GÖÇEBE

"BEKLEYİŞ "

Gördüğüm kahverengi gözler gerçekti. Notu bırakmaya gelmişti. Başım büyük dertteydi. Bunları düşünürken ön sıraya bir kız oturdu. Hemen hemen benle aynı boydaydı. Belki biraz daha uzun. Saçları beline kadar ve düzdü. Bana sıcak bir gülümsemeyle

" Merhaba, Ezgi ben." Dedi.

Aynı şekilde bende ona gülümsedim. " Beren. "

Kızın benimle arkadaşlık kurmaya çalışır gibi bir hali vardı.

" Ne konuşmaydı ama " dedi sesini kalınlaştırarak. Sanırım iyi anlaşabileceğim birini bulmuştum.

" Bana okulda ki öğrencilerden bahsetsene. " Dedim.

Gülümsedi. " Aslında bir çoğunda zenginliğin verdiği şımarıklık var. Sen yine de önyargılı olma. " dedi. Onun bu okulda olup olmadığını öğrenmem lazımdı adını bile bilmiyorken.

" Gizemli tipler var mı hiç? " dedim cevabından birşeyler çıkacağına umarak.

" Gizemli tipler derken, aslında üst sınıflarda birkaç öğrenci var. Öyle okulda pek görünmezler. Son seneleri diye katlanıyor hocalar. Anlayacağın pek tekin tipler değil." Elimde kesin birşey yoktu en azından şimdilik. Daha önce hiç tanımadığım bir insan iki gündür aklımdan çıkmıyordu. Peş peşe gelen notlar vardı bir de. Son zille birlikte hemen çantamı toplayıp kapının önüne çıktım.

Bugünlük kitaplarım olmadığı için hazırlanmam çok da uzun sürmedi. Kapının önünde bekleyip çıkanlar arasından onu bulmaya çalışacaktım. O gizemli tiplerden olabilirdi. Bir sürü öğrenci çıktı ama o kahverengi gözleri göremedim. Hayal kırıklığıyla yürümeye başladım. Hava çok güzeldi. Taksiye ihtiyacım yoktu. Eve yürüyerek gitme fikri kafama yatmıştı. Biraz biraz öğrenmeye başlıyordum İstanbul'u. En azından evden okula gidiş geliş yapabilecek kadar bilgim vardı. Nasıl bir belaya bulaşmıştım, gerçekten bilmiyordum. Eğer aynı okuldaysak o beni bulmadan önce onu bulmalıydım.