Więzień Labiryntu - Nadzieja// Thomas

2.5

Poprawione

Widzisz błąd daj z boku komentarz 

Jeszcze tylko: 

1346 słów

- Nie zatrzymujmy się. . . chyba ich zgubiliśmy - późna pora jak i burza piaskowa skutecznie zacierały nasze ślady dając cenny czas na oddalenie się 

- Dokąd mamy iść? - zapytał ktoś z grupy, jednak nie wiem kto. Ciągle jeszcze trochę szumiało mi w głowie, a nasypujący się do uszu piach nie ułatwiał. Uniosłam głowę próbując dostrzec jakieś schronienie

- Tam coś jest - powiedziałam kiedy moje tęczówki napotkały na zasypany budynek - Chodźcie! -nie myśląc zbyt długo przeszłam przez dziurę w szybie zsuwając się z usypanej górki 

- Zaczekaj! - w ostatniej chwili Thomas próbował złapać mnie za rękę, ale ja już dawno byłam na dole. Jako pierwszy dołączył do mnie Minho

- Trzymaj - wepchnął mi do ręki latarkę, którą od razu zapaliłam kierując wiązkę światła w każdą możliwą stronę przy okazji sprawdzając czy aby na pewno jest tu bezpiecznie 

- Musimy iść - głos Thommy'ego sprawił, że wyrwałam się z chwilowej obserwacji otoczenia

- Nie! Thomas mów co się dzieje - Teresa swoim krzykiem uspokoiła chodzącego w tę i we w tę bruneta

- To Dreszcz. Okłamali nas, nie uciekliśmy im. Aris i ja znaleźliśmy ciała - zaciekawiłam się, coś mi tu nie grało

- Jak to? Martwe? - wtrącił Minho

- Nie, ale i nie żywe . . . powiesili ich, podłączyli rurki - opowiadał dalej, a mnie zalała fala przerażenia. Pominęli dwie próby, czyli jednym słowem . . wybierają tych, z których można wycisnąć więcej i ich męczą. A reszta, cóż będzie wisieć tak długo, aż w końcu ściągną z nich całe serum i . . umrą. Czemu zmienili plany, czy aż tak bardzo nas nienawidzą? Cholera, to nie tak miało wyglądać.. - Coś z nich ściągają. . Dreszcz chce czegoś co mamy w sobie . . w naszej krwi. Musimy wiać najdalej jak się da - podsumował moje rozmyślania 

- Dobra - Newt wziął głęboki oddech przyswajając to co przed chwilą usłyszał - Jaki masz plan? Bo jakiś masz, prawda? - zapytał z nadzieją, jednak kiedy spotkał się z milczeniem zrozumiał, że nie ma na co liczyć - Poszliśmy za tobą, a teraz mówisz, że nie masz pojęcia dokąd iść ani po co?!

- Uwierz lepsze to niż pewna śmierć - wtrąciłam chcąc choć trochę polepszyć sytuację

- Chwila. Janson mówił, że w górach ukrywają się jacyś ludzie - zaczął Aris - To jakiś ruch oporu albo armia

- Jeśli są wrogami Dreszczu to może nam pomogą 

- Ludzie z gór. To twój plan? - niedowierzanie i irytacja były mocno wyczuwalne w głosie blondyna 

- Nasza jedyna szansa. . .

- Chłopaki spójrzcie! - mimo wszystko to ja stanęłam jako pierwsza obok Winstona przyglądając się jego znalezisku 

- Ktoś tu był - stwierdziłam kierując wiązkę światła na ślady rozpościerające się przed nami 

***

-  Ktoś tu mieszkał . . - zauważył azjata 

- Przepraszam, nie chciałem - wyszeptał kończąc opatrywać mi rękę. Kiedy uciekaliśmy przed Dreszczem Thomas jednym słowem zrywał ze mnie wszystkie kabelki, przez przypadek wyrywając również wenflon co w efekcie doprowadziło do tego, że moja ręka zalała się krwią. Nawet wcześniej tego nie zauważyłam. Chyba dopiero teraz zaczął schodzić ze mnie stres, co doprowadziło do pojawienia się krwi