𝖆𝖋𝖗𝖆𝖎𝖉

656 73 67
                                    

Elleri birbirine kenetli iki genç... Acının, ızdırabın asla rahat bırakmadığı iki küçük çocuk... Birbirinden destek alarak büyümeyi öğrenecek iki aşık...

Saatlerdir rotasızca gidiyorduk, elleri elimde...

Hastaneden çıkmış, yemek yemiş sonra da öylece yürümeye başlamıştık. Çocukluğunu anlatmıştı bana, gençliğini, ilk doktor olduğu günü... Sonra ben anlattım ona, hayallerim,acılarımı,umutlarımı...

Konular uzadıkça uzuyor, birbirimizi keşfesiyorduk. İşte böylece ayı yolculamıştık.

Doktorun arabasıyla yüksekçe bir bölgeye çıkmıştık. Arabadan çıkarttığı hırkayı yere serdi, üstüne oturup heyecan ile güneşin doğmasını beklemeye başladık. Gökyüzü çeşitli renklerin dansına şahit olurken uykulu gözlerim kapanıyor, kafam omzuna düşüyordu.

Kolunu belime sararak yaklaştırdı kendine. Huzurla kafamı göğsüne yaslarken küçük bir çocuk gibi kıvrıldım kucağına. Güvende hissettiriyordu kokusu. Hiç olmadığım kadar güvende.

"Keşke hamile kalabilseydim."

"O nereden esti şimdi aklına Jaemin?"

Küçük kıkırtılar dökülmüştü öpmekten şişirdiğim dudaklarından.

"Senin nasıl bir baba olacağını merak ediyorum doktor. Hem çocuk demek garanti demek, evlenirsek boşanamazsın benden."

Bilmiş bir tavırla konuşmam gülüşünü hiddetlendirirken saçlarımı karıştırdı.

"Evimizde küçük bir çocuk var zaten ve ben o küçük çocuğu asla bırakamam."

Parmaklarım beyaz tenini buldu, gülüşünü sevdim nazikçe. Asla kaybolmamasını dilediğim gülüşünü...

Sakin anımızı bölen doktorun gürültüyle çalan telefonu olmuştu.

"Sekreterim arıyor, açmak zorundayım."

Kafamı sallayarak sessizce konuşmalarını bekledim. Kapanan telefon doktorun bütün neşesini de almıştı.

"Hastaneye dönmem gerekiyor. Ameliyat ettiğimiz hasta uyanmış ve benden operasyona dair detaylı bilgi almak istiyormuş. İşim kısa sürer, sonra evimize geçeriz."

"Evimize..."

"Evimize..."

Alnıma bıraktığı buse ile ayaklandık. Şimdi yolculuk hastaneyeydi.

~~~

Devasa hastanenin her bir katını uzun uzun gezmiş sonunda sağlık çalışanlarının odasının önünde durmuştum. Doktor burada onu bekleyebileceğimi söylemişti.

Nezaketen kapıyı çalarak boş odaya girdim. Odanın içerisinde başka bir kapı daha vardı. Tuvalet ibaresini görmemle adımlarım o yönü buldu.

Beyaz kapının ardından bir çok tuvalet ve duş kabini vardı. İşimi hızlıca gördüm, bakışlarım aynadaki görünümü bulduğunda içimde büyük bir korku alevlendi. Siyah saçlar... Beş yıl öncesindeki gibi...

Kömür siyahıydı saçlarım çocukken. Çok severdi abim. Bana yaptığı o korkunç şeyden sonra nefret ettim siyahtan, doktora kadar... Onunla berber yeniden kabullenmiştim siyahın asaletini ancak yine de kötü hatıraları canlandırıyordu.

Güç kaybeden kollarımı lavaboya dayayıp güç almaya çalıştım. O an aklımda neredeyse iki gündür tedavi olmadığım belirirken açılan kapının ardında görünen silüet ile nefesim kesildi. Jaehyun...

"Jaemin!"

O ses... Aklımdan çıkarmak için yıllarımı verdiğim o ses şimdi kulaklarımda,yeniden adımı söylüyor...

Geri geri adımladım. Her adımımda sanki daha çok yaklaştı bana. Sırtım duvarı bulduğunda artık kapana kısılmıştım. Tanrım! Lütfen bu bir kabus olsun!

"Benim küçük kardeşim,seni o kadar çok aradım ki..."

Bakışları gözlerimde, kokusu buram buram burnumda.

"Uzak dur!"

"Korkma Jaemin, benim, abin."

"Siktir git! Uzak dur benden!"

Hayatımı karartan eli saçlarıma dolanırken o an ölmek için yalvarmaya devam ettim Tanrı'ya. Ama şeytan daha da yaklaştı tenime.

"Sakin ol Jaem. Sakin ol ve konuşalım. Yıllardır seni arıyorum, şimdi lütfen sakinleş ve konuşalım."

"Git! Git burdan! Git! Git! "

Kararan gözlerim krizimin başladığını gösterirken sayıklamaya ve can havliyle bağırmaya devam ettim.

Ellerim benden habersiz darbeler indiriyor, deli gibi sallanıyordum. Eliyle ağzımı kapatıp bağırmamamı söylemesi beni durdurmamış aksine daha çok hırslandırmıştı.

Ani bir çığlıkla ısırdım avucunu. Acıyla geri çekilirken yürümeye çalıştım ancak nafile. Bilincim yerinde ancak bedenim felç.

Olduğum yere çökmüştüm, zira bacaklarım hareket etmiyor. Korkuyla varlığımı belli etmeye çalışmam fayda vermiyordu. Yavaşça kapandı gözlerim. Katilimin önünde elim kolum bağlı kalmıştım, çaresiz...

*****

Evet son okuduğunuz bölümde düzenlendi.Umarım beğenmişsinizdir.Yeni bölümlerde yeni bir drug göreceksiniz.Seviliyorsunuz :3

(düzenlendi-son)

𝙙𝙧𝙪𝙜☾ 𝙣𝙤𝙢𝙞𝙣Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin