I'M INLOVE WITH MY BOSS

REST DAY

Chapter.29

Maddison's pov.

2 weeks na ang nakakalipas simula nang mag day off ako, sobra na kasing nakakapagod magtrabaho eh.

"Mama!" Tawag ko habang pababa ako ng hagdan. Dumiretso ako sa kusina at may nakitang sulat sa ref. Agad ko itong kinuha at binasa.

'Madie, pumunta lang ako saglit sa laguna kila tita teresita mo, may paguusapan lang kami, iniwanan narin kita ng makakaen, at tsaka baka bukas nako umuwi...magingat ka i love you.'

Napangiti ako sa huli niyang sinabi. Agad akong pumunta sa lamesa at nakit ko ang favorite kong ulam. Kumuha ako ng pagkanin at tsaka kumaen.

After minutes naisipan kong lumabas muna kasama si dianne. "Hello bessy." Sagot niya. "Nasan kana? Kanina pa ko dito." Sambit ko. "Oo malapit nako wait lang." Dagdag niya at nakita ko na siya papasok ng starbucks.

Kumaway tsaka sakin na nakangiti at pinatay ko na ang cellphone ko. "Sorry late ako." Ngiti niya ng alanganin. "Okay lang yun." Sambit ko at umupo na siya. "Himala, pwede ka ngayon." Napangisi lang ako. "Nag day off ako." Tumango lang siya. "Umorder kana?" Tanong niya. "Mmm." Sagot ko.

"Ah maam, ito na po, 2 americano and 2 slice of caramel cake." Abot niya. "Thank you." Sambit naming dalawa. "So, magchika ka naman, ano na nangyayare sayo?" Napa bilog ang mata ko. "Oh! Anong reaction yan?" Sipsip niya ng cofee. "Ah wala lang."

"May problema kaba?" Seryoso niya ng tanong. Huminga muna ako at agad na nagsalita. "Dianne." Agad siyang tumingin. "Masama batong nararamdaman ko?" Tanong ko at nagtaka siya sa sinabi ko. "Huh?" Gulat niya. "Anong masama?" Balik niya ng tanong. "Masama bang magkagusto ako sa boss ko at sa kaibigan niya." Agad siyang napasigaw. "Ano?" Sigaw niya.

"Ano?" Ng maramdaman niya nahiya. "Teka? Anong klase yang nararamdaman mo? Bakit magkaibigan pa talaga." Nakataas ang kilay niya. "Hoy madie, hindi porket maganda ka eh pwede kanang magmahal ng dalawa."

Napatawa lang ako sa sinabi niya. "Alam kong nakakabaliw to, pero anong gagawin ko." Nadi-dissapoint ako sarili ko, diko alam ang gagawin ko. "Madie makinig ka, hindi mo pwedeng pagsabayin yung dalawang yun, mamili kalang sa kanila kung sino talaga ang para sayo." Payo niya. "Tsaka, mamaga gulo yang ginagawa mo." Tama siya, nagkakagulo na talaga.

Diko alam, dapat ba si matt? or si zendmon? Nakakainis.

Makalipas ang pagkwekwentuhan namin lumabas na kami. "Ano? San ka?" Tanong niya. "Uuwi na." Ang nakakainis biglang umulan, wala akong dalang payong. "Halika na sabay na tayo." Yaya niya sakin. "Hindi na, mauna kana." Tanggi ko. "Ano kaba madie, ang lakas ng ulan oh, ano susugod kajan?"

Turo niya sa langit at napatawa naman ako. "Okay lang ako, sige na." Tawa ko at pinapaalis na siya. "Ewan ko sayong babae ka, sige na una nako." Paalam niya at tumango naman ako. "Ingat ka ah." Yakap niya sakin at niyakap ko rin siya. "Bye." Kaway niya at ngumiti lang ako. Shit! Paano ako nito? Ano tatakbo ako at susugod sa napaka lakas na ulan nato?

Wala akong choice. Huminga muna ako ng malalim at tumakbo ng. "Teka." Bakit hindi ko nararamdaman na nababasa ako? Agad akong napatingin sa taas at nagulat ako ng may payong sa uluhan ko. "Ano sa tingin mo ang ginagawa mo?"

Nagulat ako dahil pamilyar ang boses. "Maddison, talaga bang susugod ka sa napaka lakas na ulan na yan." Bigla akong lumingon at nagulat ng makita ko siya. "Matthew." Ngumiti lang siya sakin at naniningkit ang mata.

Gwapo nga siya, diko maitatanggi yun, kaya may gusto ako sa kanya eh. Yung ngiti niya....