Partner Of My Heart ๛ PJM

32.BÖLÜM

->Kitaplarım arasından en çok beğendiğiniz hangisi?

Final yapmadan önce 1000 okunmaya ulaşmak istiyorum🤗

Vote-Yorum💜

(Mina)

Yatağımın başlığına yaslanmış düşünüyordum. Geceden beri ve nerdeyse akşam etmiştim günü.

Angela birkaç kez yemek getirmişti ama onlara bile doğru düzgün dokunamamıştım.

Kapım tekrar tıklatıldığında içeri Angela girdi.

Üzeründe şık bir elbise vardı, özendiği belli oluyordu.

" Mina ben çıkıyorum. Sen gelmeyeceğinden emin misin?"

Gözlerimi kaçırdım.

" Peki ben çıkıyorum, ihtiyacın olursa ara, bir de fikrini değiştirip gelmek istersen adres masanın üzerinde." diyerek çıktı.

Ne yapacaktım daha doğrusu ne yapmak istiyordum?

İzlediklerimden sonra Jimin'e o kadar öfkeli hissedemiyordum, kırgınlık daha ağır basıyordu. Bu zamana kadar bana güvenmeyi hiç mi öğrenmemişti.!

Özlemle kavruluyorduk ikimizde bunu dünden sonra daha iyi anlamıştım: sadece ben değildim özleyen.

Hem de acı çekmesine gönlüm elveremiyordu. İntihar etmeye nasıl kalkışırdı? Canı değersiz miydi.?

" Ne yapmalıyım bebeğim? Sen de babanı özledin mi? "

Cevap veremeyeceğini biliyordum, henüz hareket edemezdi.

" Gidelim değil mi? Ona bizi neden bıraktığını sormalıyız ondan sonra da sarılırız belki ha!"

Oturduğum yerden kalkıp dolabımdan bugün için özel olarak giyebileceğim bir şeyler aradım.

Sanırım bu yeni elbise en iyisiydi.

Saçlarımı salaş bir topuz yapıp uzamış perçemlerimin birazını dalgalandırıp alnıma düşmesine izin verdim.

Ardından eyeliner ve maskaramı sürüp dudaklarıma kırmızı rujumu yaydım.

Odamdan çıkıp masanın üzerindeki adresin yazılı olduğu kağıdı çantama koydum ve kabanımı giyerek evden çıktım.

" Tanrım lütfen! Lütfen, artık pişman olmak istemiyorum. Mutlu olmak istiyorum; kalbim iyileşsin, bir aile olalım ve huzurla yaşayalım..."

Bir taksiyi durdurup adresi verdim.

Üç katlı müstakil bir eve geldiğimizde uzun süre burada kalacaklarını düşündüklerini için bu evi kiralamış olmalıydılar.

Arabadan inip saatime baktım yarım saat kalmıştı yılbaşına.