KALBİMİN YARISI SENSİN

Sen Gittin Ben Kaldım mı? Sanıyorsun.

Sen bu şiiri okurken.

Ben çoktan gitmiş olacağım belki bu şehirden.

Artık, ne bıçak yarası özlemlerimi duyacaksın.

Nede telefonların çalacak gece yarısı.

Seni sana, beni bir akıl hastanesine.

Bırakıp gideceğim bu şehirden.

Nasılsa kavuşamadım sana.

Nasılsa varamadım dudaklarının kıyısına.

Nedense bütün çıkmaz sokaklar adresim oldu.

Ve nedense bütün kırmızı ışıkları üstüme yaktım.

Ne yaptımsa ne ettimse bir türlü sana yar olamadım.

İşte çıkıp gidiyorum hayatından.

İşte seni sana bırakıp gidiyorum.

Artık pusulam hasreti, saatim yalnızlığı.

Ve takvimler sensizliği gösteriyor bana.

Neylersin yolcu yolunda gerek.

Belki senden sonra, belki bundan sonra.

Adam olur bu asi yürek.

Dersini alır bu sevdadan.

Bir daha boyundan büyük denizlere asılmaz kürek.

Hangi yarın bilmiyorum belki bu saatlerde ben yollarda olacağım.

Sen kim bilir kaçıncı uykuda.

Masal mavisi bir rüyada.

Ve korsan yüreğim yine pusuda.

Oysa ilk kez sesini duyamayacağım.

Senin ise sitemlerin sahipsiz soruların cevapsız kalacak.

Belki ilk defa içimi kemirecek yokluğun.

Tanımadığım bir korku içimi kaplayacak.

Ve ilk defa kendimle hesaplaşacağım.

Ne oldu, Ne oluyor, Ne olacak diye.

Sonra bir gözüm kör bir kulağım sağır.

Bir ayağım kırık bir kolum kesik.

Düşeceğim yollara yani baştan başa yarım.

Yanı baştan başa eksik.

Bütün duvarlar üstüme yıkılacak.

Belki ilk defa unutulacağım diyerek içim sızlayacak.

Belki sen bu şiiri okurken.

Ayrılığımız çoktan başlamış olacak. 

Belki son tesellin sana yazılmış şiirler olacak.

Bekledim sevgilim sen gittikten sonra sahibini bekleyen köpek gibi bekledim, bıraktığın yerden hiç ayrılmadım, sahiplenmek isteyenler oldu gitmedim. Geç de olsa anladım gelmeyecektin. Çünkü sen gelmemeye gitmiştin. İşte şimdi ben gidiyorum hem de öyle bir gidiyorum ki ne izim kalacak nede benden bir parça kalacak geride. Sadece beni bıraktığın yerde güzel duygularımı bırakacağım bir gün tekrar dönersen oraya bütün güzel duygularım senin olsun belki sevmeyi öğrenirsin. Gidiyorum bu şehirden artık bana puslu bir tuzak her köşesi bu şehrin. Sana bıraktığım bütün güzel duygularımdan gittim, artık geride sadece mutsuzluklarım ve karamsarlığım en çokta acılarım kaldı. Yeni bir yere taşındım herkes beni deli ilan etti kimseyle görüşmüyor, hiç gülmüyor, evden çıkmıyor, sadece işe gidip geliyorum. Oysa çok bekledim ölmeyi o kadar acizim ki ölemedim bile en çokta seni bekledim gelmeyeceğini bile bile bekledim her gece camın önünde bekledim her gün telefonun başında bekledim. Bekledim sevgilim seni bekledim bu ölü ruhu gelip canlandırmanı bekledim. Ne yazık ki beklentiler bizi götürüyormuş çok geç olsa da anladım. Ben seni bekleyerek gittim.