my dear fuckbuddy

yirmi dokuz

6k tşk dostiler
By

-

Eve girdiğimde derin bir nefes verdim. Sonunda yalnızdım. Üstümdeki gömleği çıkartıp kendimi koltuğa attım.

Hayatım boka gidiyordu

Ve hiçbir şey yapmıyordum.

Yorulmuştum

Günlerdir yüzünü dahi görmemek, sesini duymamak. Başkasının dudaklarında, kollarında olmak. Zor geliyordu bunca zamandan sonra.

Telefonumu çıkarttım. Yapcağım şeye emin değildim ama yapmalıydım. Yok olmuştu resmen. Bir yerde ölüp kalsa bulacak kimse olmazdı. Ne annesi vardı ne babası aynı benim gibiydi. Yapayalnızdık. Bu kadar kimsesizliğin içinde birbirimizi de kaybetmenin hiç manası yoktu.

Ama kaybetmiştik.

Çünkü ikimizde gerizekalının tekiydik.

Beyinsiz sevgilisi kimseye haber vermeye bile tenezzül etmemişti.

Rehbere girip isminin üzerine tıkladım.

Çaldı, çaldı, çaldı...

Açmadı.

Tekrar araya bastığımda mesaj geldi.

Uzay
Noldu

Tekrar aradım.

Açmadı.

Aç şunu
(görüldü)

Tekrar aradım

Açtı

Nefesim kesildi. Heycanlanmış mıydım?

"Efendim"

Sesi çok... değişmişti sanki. Yorgun gibiydi, hasta olmuştu sanki.

Kendimi toparladım.

"Nerdesin"

Hafifçe güldü

"Beni mi özledin"

Hala dalga geçebiliyordu

Gülümsedim

"Bir haftadır yoksun ortalarda"

Cevap vermedi arkadan tuhaf sesler gelmeye başladığında yanındakilere bir şeyler deyip oradan uzaklaşmıştı.

"Aynen. İşim var"

Sustum

Sustu

"Niye aradın Bartu. Bir şey demeyeceksen kapatıyorum "

Boğazımı temizledim

Onu merak edip arayanda kabahatti zaten.

Sinirlendim

"Ne demek niye aradın amk. Keyfimden aradım. Gerizekalı. Bir haftadır yüzünü gören cennetlik. Aptal sevgilin, kimseye yokluğunu haber vermiyo, ki zaten seni kim arıcak. Kimin var oğlum, bana kaldın. Bende başıma kalma diye öldün mü soruyum dedim"

Ses gelmedi

Birkaç dakika geçmişti.

Nefes alma sesleri geliyordu.

Telefon suratıma kapattı.