Çeşme en soğukta,derece -30'ları gösteriyor.Bedenim titriyor lakin üşümüyorum.Sonra kulpu kavrıyor parmaklarım,çeviriyorum.Su en sıcakta,derece bu sefer +49'ları zorluyor.Duman çıkıyor bedenimden ancak yanmıyorum.Öyle bir durumdayım işte...
Tam bir saattir banya küvetinde oturuyor,girerken yanıma aldığım küçük bıçağa bakıyordum.Normalde olsa çoktan kana bulardım beyaz küveti lakin yapamıyordum.Beni yaşama bağlayan bir şey vardı:doktor...
Kendimi düşündüm uzun uzun.Geçmişimi,ailemi,yaşadıklarımı,hatalarımı...Hiç acımamışım kendime.Yüzleşmek yerine sürekli kapatmışım yaralarımın üstünü.
Bunların bilincine yeni varmış olsam da nihayet varmıştım artık.Şimdi intihar etmem kime zarardı?Ben ölecektim,doktor bensiz kalacaktı ve o piç elini kolunu sallaya sallaya hayatını yaşamaya devam edecekti.Bu benim dünyaya yapacağım bir kötülük olurdu.Küçücük kardeşini tecavüz eden bir mahluk ölmeliydi,ben değil...
Oturduğum soğuk zeminden kalktım.Kendime gelmişti sonunda.Şimdi güzelce hazırlanıp bir an olsun elimi bırakmayan adamın elini sımsıkı tutacak ve o yaratığın karşısında dimdik duracaktım.Kendime ördüğüm o umursamazlık duvarı bu gece en güçlü taşlarıyla yeniden örülecekti.
Çıktım banyodan ve doktorun odasına girdim.Aynada saçlarını düzelten doktor meraklı gözlerle beni süzmüş,telaşlı adımlarla yanıma gelmişti.
"Rahatsız etmek istemedim lakin çok da merak ettim sen çıkmayınca iyi misin?"
"İyiyim,suyu doldurup biraz gevşemek istedim sadece."
"Buralarına ne oldu böyle?"
Gözlerinin gezindiği çıplak bedenimin aynadaki yansımasına bakındım.Kıpkırmızıydı tüm vücudum.Sıcak su yapmış olmalıydı,hissetmediğim sıcak su...
"Suyu sıcağa ayarladım ve sanırım lifi fazla bastırmışım."
Hafiften sızlayan boynuma ve omuzlarına bastırdı dudaklarını.Eli ise masumca okşuyordu tenimi.
"Yemekten sonra bedeninle de ilgilenmeliyim,fazla ilgisiz kalmış."
Muzip sırıtışı eşliğinde karıştırdı ıslak saçlarımı.Şimdi neredeydi korkum?Hangi dipsiz kuyuya saklanmıştı?Nereye saklandığı meçhul lakin o an öğrendiğim bir şey vardı.Benim korkularım doktordan korkuyordu.Doktorun elleri ne zaman ellerime değse,gözleri ne zaman benim harelerimi bulsa bütün korkularım uçup gidiyordu.
Alnımı yasladım açıkta kalan alnına ve dudaklarına doğru fısıldadım uzun zamandır benden duymak istediği o kelimeleri.
"Seni seviyorum doktor."
Kaldırdı başını.Küçük gözleri kocaman olmuştu,şaşkınlıkla havalanmıştı kalemle çizilmişçesine güzel olan kaşları.
"Bu gerçek mi?"
"Belki yalan söylemiş olabilirim çünkü sadece sevmiyorum,ben sana aşığım Jeno."
İsminin dilime bu denli lezzet vereceğini önceden bilseydim eğer eskitirdim ağzımda. O kadar yakıştı ki kendi kadar güzel ismi ağzıma...
"Şimdi gidip profesörü arayacağım ve gelmemesini söyleyeceğim."
Işıl ışıl parlıyordu kocaman tebessümü.Gözlerim kamaşıyor,kalbim tekliyordu.Bu aşk değildi de neydi?...
"İptal edip ne yapacaksın?"
"Ahh,Tanrım!Jaemin ben bu günü ne kadar uzun zamandır bekliyorum biliyor musun sen?"
