sen bundan çok sıkılmıştın fakat tsukishima kei senin boyunla dalga geçip duruyordu. sonuçta onun lanet bir ağaç olması ve senin küçük bir filiz olman senin hatan değildi.
e durum böyle olunca, insanları aşağılamaktan zevk alırken taktığı o boktan sırıtışla sana aptalca sorular sorma eğilimindeydi.
matematik sınavında başarısız olduğun, özellikle de dün gece neredeyse hiç uyumadığın için bugün onun yorumlarını kaldırabilecek bir modda değildin.
bir sonraki sınıfa gitmek için koridorda yürürken, sınıfa girmek için köşeye dönmenle kaya gibi bir şeye çarptın.
çok tanıdık bir ses, "aa, bu y/n değil mi?~ aşağıdan manzara nasıl?" dedi.
sırana oturmak için onun yanından geçtin, kitaplarını masanın üstüne koydun ve mental olarak çığlık attın. genellikle böyle bir durumda ona küfrettiğin için tsukishima, bugünkü davranışlarının anormal olduğu fark etti ve senin yanına gelerek seni rahatsız etmeye devam etti.
açık açık o kötü şöhretli sırıtışını takınırken, " y/n, çok kısasın." dedi. sıranın önünde durdu, "yağmur yağdığında boğulmuyor musun?"
sinirden gözünün seğirdiğini hissettin ve onun o zürafa görünümlü boynunu tutarak onu boğduğunu hayal ettin. ona acı bir gülümsemeyle karşılık verdin, "wow, tsukishima. ama bekle, aslında seni hava durumu tahminleri için kullanabilirler. yağmur damlaları sana, bize ulaştığından daha önce ulaşıyordur."
sarışın homurdandı, sana arkasını dönerken gözlüğünü yukarıya itti. uzaklaşırken, "kahretsin, çok iyiydi..." diye mırıldandı. kapıya doğru yaklaştığında, "her neyse, y/n, ben gidiyorum." dedi.
şimdi sırıtma sırası sendeydi, dirseklerini masaya dayadın ve başını avuç içlerine yasladın.
"kafanı duvarlara çok vurma lütfen." diye seslendin, bu da onun durmasına neden oldu.
yavaşça sana doğru döndü ve gözlerindeki tehditkar bakışlarla sırana yaklaşmaya başladı. asla boyunun üzerinden verilen bir geri cevap yüzünden ortamı terk etmek zorunda kalmamıştı, bu yüzden bir kızın onu bloke etmesi gerçeği onu neredeyse sinirden patlatacaktı.
seninle göz göze gelebilmek için eğildi, altın rengi gözleri korkunç bir bakışla sana bakarken sırıttı. kaşlarını kaldırarak, "pardon, ne demiştin?" diye sordu fakat bu sırada o lanet olası sırıtışı dudaklarından asla silmemişti.
"demiştim ki kaf-" bir çift yumuşak dudağın seninkilere bastırılmasıyla sözün kesilmişti, e/c gözlerin genişledi ve ellerin onun omuzlarıyla buluştu.
aynı sırıtışıyla senden uzaklaştı ama bu sefer farklı olan yanaklarında ufak pembeliklerin olmasıydı, "benim kız arkadaşım olduğunu mu söyledin? tamamdır. benimsin o zaman." dedi.
bir an gerçekliğe dönerek gözlerini kırptın, onun başının arkasına vurdun, " ne zaman-! bekle! sen kızardın mı?!"
"eğer bunu bir kez daha söylersen seni tekrar öperim."
