My world is just you|HYUNLİX

Etek

"Hayır!"

"Evet!" yattığım koltukta bacağımın tutulup çekilmesiyle koltuğun kol kısmına sıkıca tutunup çığlık attım.

"Hayır dedim! Söz verdin aramızda olacağına!" Seungmin'in her zaman ki inatçılığı üstünde olduğundan gerek çektiği bacağımı bırakıp belimden çekerken ağlayacak gibi oldum. Zaten utançtan yerin dibine girmek istiyorken bir de Hyunjin'in karşısına çıkacak olmak intihar düşüncelerimi tetikliyordu. Beklemediğim bir an da kalçama aldığım darbeyle bağırıp başımı çevirdim ve Gülen Seugnmin'e sert bir şekilde baktım.

"Etek giyerken öyle yatılmaz! Oturup kalkmana dikkat etmelisin" Söylediğiyle daha çok kaşlarımı çatarken sinirle koltukta doğrulup eteğin uçlarını tutup ona gösterdim.

"El kadar etek giydirdin! Düz dursam da açılıyor!" Evet etek giymiştim. Sadece Seungmin'i mutlu etmek istemiş ve Hyunjin derse gidince yanına gidip etek giymek istediğimi söylemiştim. Bunu derken bile utançtan sesim içime kaçmıştı.

  Tabi Seungmin ilk ateşime bakmış ardından üstümü koklayıp alkol alıp almadığıma emin olmuş ve bağırıp üstüme atlamıştı. Ardından bütün eteklerini giydirip üstümde bir sürü kombin yaptıktan sonra bilerek yapıyormuş gibi en kısa eteğiyle crop, dar bir tişört giydirmişti.

Utanç vericiydi evet ama yakıştırmıştım kendime yine de bir erkek olarak etek giymek tuhaf geliyordu bana. Zaten dışlanan birisiyken sebepsizce eziyet edeceklermiş gibi hissediyordum.

"Bebeğim bir kere eteğinin altında şort var, üstelik o kadar da kısa değil sen uzun giydiğin için kısa geliyor ayrıca.." Sanki benden kaçıyormuş gibi gerileyip bana imayla baktı ve göz kırptı.

"Günün sonunda Hyunjin tarafından çıkartılacağı için kısalığı çokta sorun olmamalı" hava aniden 40 dereceye çıkmış gibi yüzüm adeta cayır cayır yanarken utançtan yerin dibine girmek üzereydim.

Kaşlarımı çatarken sinirle ona baktım ve koltuktan üzerine atladım. Çığlık atıp kaçan Seungmin'in peşinden koşarak odadan çıkarken "Gel buraya! dayak yemek de senin için sorun olmamalı!" Diye bağırdım.

  Kahkaha atan Seungmin koltuğun üstünden atlayıp dış kapıya doğru koştuğunda bu halde dışarı çıkamayacağım için daha da hızlandım ve koridoru dönmemle birisine çarpmam bir oldu.

İnleyerek belimi saran kollara tutunurken aldığım tanıdık kokuyla kaskatı kesildim ve hızlıca gözlerimi açtım. 

"İyi misin güzelim? Neden evde koşturuyorsun?" Gözlerimi büyüterek Hyunjin'e bakarken diyecek bir şey bulamamış adeta nutkum tutulmuştu. Bedenim ona yaslı olduğu için görmüyordu ama ondan ayrıldığım gibi etek giymiş olduğumu görecekti. Seslice yutkunurken gülüp öpücük atan Seungmin'e baktım.

"Size iyi eğlencelerr teşekkür etmenize gerek yok bu arada!" Kızmak için açtığım ağzımı hızlıca evden çıkan Seungmin ile kapatırken sorgulayan bakışlarla bana bakan Hyunjin kaşlarını kaldırdı.

"Neyden bahsediyor yine o? Neden konuşmuyorsun üstelik bebeğim?" Ellerini belimden çekip ayrılacakken hızlıca boynuna sarılıp ona yapıştım ve zorla gülümsedim. Bu hareketime şaşırırken elleri tekrar belimi buldu.

"Çok özlediğimden! Çok özledim seni dalmışım öyle. Seungmin de... her zamanki hali işte!" Hyunjin gülerek yüzüme eğildi ve dudaklarını yanağıma bastırıp belimi okşadı. Gözlerimi kapatıp seslice yutkunurken belimdeki el dar cropumun içine girdi ve sırtımı okşarken dudağımı ısırdım.

"Hmm crop giymişsin." Dudaklarımı ısırırken olduğum durum için Seungmin'e bütün küfürlerimi saymaya başladım. Şuan Hyunjin'den ayrılamıyordum ve ne yapacağımı da bilmiyordum. Beni bu halde görürse ben utançtan ölürdüm. Yanaklarım kızarırken onaylayan bir mırıltı çıkardım.