ushijima uyuyan figürünün yanına uzanmış, dalgınlıkla sırtındaki küçük desenleri izliyordu.
perdenin arasından süzülen güneş ışığı yüzüne mükemmel bir şekilde çarptı. bu görüntün ushijima'ya bir meleği anımsatıyordu.
sabahın erken saatleriydi ve her zamanki gibi önce ushijima uyanmıştı. çoğunlukla yaptığı gibi ortak dairenizin mutfağına gitmedi, bu sefer biraz daha uzun süre yatakta kalmaya, uyuyor olsan bile birlikteliğinizin tadını çıkarmaya karar verdi.
her nefeste göğsünün yavaşça yükselip alçalmasını izledi, yüzünün huzurlu görüntüsüne hayran kaldı. o kocaman, geniş gülümsemeni ve sevimli oyuncu suratlarını görmeyi sevdiği kadar uyurken yüzünde duran sakin tebessümü de seviyordu. saçının bir parçası yüzüne düştüğünde burnunun seğirmesine hafifçe kıkırdadı.
ushijima seninle ilgili olan her şeyi seviyordu. gülüşünden önemsiz tuhaflıklarını ve alışkanlıklarını bile. o seninle ilgili her küçük şeyi dahi takdir ediyordu, çünkü bunlar seni sen yapan şeylerdi.
ancak bunu sana ne kadar söylemek istese de söyleyemiyordu. o çok garipti ve bunu söyleyecek doğru zamanı asla bulamadı. bir yıldır birlikte olmanıza rağmen hala o iki özel kelimeyi söylememişti. bu onu içten içe parçalıyordu çünkü gerçekten bilmeni istiyordu.
nadiren söylemek için adım atıyordu, fakat sen onu her seferinde geriyordun. ne zaman parlak e/c gözlerin ona baksa midesinde kelebeklerin uçuştuğunu hissediyordu.
ona karşı o kadar harika ve sabırlıydın ki, onu söylemeye asla zorlamadın. aylar önce bunu söylediğinde bile ona tekrar söylemesi için baskı yapmadın ve o bunun için minnettardı. ushijima kendi hızında hareket etmeyi severdi.
belki de sana o iki kelimeyi söylemekten korkmasına neden olan şey, insanların hayatına geri dönmesine izin verdiğinde yaşadığı travmaydı. babası gittikten sonra bir daha kimseye bağlanmak istememişti. birinin onu terk etmesini ve acı çekmeyi istemiyordu.
ama sonra onun hayatına sen girmiştin.
bir kuraklıktan sonra gelen yağmur fırtınası gibiydin. dumanla dolu ciğerlere giren temiz bir nefes gibiydin. sen onun istediği her şeydin; nazik, zeki, düşünceli, sabırlı. ushijima ile ilgili her şeyi değiştirmiştin. artık daha fazla gülümsüyordu, daha fazla konuşkandı ve her güne daha motive uyanıyordu. sen, onun duvarlarını yıkmıştın ve o da seni içeri almıştı.
o seni seviyordu.
"öyleyse neden bunu söyleyemiyorum?" diye düşündü öfkeyle. "neden ben iki basit kelimeyi bile söyleyemeyecek kadar zayıfım?"
düşüncelerinde o kadar kaybolmuştu ki aynı kelimeleri tekrar tekrar koluna yazdığını fark etmemişti. parmakları her dokunuşta cildine batmaya başladı ve bu da seni uyandırdı.
ne yazdığını anlamaya çalışırken hala uyuyormuş gibi yaparak gözlerin kapalı yatıyordun.
" seni
seviyorum "
yüzünde geniş bir gülümseme oluştu. bu sözleri daha önce hiç söylememişti fakat teninde sessizce iz bıraksa bile bu senin için dünyalar anlamına geliyordu.
ushijima'nın bunu söylemeye çalışırken ne hissettiğini biliyordun, bu yüzden onu hiç zorlamamıştın. sabretmek konusunda hiçbir zaman iyi olamamıştın fakat onun için her şeyi yapardın.
aniden kollarını boynuna doladın, bu onu ürküttü. ağzından bir şaşkınlık nidası döküldü ve daha sonra iri ellerini beline doladı.
"y/n, her şey-" onun sözlerini bir öpücükle kestin. başta gerildi, fakat sonra rahatlayıp seni geri öptü. uzaklaştığınızda ikiniz de nefes nefeseydiniz.
"sana ne oluyor?" yüzünde sadece siz onun etrafındayken olan küçük, gerçek bir gülümseme vardı. başını salladın ve kafanı onun göğsüne koydun,
"ben de seni seviyorum, wakatoshi."
-
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
yazar: @/honieberry
umarım bölümü okurken keyif almışsınızdır.
eğer beğendiyseniz vote ve yorum atmayı, isteklerinizi belirtmeyi unutmayın!
