Make me blind

Po me mungon qe tani...

E pa nje her cuditshem Feliksin edhe pastaj e kuptoi qe ai e kishte me te vertet. U cua ne kemb e revoltuar sepse merzia ishte bashkuar me inatin edhe nervat kishin prekur majat.

- Cfare dreq martese thua ore? E di shume mire se dua nje tjeter edhe pres qe un te martohem me ty? Seriozisht e ke ti? Jam aq keq e vrar shpirterisht nga ai por kurre nuk do martohem me nje tjeter per ta harruar sepse nuk do e harroj kurre. Kur nuk kam mundur ta harroj nga gjith ato gjera qe me ka ber mendon se do e harroj nese martohem me ty Feliks? Te kam then qe nuk do mund te ti kthej kurre keto ndjenjaaa. Kuptoje nuk dua te te lendoj me shume. Mos mi shpreh me kto ndjenja sepse do detyrohem te ta thej zemren cdo her qe e ben. - u largua prej tij edhe po shkonte ne nje drejtim... nuk e dinte as vet se ku ne fakt thjesht po ecte.

- Por un nuk heq dor ti do behesh e imja nje dite. Mbaje mend.- tha me ze pak te vogel edhe buzeqeshi nderkoh qe shikonte Klevinen tek largohej.

Pervec atyre te dyve ajo sken kishte pasur edhe nje spektator. Alexi i kishte pare te gjitha veprim edhe ne fytyren e tij ndodhej nje buzeqeshje teper e madhe lumturie. Futi duart ne xhepa edhe ju afrua Feliksit.

- Ahhh Kuzi (kusheri) kur do e kuptosh qe sdo mundesh kurre te kesh nje mundesi me te. Ajo do jet e imja gjithmone. Ndoshta jo prane meje po zemra e saj gjithmon do ket nje emer edhe ai emer do jet i imi. Do zhduk cdo person tjeter nga rruga ime, cdo person qe tenton thjesht ti afrohet... besoj se u kuptuam?- mesazhi i tij ishte shuuumee i qartee. Do te thot qe ishte gati te hapte nje lufte ne gjakun e tij per te.

- Pra do te hapesh nje lufte me gjakun tend?- ishte pyetje qe Feliksi i beri atij.

- Kur gjaku im prek aty ku jam un, ateher eshte ai qe nuk i plas per gjakun e tij. Pse duhet te me plas mu ateher?- vazhdonte te fliste akoma me buzeqeshje drejt tij.

- Ajo sdo te te fal kurre!

- Ajo sdo te te pranoj kurre!

- Do e shohim.

- Skam cfare te shoh, e di tashme!- ju kthye me nje buzeqeshje djallzore edhe u largua ne drejtimin ku Klevina shkoj duke len nje pas nje Feliks te nevikosur.

Shpejtoi hapat per ta arrir ate edhe e pa ate tek vendi ku ishte me par me te. Qendronte me koken lart duke pare qiellin. Shikoi fytyren e asaj engjellore , i mungonte. U de nga pamja e saj, syt e tij ishin kthyer ne ngjyre me te erret edhe shkelqenin. Ju afrua ngadal nga mbrapa, vendosi duar ne belin e saj edhe ju afrua qafes se saj.

Do i njihte kudo ato prekte, e ato puthje. Ishte ai edhe pse me sy mbyllur e dallonte prezencen e tij.

Po lente puthje te vogla qe qafen e saj edhe pastaj ju afrua ne vesh duke i pershperitur " gjithmone do jesh e imja Kle. Sikur do jem un i joti."

Ktheu ate me fytyr nga vetja edhe pa syt e saj me lot. Puthi syt e saj edhe me dore i fshiu lotet nga faqet. Klevina mbylli syt edhe e la veten ne lire kete her. Ai ju afrua buzeve te saj edhe i puthi leht. Te qarat e Klevines u ben edhe me te medha. I ktheu puthjen atij edhe e beri veten ne perfshihej ne puthjen e tij si kur bente dikur. Ahh dasuria. Zbut inat e urrejte e nuk le vend per diskutime!

U shkeputen nga puthja edhe po shikonin njeri-tjetrin intensivisht ne sy. Alexi puthi faqen e saj edhe e kafshoi pak. I donte faqet e saj te buta.

-Eja!- i tha asaj edhe i drejtoi doren. Kete her Klevina e kapi doren e tij edhe shkuan ne drejtim te makines.

- Me co ne shtepi Alex.- tha e qet drejt tij.

- Si urdheron shpirti im.- tha ai i qet drejt saj.

- Mos me thuaj shpirt.

- E pse jo? Je shpirti im!- ju pergjigj asaj edhe ajo heshti nga kjo pergjigje. Nuk foli me.

Shkuan ne makine edhe u nisen ne drejtim te shtepis se Klevines. Alexi i mori doren nderkoh qe i jepte makines, edhe Klevina nuk e kundeshtoi. Te pakten keto momente e la veten te lire sepse pastaj cdo gje do i kthehej normalitetit pavarsisht sa i "zi" ishte ai.

Arriten brenda 30 minutash, sepse sikur dihej Alexi ishte shume i zoti ne makines edhe gjithmone ecte shpejt. E dashuronte adrenalinen njesoj si Klevina.

Doli nga makina e me te doli edhe Alexi. E pa nje her edhe e pershendeti duke i then nje "mirupafshim " . Alexi i kapi krahun e ktheu nga vetja edhe e mori ne nje perqafim.

- Po me mungon qe tani.- pershperiti ne veshin e saj.
Ajo nuk i tha asgje vetem u largua nga ai.

- U mesove keq me duket. Ishin thjesht momente dobesie sepse sdo i kesh me.

- O zottt pac sa me shume momente dobesie voglusjja ime.- tha Alexi duke qeshur drejt tij.

- Idiot.

- Idioi jot!

Klevina e pa njeher shtrember edhe iku. U fut brenda duke e pare me inat Alexin. Gje qe shkaktoi buzeqeshje tek ai.

Hypi ne makin edhe iku per te mbaruar punet e tij. Nuk do e linte me kaq, do vinte perseri neser e cdo sit tjeter. Do "i ngjitej" nga pas e nuk do i largohej rehat.

Ehh edhe pjesa e dyte per sot gje qe besoj se do ket prap me vone nga darka. Nuk e di te sigurt por kam frymezimm prandaj hihihihi. Shpresoj te ju pelqej!