KALBİMİN YARISI SENSİN

DUYGULAR.

Yavaş yavaş ölmek diye bir şey var ama sonu ölüme gitmiyor sadece yaralısın sonsuza dek kanayan bir yaran var fakat başka bir sebepten öleceksin o yara seni öldürmeyecek sadece sürekli kanayacak ve sana acı verecek o yara yavaş yavaş bütün duygularını öldürecek önce güvenini sonrasında istemeye istemeye sevgini öldürecek bunu öyle büyük bir zevkle yapacak ki korkacaksın beni de öldürür mü diye hayır o yaranın seninle hiç bir işi yok sadece duygularını istiyor bu yarayı sana açan en çok sevdiğindi dimi ama artık o yara ona olan sevgini bile öldürecek diyeceksin ki madem sevemiyorum ondan nefret edeyim nefretinde ölecek ona karşı hiç bir duygun kalmayacak nefretini o kadar hızlı öldürecek ki nefret duymaya başlayamadan ölecek nefret duygun. çevrendekiler seni mutlu etmeye çalışacak ama olmayacak mutlu olduğun an mutluluğunda ölecek üzüleceksin birer birer yaşadığın her duygu ölüyor üzüldüğün an yaran sızlayacak oda tam üzülürken sana, bir fotoğrafına denk geleceksin tam göz yaşların sel olacakken bu sefer üzüntünü de alacak senden. korkmaya başlayacaksın bundan sonra hiç bir duyguyu hissedememe  korkusu içinde büyürken endişeye kapılacaksın gerçekliğini sorgularken artık korkuda kalmayacak endişede çünkü o duygularında ölecek artık duygusuz birisin artık ne zaman birine karşı sevgi hissetsen başaramayacaksın yapamayacaksın kendini hiç bir yere ait hissedemeyeceksin sana kötü davrananlardan nefret edemeyeceksin çünkü artık umursamayacaksın karanlık bir sokak da tek başına yalnız yürürken korkmayacaksın başına bir şey  gelir mi diye endişe duymayacaksın çünkü başına gelebilecek en kötü şey geldi. Yaradan ne haber mi artık kapandı beni öldürmedi ama artık yaşamıyorum da duygusuz herifin tekiyim. Meğer insan eksildikçe, ağırlaşırmış.