Ruhum toprağın en diplerinden gözlerimi açmam için yalvarıyor lakin ulaşmıyor bedenime.Üzerine doktor tarafından dikilen çiçekler solmuş,yağan yağmur bile sulayamıyor onları.En son katilimi gördüğümü hatırlatıyor zihnim,belki de onu yeniden görme korkusuyla bir türlü açılmıyor gözlerim.
Hastayım,bütün hücrelerim yorgun...İtiraf etmeliyim ki ateşe hiç dayanıklı değilim.Dışıma ördüğüm o güçlü umursamaz karakterim domino taşı misali düşüyor,ben düşüyorum yeniden,kaldırılmaya ihtiyacım var.Korkuyorum,ateş tenime değerken yanmaktan değil yanmamaktan korkuyorum.
Bilincim yavaşça açılırken ölmediğim için isyan ediyorum Tanrı'ya.O adamı gördüğüm o saniye tek arzum olan ölüme kavuşamadığım için.Gideceğim yerin cehennem olduğunu bilsem dahi gidemediğim için isyan ediyorum...
Göz kapaklarım dünyanın yükünü taşıyormuşçasına yavaşça aralanırken başımda kendini yoğunca hissettiren ağrı ile yüzümü buruşturdum.Ovmak için ellerimi şakaklarıma götürecektim ki o an yatağa bağlandığımı fark ettim.Hastane odasında bir deli yatağındayım...
Bağırıp uyandığımı haber vermeye dahi halim yoktu.Gerçi uyanmayı bu denli istemez iken bir de bunu duyuracak değildim.
Kollarımı bir ümit kurtarırım düşüncesi ile çekiştirdiğimde hissettiğim sızı kısık sesimle attığım çığlığıma ve beraberinde doktorun odaya girmesine yol açmıştı.
"Jaemin...Ah sonunda uyandın."
Ne zamandır görmğyordum simasını meçhul lakin çok özlemişti gözlerim kusursuz görüntüsüne.Aniden buğulandı gözlerim,duygularım büyük çöküşteydi zira.Şimdi üşüyen ellerim onun avuçlarında ısınırken nasıl ağlamadan duracaktım?
"Neyin var meleğim?Ameliyattan çıktım ve seni acile kaldırdıklarını söylediler.Krize girmişsin.Seni bağlamalarına engel oldum ama bu sabah geçirdiğin yeni krizden sonra bağladılar.Anlamıyorum Jaemin,bu mümkün değil.Ben sana en son kodion verdim ve üç gün krizini engelleyecek güçteydi.İki gün önce bayıldığında test sonuçlarında marihuana bulundu yeniden.Aklım almıyor,ben sana onu haftalar önce vermiştim.Ya-"
"Doktor yalvarırım dur.Beni buradan çıkart,nefes alamıyorum."
Günahlarım bana her şeyiyle güvenen adamın dilinden yüzüme tokat gibi çarparken onun bağlanacağı sonuç ile yüzünde oluşacak hayal kırıklığına hazır değildim.O beni tedavi ettiğini sanarken gizlice uyuşturucu kullanmaya devam ettiğimi öğrenmesi her şeyin sonu olurdu.Güçlü değildim,ne özür dileyecek ne de kendimi anlatacak mecalim yoktu.
Bana olan son derece güçlü sadakatine güvenerek kestim sözünü.İrdelemedi,zaten bana güvenmese kafa patlatmazdı günlerdir.Evet ben hatalarıma dönmüştüm lakin hoşnut değildim bu durumdan,boğuluyordum her geçen gün.Bunun tek suçlusu ben olamazdım.Doktor da hatalıydı,ne denli bağımlı olduğumu anlamadan başladı tedaviye.Açlık duyuyordum,ellerim titriyor,midem bulanıyordu.Engel olamıyordum işte,kendime sunduğum sebepler haklı çıkarıyordu şeytanımın dayatmalarını.
Sıcak elleri üşüyen tenimi ısıtırken kurtardı beni bağlı olduğum kumaşlardan.Sımsıkı dolandı kolları onsuzluktan çürümeye yüz tutmuş bedenime.
Göz yaşlarım süzülüp onun tenine damlarken çektim kokusunu hasretle.İki gün görmemiştim yalnızca dediğine göre ancak bir ömür gibi sızlıyordu ciğerim.
"Evimize gidelim mi Jaemin?"
"Gidelim..."
Konuşmayı unutmuştum sanki.Kelimeler boğazımda düğümleriniyordu.İnat ediyor,çıkmıyorlardı.Oysa söyleyeceğim çok şey vardı.Canavarın döndüğünü anlatacaktım daha ona.Beni bu hale getiren yaratık karşıma çıktı,utanmadan bana dokundu diyecektim.Açacaktım yaralarımı,doktor saracaktı lakin yapamadım.Yalnızca bedenimi kucağına aldığında başımı göğsüne yaslayıp gözlerimi yummakla yetindim.Evimize gittiğimizde gelecekti her şeyin sırası.
