Illuminated Memories (La Lune Series #1)

2

sy: don't forget to show your appreciation by commenting, voting, and sharing. thx po, madam!

※※※※

"Aelin, anak! Gumising kana d'yan," sigaw ni Papa na nagpapukaw sakin mula sa panaginip ko. Napabangon ako bigla at nahiga ulit, iniisip pa kung nasaan ako at kung bakit ako nandito nang tignan ko ang paligid ko ay napangisi nalang ako. Not minding the dried tears on my cheeks.

We are going back to Manila, Philippines. May nakilala kasi si Papa na babae dito sa San Francisco tapos nalaman pa nito na taga-pilipinas din pala ito. Its been three years since my parents had a divorced and has been living their lives separately.

Ayoko namang sirain ang kasiyahan ng sarili kong ama kaya sinusuportahan ko ito. Namimiss ko man si mama at si kuya, wala akong magagawa dahil bawal lumapit sakin ang dalawa dahil sa seguridad ng village na ito. My dad still can't get over the pain that my mother had put him through, yet I still don't hate my mom for doing something like that because at the end of the day, she's still my mother.

I let out a breath as shake my thoughts off to save my mood from being worse.

Agad akong bumangan at pumunta sa banyo para maligo at ayusin ang aking sarili. After that, I wore a white t-shirt, a pair of blue jeans, and a white adidas sneakers. I then blow-dried my hair and put it in a messy bun and grab my prepared two luggages ready. I was about to apply a simple make up when my father suddenly called me out from downstairs making me roll my eyes at him. "Aelin Monalyn S. Novenche! Hindi ka pa 'din ba gigising diyan?!"

"Ayan na, ayan na! Bababa na po!" Sigaw ko pabalik habang kinukuha ko pa ang maliit kong black na backpack at chini-check kung andyan ba talaga ang cellphone, earphones at wallet ko at iba pang importanteng bagay.

Nang nakita ko nang kumpleto ay bumaba na ako at pumunta sa sala, agad kong nasalubong ang tatay kong nakakunot ang nuo sa iritasyon. He is an impatient business man. Nakatayo ito sa gitna ng sala nakasuot nang black tux, ngumisi ako sa kaniya ng malapad at hinalikan siya sa pisngi, na nagpakalma rito.

"Huwag kanang magalit, dad. I love you." Malambing kong saad habang yumayakap sa bewang niya. Napatawa nalang ito nang mahina at hinalikan ako sa tuktok ng ulo ko.

He sighed, "Ano pa bang magagawa ko, mahina ako sayo." I just smiled at him cheekily.

Kumalas na si papa sa yakap ko at kinuha na ang isa sa mga bagahe ko, "Let's go, princess."

Tumango ako at pumunta na kami sa aming itim na BMW and I glance at our house one last time and sighed. This house was and never will be a home for me. Knowing that I won't be returning again makes me smile in satisfaction. Punong-puno kasi ito nang malulungkot na alaala dahil sa pagsasadula ko sa aking buhay at kalungkutan na walang katumbas.

Pumasok na ako sa sasakyan at habang nilalagay naman ng aming driver ang mga bagahe namin, tanging ang small backpack ko lang ang sinama ko sa akin. Pumasok na ang driver sa sasakyan matapos nitong ilagay ang mga bagahe namin, my father is already on the passenger seat kaya humiga nalang ako dito sa backseat at sinabit sa tenga ko ang earphones habang nagpapatunog ng 'A Sweeter Place' ni Selena Gomez.

Nakatulog na siguro ako kasi nagising nalang ako nang inaalog na ako ni Papa. Dumilat na ako at nakita kong may sinasabi ito sa akin kaya tinangal ko na ang earphones ko.