My world is just you|HYUNLİX

Yanlış Anlaşılma

Hyunjin'in arkadaşı odaya girer girmez bize şaşkınca bakmış ve tişörtünü geri aşağıya indirmişti. Ben gerginlikten cevap veremezken elim istemsizce alt bedenimi kapatan havluya gitmiş daha da saklamaya çalışmıştım kendimi.

Çocuğun perma olan kıvırcık saçlarının arasında birkaç lila tutam vardı ve gözünün kenarını siyah bir dövme süslüyordu. Tişörtünün açıkta bıraktığı kollarını siyah bir kumaş kapatıyor ve o kumaşın ucunda yer alan delikten baş parmağını geçirerek eldiven tarzı bir görünüm oluşturuyordu. Üzerindeki beyaz tişört, bacaklarını saran, dizleri yırtık siyah pantolon ile gören kişilerin dönüp uzunca bakabileceği birisiydi.

"Oha Hyunjin benden habersiz eve erkek mi attın?" Çocuğun yüzündeki keyifli ama kınayan ifadeyle yerin dibine girerken utançla gözlerimi kaçırdım.

Harika, arkadaşı tarafından yanlış anlaşılmıştık. Hyunjin benim gerildiğimi fark edince elini omzumdan çekip ayağa kalktı ve çocuğun karşısına geçip beni görmesini engelledi.

"İlk öncelikle eve erkek atsam neden sana söyleyeyim ki? Grup hayallerinden vazgeç artık." Çocuğun yüzünü göremediğim için ne tepki verdiğini bilmiyordum ama Hyunjin elini kaldırıp başına vurunca çokta umursamadığını anladım.

"Üstelik bana gay imalarında bulunma diye defalarca söyledim Seungmin! Şimdi çık da Felix'in üstünü giydireyim" Seungmin denilen çocuk başını uzatıp bana imayla bakınca hızla gözlerimi kaçırdım. Bu çocuk... neden her şeyi başka taraflarından anlıyordu?

"Biraz yavaş olsaydın da çocuk yürüyebilseydi. Nasıl azdıys-ANANI SİKEYİM!" Büyümüş gözlerle Hyunjin'in altında can çekişen Seungmin'e bakarken Hyunjin üzerine oturmuş onu boğmaya çalışıyordu.

"Bana bak evimde zaten cıbıldak cıbıldak gezip kira bile vermeden yaşıyorsun! seni öldürme istediğimi daha da arttırma!"

"LAN KALK ÜZERİMDEN AYI! KAÇ KİLOSUN SEN?!" Onları ayırmalı mıydım? Belki de arkadaşlar arasında her zaman olan şeylerdi. Bazen yakın arkadaşların böyle anlaştığını görüyordum bu yüzden sessiz kalsam daha iyi olacaktı.

Hyunjin nefes nefese Seungmin'in boynundan elini çekti ama karnında oturmaya devam etti. İşaret parmağını, yerde nefes nefese yatan Seungmin'e sallarken kendisi de ondan farksızdı.

"Git yemek hazırla ve sakın bir daha böyle ima da bulunma. Ben sen miyim oç?"

"Değilsin tabi amk, ben senin gibi salak mıyım? daha erkeklerden hoşlandığını kabullenemiyorsun." Seungmin alayla ona baktığında Dudağımı ısırarak yerimde huzursuzca kapırdadım.

Şaka gibiydi cidden. Şuan karşımda daha doğru düzgün tanımadığım iki çocuk kavga ediyordu ve ben yarı çıplak bir şekilde yatakta oturmuş onları izliyordum.

"Sana sonra her şeyi anlatırım. bir bok yapmıyorsun bari git yemek hazırla" Hyunjin ayağa kalkıp üzerini düzeltirken Seungmin bir süre yerde soluklanıp ölü gibi yatmaya devam etti. Hyunjin ise aklına yeni gelmişim gibi birden bana döndü ve yanıma gelip mahcupça elini ensesine attı.

"Üzgünüm biraz sorunlu birisi de"

"Sorunluymuş hah!" Seungmin ayağa kalkarken zorla gülümsemeye çalışıp gördüklerimin etkisinden kurtulmaya çalıştım. Hiç böyle bir ortamda olmadığım için bu kadar şaşırmam normaldi tabiki!

"Önemli değil" diye mırıldandığımda Seungmin kalçasını ovarken söylenerek odadan çıktı. Seungmin'den biraz çekinmiştim doğrusu. Sanki bela çeken ya da insanlarla uğraşan bir kişiliği varmış gibiydi. Ve ben öyle kişilerden fazlasıyla korkardım. Nedenini bilmiyordum ama sakin bir hayat istediğimi düşünürsek cevabını bulmak çokta zor değildi.