The first time i saw you (DUTCH)

30.

'09.00'

Ik heb al ontbeten en gedoucht. Nu sta ik voor de spiegel om mijn tanden te poetsen, haren in model te brengen en een luchtje op te spuiten. Als ik aankom in mijn kamer richt mijn blik op het nette zwarte pak. Ik trek hem aan en controleer alles nog even in de grote spiegel die op de muur hangt naast mijn deur. Louis vroeg of ik nog even langs wilde komen bij zijn gezin. Ze zijn op het moment in een gebouw waar ze na de begrafenis gaan koffie/thee drinken met zijn allen. Ik besluit om langs te komen.

Zodra ik de zaal binnen stap word ik door verschillende gezichten aangekeken. Ik begroet ze en blijf staan om te kijken of ik Louis zie. In tegen deel rennen er 2 kleine meisjes op me af.

"HEWWY!" Roept Phoebe enthousiast waarna Daisy volgt. Ik krijg een glimlach op mijn gezicht. Ik buk naar de grond en sla mijn armen open. Ze rennen beiden in mijn armen. Ik ga weer rechtop staan met de meiden in mijn armen. Ze knuffelen me beiden, weer zo lief en onschuldig.

"Hee meiden" Zeg ik op een zachte toon om de rest niet storen. Als ik weer vooruit kijk zie ik Louis staan en komt naar me toe lopen. Een grote glimlach is op zijn gezicht te vinden. Net zoals op die van zijn ouders en andere zusjes. Zodra hij voor me staat geeft hij me een kusje op mijn mond. Ik straal.

"Hee curly" Zegt hij op een lieve toon.

"De meiden hebben je alweer gevonden zie ik?" Zegt Louis dan met een knipoog. Ik glimlach en knik.

Samen lopen we de menigte in, ik dacht dat alleen zijn gezin er zal zijn maar blijkbaar is zijn hele familie in de zaal aanwezig. Wat ik ergens wel had aan zien kunnen komen. Ik schud een hand met ieder lid van Louis gezin wat een beetje moeilijk gaat omdat ik de kleintjes nog vast heb. Als ik bij Louis' moeder ben aangekomen legt ze haar handen op mijn wangen en verteld me dat ze het lief vind dat ik er voor Louis ben. Tenslotte geeft ze nog een kus op mijn wang. Ik neem plaats aan de tafel waar zijn gezin al aan zat. Phoebe en Daisy zet ik beide op een been neer. Ze hebben een koekje gekregen van hun vader. Er komen wat kruimels over mijn pak heen door de koekjes.

"Kijken jullie wel uit voor het pak van Harry?" Vraagt Louis' vader. De meisjes knikken maar merken niets van de kruimels die ze creëren.

"Geeft niks hé? Lekker van het koekje genieten" Knipoog ik naar ze. Zijn ouders glimlachen naar me net zoals Louis. Het voelt fijn om ze even te zien lachen voor het straks weer veranderd in tranen.

Een poosje later zeg ik ze gedag en wens ik Louis sterkte door een paar korte kusjes achter elkaar op zijn zachte lippen te plaatsen. Onze ogen kruisen even, zijn prachtige blauwe ogen. Ik krijg er een glimlach van.

"Je moet nu gaan Lou, ik ben er voor je op een afstandje okey? Ik zit bij Lynn en de rest van de jongens. Je kunt het" Zeg ik, omdat hij in de dienst wat zal zeggen voor een volle kerk. Louis knikt en plaats nog gauw een kusje op mijn lippen. Hij draait zich om en loopt naar zijn gezin die te wachten staan. De meisjes zwaaien nog naar me en zwaai terug. Wat een schatjes zijn het toch..

Een poosje later nemen de jongens, Lynn en ik plaats op de lange kerkbank in de middelste rij. Vrij vooraan is een plekje voor ons gereserveerd. Voor ons zit zijn familie en achter ons volgen de rest van de uitgenodigden. De dienst begint al gauw en de hele zaal is stil op een paar snikken na. Er word gepraat over Louis' oma, leuke, grappige en verdrietige verhalen komen aanbod. Ook worden er liedjes gedraaid die de familie heeft uitgekozen. Ik kan me nog aardig inhouden tot Louis naar voor loopt. Ik slik een keer en kijk hem aan. Hij kijkt zoekend de zaal door en stopt zodra hij me ziet zitten. Ik geef hem een knikje en hij knikt terug. Het is even stil.. Maar dan begint Louis met zijn Speech:

"D-de wereld om mij heen
Is even helemaal leeg
Een golf van stilte en verdriet
Bevatten kan ik het nog niet

Een grote leegte
Een wereld vol gemis
Daarom een klein gedicht
Voor de liefste oma die er is

Afscheid in het ziekenhuis
Met ongelofelijk veel pijn
Huilend in je armen
D-dag lieve oma, nu heb je geen pijn"

Ik veeg een paar tranen weg en focus me weer op Louis' volgende woorden.

"Lieve oma, wat was jij een pracht vrouw.
Vol genietend van het leven.
De vrouw die altijd positief bleef.
De vrouw waarbij ik altijd terecht kon.
De vrouw waarbij ik mijn emotie kon delen.
Waarbij ik me warm en welkom voelde.
De band die we samen hadden was niet in
woorden te omschrijven.
In mijn hart houd ik een plekje vrij,
een plekje voor jou,
voor mijn oma.
Speciaal voor jou gramss"

Weer veeg ik de tranen weg die mijn ogen verlaten. Wat ben ik trots op hem. De tekst is zo rakend en vol gevoel. Lynn ziet dat ik het even moeilijk begin te krijgen en slaat een arm om mijn middel heen, met haar andere hand aait ze mijn boven arm. Ik haal diep adem en kom weer tot rust.

"Lieve gramss..
Zoals iedereen weet,
Was jou liefde voor planten zeer groot.
Je behandelde ze bijna alsof het een kind was" Louis begint te lachen door zijn tranen heen.

"Soms voelde ik me jaloers hoe je met ze omging,
Ja.. lieve oma, ik was jaloers,
Jaloers op je plantjes,
Zoveel liefde,
Zoveel onschuld"

De zaal begint ook mee te lachen om de woorden die Louis naar buiten brengt. Ik sta vol ongeloof naar hem te kijken. Hoe hij 1 grote zaal kan laten lachen door de tranen heen. Hij veegt wat tranen weg van blijdschap en verdriet.

"Iedereen verdient liefde zoals jij dat deelde,
Zo puur,
Zo warm,

We hadden veel dingen gemeen.
Liefde voor elkaar,
Liefde voor spelletjes
Liefde voor planten.. Niet te vergeten.
Hmm-mm, oma gaf zelfs haar passie door aan mij" Lacht hij

"Lieve oma,
Ik beloof je dat ik voor je plantjes zal blijven zorgen.
Ik beloof ze net zoveel liefde te geven zoals je mij lief had.
Zoals je iedereen lief had"
——————————————————————————
Deel 1/2