My EX Fiancè

Twenty Six.

Please Vote!

"George, don't you want to stay here tonight? Alam ko pagod ka. Bakit hindi ka na lang dito mag pahinga?" Latifa asked him sensually while he was dropping her in front of her condominium.

"I also have a good wine inside. C'mon, let's celebrate George.." She asked him again at this time hinawakan nito ang kanyang kamay.

"Latifa.. I know you're tired. Mag pahinga ka na.." Saway niya dito.

"Even for one glass?" She tried again. She really don't know how to back down.

"Hey, you know that's not gonna work on me.." Saway niyang muli dito at tinitigan ito ng mariin.

"Jeez, you are so stiff." Reklamo nito sa kanya. Bahagya naman siyang na tawa dito.

"Para ka naman bago ng bago sa'kin.." Balik niya dito.

"Manhid.. Diyan ka na  nga.." Tila na iinis pa na sabi nito at bumaba na ng sasakyan.

"I'll see you in the office tomorrow.." Paalam niya na din dito.

Latifa was always vocal sa nararamdaman nito para sa kanya. Yes, sometimes it was tempting ngunit hindi man lang niya na isip to sleep with her even once.

Dahil para sa kanya ay iba ang work at personal relationship. And he doesn't want to have a relationship with her colleague and good friend. He also explained it to her long time ago at alam naman nito lagi ang sagot niya.

She is somehow persistent. Matigas talaga kasi ang ulo talaga nito at ayaw nitong na tatalo kaya marahil ay kinukulit pa siya nito.

But, for him.. He doesn't believe in love. Kaya nga tinanggap niya ang arrange marriage na ito. Noong una ay hindi din siya makapaniwala na uso pa pala ang kasunduang kasal dahil nasa 21st century na sila.

Ngunit nagkamali siya dahil ipinagka sundo na pala sila ng Lolo niya sa mabuting kaibigan nito at iyon ang Lolo ni Antoinette. His memories was a bit blur when he was young pero na tatandaan niya na nag kita na sila ni Antoinette noon.

That was 22 years ago to be exact kaya hindi na niya gaano pang matandaan. He also met her late Mom and Dad. They were like his parents very warm and bright. At napaka sarap talaga mag luto ng Mama nito.

Hindi na nga niya na lamang sinabi dito dahil siguradong hindi na nito iyon naaalala. At baka mag mukhang tanga lang siya kapag sinabi niya iyon dito.

"Mang Isko, sa bahay tayo. Paki bilisan lang ang takbo.." Utos niya sa family driver nila.

Kanina pa niya tinatawagan si Antoinette at hindi man lang siya nito sinasagot. Na saan na naman ba ito? Baka mamaya ay kung saan saan at kung sino sino na naman ang kasama nito.

That woman. Na pa iling niyang sabi sa sarili.

Ano kaya ang gingagawa nito ngayon at hindi nito ma sagot ang tawag niya? Hindi man lang ba ito curious kung naka uwi na ba siya or kung nakrating na ba siya sa Pilipinas?

"Nay Lourdes, na saan sila Mama?" He asked in one of their old maids in the house.

"S.. Seniorito.. Dumating na po pala kayo.." Magiliw na bati ng matanda sa kanya.

"Y.. Yeah, the flight was delayed.." Reklamo niya dito at hinubad ang kanyang coat.

Tinanggal din niya ang kanyang sapatos at isinuot ang kanyang tsinelas. Minabuti na din niyang tanggalin ang neck tie niya.