Young || Niall Horan

12

19 juli 2000
Groep 4
-Rozemarijn-

'Kijk!' gilt Niall. Hij heeft een hele grote bel geblazen.

'Wow!' bewonder ik hem. Niall probeert hem op zijn hand te leggen. Splatsj. De bel knapt.

Ik stop mijn stokje ook in het bakje zeepsop en blaas een paar bellen. Ze zijn wel groot, maar niet zo groot als die van Niall was. 'Waarom zijn mijn bellen zo klein?' vraag ik beteuterd.

'Je moet heel langzaam en lang blazen.' zegt hij en doet het voor. Alweer krijgt hij een grote bel.

Ik probeer het ook nog een keer, en blijf heel lang en rustig blazen. De bel word groter en groter. Niall begint te juichen. 'Die is echt heel groot!' gilt hij. Ik blijf blazen, totdat hij knapt en de zeepbelletjes in mijn ogen prikken.

'Nouhou.' zeur ik en stamp met mijn voeten op de grond. 'Het lukt me niet.'

'Probeer het nog een keer, en stop nu iets eerder met blazen.' zegt Niall.

'Wil je het nog een keer voor doen?' Hij pakt zijn bellenblazer en wil een bel gaan blazen, als de deur open zwaait.

'Rozemarijn, Niall, komen jullie even mee naar binnen?' vraagt Maura.

'Oke.' zegt Niall en we leggen het zeepsop terug in de schuur. Dan lopen we achter Nialls moeder aan naar binnen.

'Ga maar even jullie handen wassen.' zegt ze en we lopen naar de kraan.

Als we dat ook gedaan hebben pakt ze haar jas. 'We gaan naar Rozemarijn toe.' zegt ze.

'Hier ben ik!' zeg ik lachend en spring in de lucht.

'Naar je huis, slimpie.' zegt Maura ook lachend. Ik knik en we lopen alvast naar buiten. Later komen Greg en Bryan ook naar buiten en sluiten ze de deur.

Gezamenlijk lopen we naar ons huis. Papa en mama waren een weekendje weg met z'n tweeën. Ten minste, dat zeiden ze. Maar ze deden er heel geheimzinnig over. Bryan en ik hebben twee nachtjes bij Niall en Greg geslapen. Niet dat ik dat erg vond.

Maura belt aan en al snel doet papa de deur open.

'Papa!' gil ik blij en geef hem een knuffel. Bryan doet hetzelfde.

'Hey lieverds. Jullie moeten wel even stil zijn. Ga maar kijken in de woonkamer, mama is daar met een verrassing.'

Ik klap blij in mijn handen en ren naar de woonkamer, gevolgd door Bryan, Niall en Greg.

Mama ligt op de bank, en op haar buik liggen twee baby'tjes. Allebei hebben ze een blauw pakje aan.

'Aw.' fluister ik en aai een van de baby'tjes over zijn hoofdje.

'Kijk Bryan en Rozemarijn, dit zijn jullie nieuwe broertjes. Max en Noah.'

'Is het een tweeling?' vraagt Bryan. Mama knikt.

'Maar jullie waren toch een weekendje weg?' vraag ik. We wisten wel dat mama een baby zou krijgen, alleen niet of het een jongetje of een meisje zou zijn. En al helemaal niet dat het er twee zouden zijn. En ook niet dat ze dit weekend al zouden komen.

'Ja, een weekendje naar het ziekenhuis.' zegt papa grinnikend.

Ik pak het handje van een van de jongetjes. Ze lijken precies op elkaar. Hun vingertjes zijn nog maar zo klein. Het is enorm schattig.

'Ga maar eens op de stoel zitten.' zegt mama. Ik ga op de stoel zitten en papa tilt een van mijn broertjes op en zet hem op mijn schoot.

'Dit is Max.' zegt papa. Maura maakt een foto terwijl ik met zijn vingertjes speel. Niall hangt om me heen en speelt met zijn andere handje.

Bryan zit naast me en heeft Noah op schoot.

Papa komt aanlopen met een groot dienblad. 'Beschuit met muisjes!' roept Niall. Niet te hard natuurlijk, want dat mag niet. Hij pakt drie beschuitjes van het dienblad af.

'Niall,' zegt Maura streng. 'Je mag er ééntje.'

Niall kijkt haar onschuldig aan. 'Roosje en Bryan kunnen er toch niet bij?' vraagt hij.

'Oh, dan is het goed. Ik dacht dat je ze alle drie voor jezelf pakte. Sorry.' Niall glimlacht en geeft mij en Bryan ook een beschuitje met blauwe en witte hagelslag muisjes erop.

'Is de babykamer al klaar?' vraagt Maura. Papa schud zijn hoofd.

'Nee, we zijn er nog niet zo ver mee. Maar we wilden eigenlijk wat kamers wisselen. Als Bryan en Roos dat goed vinden tenminste.' zegt hij.

Ik kijk vrolijk op. Mijn slaapkamer is de kleinste van allemaal, dus dat kan alleen maar beter worden.

'Roos, zou jij de slaapkamer van papa en mama willen hebben?' vraagt papa.

'Ja!' gil ik blij. Max begint te huilen. 'Sorry.' zeg ik zacht en aai hem over zijn hoofdje. Papa neemt hem weer over en legt hem terug bij mama.

Papa en mama hebben een hele grote slaapkamer met een hoek erin. In die hoek zit een verhoging waar een twee persoonsmatras op ligt. Er zit ook nog een heel groot raam achter die uitkijkt op de straat en de speeltuin. Aan de andere kant van de kamer zit ook een raam die uitkijkt op Nialls slaapkamer raam.

'Dan hoeven we ook niet steeds de matrassen te verplaatsen als Niall hier komt slapen. Dan passen ze wel met z'n tweeën op Roos haar bed.' zegt mama.

'Papa en mama gaan op Roosjes slaapkamer slapen. Max en Noah slapen eerst nog bij ons en daarna zullen ze op Bryans kamer slapen. Als ze dan wat ouder worden kan een van hun op de logeerkamer.' zegt papa.

'Maar waar moet ik dan heen?' vraagt Bryan verdrietig. Alle kamers zijn al bezet nu.

'We gaan de zolder ook verbouwen. We maken een kleine gang en aan de ene kant komt een kantoor voor papa en mama's hotel en aan de andere kant komt Bryans slaapkamer.' legt papa uit.

'Ja!' roept Bryan. 'En dan mag mijn bed bij het dakgat!'

'Bij het dakkapel, ja.' verbeterd papa hem. De zolder is niet echt zo'n oude zolder, maar meer een tweede verdieping met een schuin dak erop. In het dak zitten twee grote dakkapellen. Daar past ook een tweepersoonsbed in.

'Daar gaat wel wat tijd in zitten.' concludeert Maura. Mama knikt.

'Dat klopt. Maar we doen het rustig aan. Bryan en Roos moeten ook nog kijken naar een nieuwe inrichting voor hun slaapkamer. Ze worden al wat ouder en hun kamers mogen wel vernieuwd worden. Een nieuw bed, nieuwe kledingkast, nieuw bureau. Bryan gaat ook al bijna naar de middelbare school.' zegt mama.

'Dus jongens,' zegt papa en klapt in zijn handen. 'jullie moeten je kamers opruimen. En dan bedoel ik echt opruimen, alle kleine rommeltjes moeten in dozen en alles moet worden schoon gemaakt.'

'Kom.' zeg ik en trek Niall mee naar boven. Met z'n tweeën opruimen is veel leuker.