KALBİMİN YARISI SENSİN

GİDİYORSUN.

Gidişinden sonra yutkunamadım boğazıma dizildi bütün kalmanı sağlayacak kelimeler, sesim çıkmadı ,soluğum kesildi ne kal diyebildim nede gitme sadece bakabildim arkandan hava soğuk, gözlerim yaşlıydı bilirsin güzelim İzmir'in soğuğu serttir yine bile sana toz konduramadım gidişin soğuttu vatanımı diyemedim de İzmir de kabahat buldum erkekler ağlamaz mı doğru biz ağlamayız içimize atarız duygularımızı, bağıra çağıra söyleyemeyiz dışarıdan baksan soğuktan gözlerim yaşlanmıştır diye düşünürsün ama içime baksan volkanlar patlıyor dışarıdaki soğuk içimi soğutmuyor benimken sana dokunmak ne kadar kolaydı şimdi ise kolundan bile tutamadım durdurmak için seni bir saat öncesine kadar ayaklarım kendi yürüyordu sana şimdi komut versem de adım atmıyor ayaklarım. teşekkür ederim rüzgar son kez parfümünün kokusunu burnuma değdirdin işte şimdi açıldı buğulanan gözlerimin bozuk vanası. hadi be gülüm lütfen dön bir kez daha değsin gözlerin gözlerime son kez göreyim dünyadaki hiç bir lisanın anlatmaya gücünün yetmediği güzelliğini. gitmek bu kadar kolay mıydı onca söz yalan mıydı sen gittin belki ama ben gidemedim senden o gün bıraktığın gibiyim fazlam yok ama eksiğim çok duygularımı orada bıraktım soğukta bütün vücudum titriyordu ama bütün vücudumu titreten sadece seni hissettiğinde hızlanan kalbimin artık seni hissedememe korkusundandı bütün vücudumu titretircesine çarpması. Kimseyle konuşamam bunları ne anneme anlatabilirim üzülmesin ,ne babama anlatabilirim ciddiye alır beni, arkadaşımda yok hiç. sanırım ölüyorum ve beni kimse görmüyor.