nu even niet. Ik ben net aan het eten.' zegt hij.

'Als je klaar bent dan?' vraag ik een beetje geïrriteerd.

Hij zucht. 'Ja is goed.'

Chagrijnig loop ik terug naar Zayn en Louis met de broodjes. Waarom ben ik hier dan als hij geen zin heeft om te praten?

'Kijk eens wat vrolijker.' zegt Louis als ik hem zijn broodje geef.

'Als Niall geen tijd heeft had hij dat beter direct kunnen zeggen.' mompel ik boos.

Zayn en Louis zeggen niks en kijken ongemakkelijk naar de broodjes.

'Weten jullie ook niet waarom hij zo doet?' vraag ik. Ik heb geprobeerd de andere jongens te vragen waarom Niall niet kon komen zondag, maar ze reageren allemaal heel vaag en zeggen dat ik dat maar aan Niall moet vragen.

Louis haalt zijn schouders op. 'Ik heb geen idee. We hadden het wel ineens druk rond de tijd dat hij met je zou afspreken, maar ik weet niet waarom hij je niks heeft laten weten of later kwam.'

Ik zucht. Ik snap er echt helemaal niks van. Waarom doet hij ineens zo? Als hij met zat is kan hij dat toch gewoon beter zeggen?

Ik kijk naar Niall en zie dat hij zijn broodje op heeft. Ik besluit om er nog maar een keer heen te lopen. 'Niall? Kunnen we nu praten?' vraag ik.

'Ja.' zegt hij en staat op. 'Kom we gaan even hierheen.' zegt hij en loopt naar een andere kamer waar niemand is. 'Wel even snel.'

Ik frons. 'Je zei dat je tijd had?'

'Niet veel.' mompelt hij.

Het blijft even stil. Wat wil hij nu dat ik zeg? Ik hoef toch geen sorry te zeggen?

'Waarom liet je niks van je horen?' vraag ik.

'Sorry.' zegt hij zacht.

'Dat is geen antwoord op mijn vraag.'

'Ik had gewoon even geen tijd, Roos. Sorry dat ik niet kwam.' zegt hij.

'Even geen tijd? Je vraagt zelf of ik kan afspreken en laat me dan zitten en laat dan ook nog 3 dagen niks van je horen. En je hebt niet eens een duidelijke reden.' zeg ik boos.

'Ik zei toch al sorry.' zucht hij.

'Laat maar. Laat fucking maar. Zoek het uit! Ik ben al maanden lang de enige die contact zoekt! Als je me zat bent, zeg het dan gewoon. Ik heb er geen zin meer in!' roep ik nu kwaad en stamp boos het concertgebouw uit. Ik voel de ogen van de mensen in de drukke zaal op me branden. De tranen springen in mijn ogen en ik ga gauw door de voordeur naar buiten.

Daar staan ineens allemaal paparazzi. Die wachten natuurlijk tot een van de jongens naar buiten komt. Ik word ineens van alle kanten gefotografeerd en er worden allerlei vragen gesteld. Geschokt blijf ik staan en mensen dringen zich om me heen.

Ik krijg het benauwd en probeer me langs de mensen te wurmen. Het lukt niet en in paniek duw ik mensen harder aan de kant. De tranen stromen nog steeds over mijn wangen.

Dan word er ineens hard aan mijn arm getrokken.

'Rozemarijn!' schreeuwt de man die me ook het gebouw binnen gelaten heeft. 'Pak mijn hand, ik help je hier weg!'

Ik doe wat hij zegt en laat me begeleiden naar een auto. De man duwt me er in en slaat gauw de deur dicht, waarna hij voorin gaat zitten.

'Bedankt.' zeg ik zacht. Ik ben nog helemaal overstuur.

'Geen probleem. Wat is je adres? Dan breng ik je naar huis.' zegt hij en ik geef hem mijn adres, waarna hij me naar huis rijdt.