KALBİMİN YARISI SENSİN

BİR ZAMANLAR.

Hayallerim bitti kül oldu. Bir zamanlar benimde inandığım biri vardı mutluluktan parlayan gözlerim vardı. Şimdi ise gündüzlerim bile kapkaranlık güneş doğmaktan vazgeçti bende yaşamaktan vazgeçtim.

Artık zamanlı zamansız ağlamalarımdan korkmuyorum çünkü endişe duyacak bir gözyaşım kalmadı hepsini tükettim arkandan bazen küçük bir kız çocuğu gibi iç çeke çeke ağladım bazen bağıra bağıra gitme diye ağladım en çokta yalnız başıma yarısı yanık fotoğrafınla ağladım.

Aslında hissetmiştim son kez sarılışını içimden bir ses bu son diyordu parmak uçlarının sırtımda dokunduğu yerler sızlamıştı şimdilerde en çok göğsümün sol tarafını seviyorum son günümüzde orada uyumuştun saatlerce seni izlemiştim biliyordum gideceğini sevgilim gariptir ki bilirsin seni seven bir insanın normalde seni nasıl sevdiğini nasıl öptüğünü nasıl sarıldığını sana kullandığı kelimeleri bile ezberlersin. O gün bir farklı öpüyor bir farklı sarılıyor bir farklı seviyordun beni ama o zamana kadar hiç bu kadar güzel sevmemiştin beni.

Geri döneceksin bana biliyorum. Her katil olay yerine döner bakarmış, ölmedim sevgilim sevgin beni yaşamaya itti o kadar hızlı kurtulamadım. Sevgin beni yavaş yavaş öldürüyor.

Ben bütün dünyadan kaçıp bakışlarına sığınmak istiyorum. Ama yetişemiyorum bakışlarına ve hiç bir tabela yazmıyor senin bana olan uzaklığını.