my dear fuckbuddy

43

Şarkıyı dinlerseniz sevinirim

çppkkk güzel

Şimdiye kadar Uzayla çok fazla şey yaşamış ve atlatmıştık. Kırmış, kırılmıştık belki nefret bile etmiştik. Canım yanmıştı, mutlu olmuştum kısacası bana her hissin doruğunu yaşatmıştı, onunla zirveye ulaşıp hızlıca aşağı düşmüştüm. Ama bazen bilirsiniz olacakları, olması gerekenleri. Artık biliyordum ya da belki en başından beri biliyordum biz olamayacağımızı fakat bazen inanmak isteriz, olması gerektiğine inandırız kendimizi. Bencilleşiriz fark etmesek de bazen gerçekten içimizdeki şeytanları susturamayız bahanelere sığınırız "önce ben sevdim", "önce beni sevdi" gibi şimdi düşündüğümde kahkaha atmama sebep olan düşünceler eskiden tutunma sebebimdi. Kendimi haklı olduğuma inandırmıştım. Aldatan ben değildim sonuçta içimi böyle rahatlatıyordum. Ben sadece susuyordum ne yalan vardı ne gerçek olan tek şey sessizlikti.

Sessizlik

Tam şu an yaşadığımız şey buydu. Koca bir sessizlik ya da tam tersi miydi? Neden birbirlerine bağırıyormuş gibi gözüküyorlardı, beynim bana oyun mu oynuyordu? Gözümde tek bir yaş bile kalmamasının sebebi bitmiş olması mıydı? Tamamen. 

Cevaplara ihtiyacım vardı. Ama artık gerekte yoktu. Sesler yavaş yavaş gelmeye başladığında onları duymaya çalıştım. 

"SAÇMALAMA BÖYLE BİR ŞEY OLMASI MÜMKÜN DEĞİL"

Alisanın gözünden düşen yaşla daha da hiddetlendi Uzay

"BÖYLE BİR ŞEY YAŞAMAMAK İÇİN SANA KAÇ TANE İĞNE ALDIM FARKINDA MISIN?" Elini koluna dolayıp sarstı. 

"YAPTIRMADIN MI?" Dolmuştu ve artık taşıyordu. 

"Cevap ver alisa yalvarırım hadi" Kolunun tersliyle gözlerini sildi. 

"Özür dilerim" İçinde tuttuğu nefesini kafasını kaldırıp sokağa saldı. Ağzından çıkan o dumanla birlikte arkamı döndüm ve geldiğim yolu tekrar yürümeye başladım. 

Ne ben geri döndüm o sokağa

Ne o geri dön dedi...

OY VERİRSENİZ SEVİNİRİM GERÇKETN 

VERMİYOSUNUZ :(