Querencia

Çığlık

(Zaman ilerletip diğerlerinin doğumuna da gelelim kitap bitmeyecek yoksa😇)

Yaklaşık 5 ay sonra

Felix'ten
Bebeğim artık 5.ayının sonlarına gelmişti. İsmini Min-Gyu koymuştuk, Changbin ile en çok fikrimiz uyuşan isim buydu.

Seungmin ve Hyunjin de bebeklerine Min-Jun ismini koymuşlardı. Aslında birbirimizden bağımsız bu isimleri düşünmüştük ve öğrenince biraz şaşırmıştık.

Bunda bile bir uyum içindeydik ve bu şaşırtıcıydı.

Bu süreçte bebeklerimiz iyice büyümüş, Jeongin'in erkek bir bebişi olacağını öğrenmiştik. En önemlisi ise yine bir doğumun yaklaştığıydı.

Bu sefer Sung'un doğumu yaklaşmıştı ve en korkulu olan onun doğumu idi.

Hamileliği zaten zor geçerken doğumundan korkuyorduk.
.
.
.
Birkaç gün geçmişti ki korktuğumuz doğum günü gelmişti. Sung çığlık atarken Minho Hyung onu arabaya bindiriyordu.

Ben evde Jeongin ile kalmıştım Seungmin'de Min-Jun'u bana bırakıp onlarla gitmişti.

Biz de diğerlerini bekleyecektik sonuçta Sung'un doğumu zorlayacaktı ve yanında şimdiden fazladan kişi olsun istemiştik.

Bu sefer doğumhaneye Minnie de girmişti. Sanırım cidden zor bir doğum olacaktı ki doktorlar onu bile almıştı içeriye.

Jisung'dam
Bu acı tarif edilemezdi. Ne kadar kendimi zorlamaya çalışsam bile ıkınamıyordum.

Sonunda doktorlar beni uyutup doğumu yapmaya karar vermişlerdi.

Bu süreçte Seungmim'in çıkabileceğini söylemişlerdi.

O çıkarken bilincim yavaştan gidiyordu. En son hissettiğim elimi tutan Minmin'di.

.
.
.

Gözlerimi açtığımda bedenimde büyük bir ağrı hissediyordum. Elimi bile kıpratacak halim yoktu.

Herkes benimle ilgilenirken birkaç hafta hastane de geçmişti. Gerçekten uyusam bile zorlu bir doğum süreci geçmişti benim adıma.

Hastaneden çıktığımda bile evde dinlenmek zorunda kalmıştım bir hafta boyunca.

Sürekli birileri benimle ve bebeğimle ilgilenirken hem eşime hem arkadaşlarıma sahip olduğum için sürekli minnettar hissediyordum.

Artık yatmak zorunda olmadığım bir sürece geldiğimde benden mutlusu yoktu.

Bebeğim Min-Sung ile bol bol ilgileniyordum. Bu ismi bize Felix ve Seungmin ısrarla önermişti.

İlk başta anlam veremesem de ismimizin bir araya gelmesi ile bu isme vardıklarını anlamıştım.

Minho da bu ismi seve seve kabul etmişti. Haftalar bebeğimle ilgilenmekle geçiyordu.

Diğerleri benden daha tecrübelilerdi bebek bakma konusunda acil bir şey olduğunda yardımıma koşuyorlardı.

Bundan çok memnundum tabiki. Yanımda olduklarını bilmek iyi hissettiriyordu.

Tabi bu sıralar sürekli Jeongin'in çığlıklarını duyuyorduk. Sürekli doğuruyorum diye apar topar hastaneye gidiyorduk.

Ama hepsinde yalancı sancı sonucu ile karşılaşıp eve dönüyorduk. Herkesin bu duruma canı sıkılıyordu.

Özellikle Jeongin bebeğim doğmak istemiyor beni sevmiyor kesin diyip ağlıyordu sürekli.

Chan Hyung bile onu teselli edemiyordu. Evde yine çığlık sesleri yükseliyordu. Tek dileğim bu seferkinin de yalancı sancı olmamasıydı.

Yoksa nasıl teselli ederdik Jeongin'i bilmiyorum.