Relationship in Bed

She's worth it

Lumapit sakin si Brent at hinawakan niya ang kamay ko "Let's go sweetie" malambing pero ma awtoridad na sabi ni Brent. "Mauuna na kami" paalam niya sa mga kaibigan. Tumango lang sila Greg.

Dahil gulat padin ako sa pangyayari at naguguluhan padin kung ano bang purpose ko sa buhay ni Brent ay hinayaan ko lang siyang hilahin ako.

"Brent wait" narinig ko pang sigaw ni Madeleine pero hindi siya pinansin ni Brent. Nagpatuloy lang si Brent sa paglalakad habang hawak ang kamay ko at nakasunod lang ako sa kanya.

"Brent" mahina kong tawag sa kanya ng makarating na kami sa kung saan naka park ang sasakyan. "Brent" muli kong tawag ng hindi man lang ako niya pansinin o tingnan. "Brent" this time i make sure that he can hear me. He sighed and stop walking but still not looking at me. Nakatalikod lang siya sakin. I can feel his frustration.

Gusto ko sana magtanong pero wala kong maisip na itanong. Gusto kong magsalita pero diko alam ang sasabihin ko. Mas mabuti pa sigurong makauwi na muna kami kaysa lumaki pa ang gulo. "Your... walking too fast" yun na lang nasabi ko.

Brent face me, I can see how hurt he is. Like he don't want me to see him like this.

"I'm sorry" he said as he pulled me closer to him and hugged me. "I'm sorry sweetie" I just hugged him and tap his back saying that's alright.

"Let's just go home" I said. Bumitaw na sa pagkakayakap sakin si Brent at tiningnan ako. Nakikita ko sa mga mata niya na marami siyang gustong sabihin pero parang hindi niya alam kung saan siya magsisimula.

"Brent can we talk?" parehas kaming napatingin ni Brent. Nakita namin si Madeleine na papalapit samin na para bang naghahabol ng hininga. Siguro ay tumakbo siya para maabutan kami.

"Common let's go" hinawan ulet ni Brent ang kamay ko at mabilis na kaming naglakad this time. Malapit na rin naman kami sa sasakyan. Binuksan ni Brent ang pinto ng passenger seat at pinasasakay ako. Naguguluhan padin ako at para bang ayaw kong sumakay. Para bang gusto kong makapag usap si Brent at Madeleine? Para ba sa closure nila? Wala pa ba silang closure? "Sweetie common. Let's go home" sabi ni Brent at napansin kong hindi pa pala ako nakakasakay. Nakikita ko ang pagod at pakikiusap ni Brent sa mga mata niya kaya't sumakay na ako. Sinara na ni Brent ang pinto pero naabutan siya ni Madeleine.

Hindi ko sinara maigi ang pinto ng sasakyan para marinig ko paguusapan nila. Hindi naman sa tsismosa ako pero alam kong may karapatan akong marinig lahat ng paguusapan nila. 

"Brent please let me explain" Madeleine beg. He hold Brent's arm pero binawi lang din to ni Brent.

"You don't need to explain" Brent said.

"I need to" pero binalewala lang yun ni Brent at nagtangka na siyang umalis pero pinigilan padin siya ni Madeleine. She walked in front of Brent. "I'm sorry for what happenned before. I know you understand why I need to leave you and why I need to do that" nakatingin lang si Brent kay Madeleine while she's trying not to cry and making herself strong. "I still love you Brent, I know you still love me" that is also what I think but I am still waiting for Brent's answer.

Brent smirked. "And why do you think that?"

"I know it. I can feel it. You just bring some random girl here to make me jealous. You just want to hurt me because of what I did to you. And yes, you did a great job Brent. I am very jealous so I bring Cris here but it's wrong. I'm sorry" Brent clenched his jaw.

"You bring Cris?  Why? Para saktan ako? Para pagselosin din ako? Para mabugbog ulet ako?" Brent hold Madeleine's arm. Nakita ko ang pagiba ng emotion ni Madeleine na para bang nasasaktan siya. "Tell me? Is that how people show you how much they love you? If people are willing to sacrefice their life or put themself in danger that means they love you? Is that it ha?" i frowned ng makita ko ang paghigpit ng kapit ni Brent sa braso ni Madeleine.