Make me blind

Lere krenarine edhe bindju ndjenjave.

Ishte nisur me makine per te zhdukur cdo gjurme te mundeshme te asaj qe Amari kishte ber. Edhe meqe Klevins kishte punet me kompanin cdo gje i mbeti asaj. Po e vazhonte rrugen e gjet deri ne momentin qe vuri re se nje makine po e ndiqte. Nese do ishte dikush nuk do mund ta dallonte sepse personi ishte shume i zoti per ndjekje aq sa pothuajse nuk binte ne sy. Por ajo pothuajse ishte per Annen. Vazhdoi rrugen por duke shkuar ne nje destinacon tjeter e te zbulonte se kush po e ndiqte. Mori telefonin edhe telefonoi Klevinen.

- Klee nje makine po me ndjek, por nuk dua te jap alarm te rrem sepse mund te jet edhe dicka pa rrezik por me gjurmo telefonin qe te dish vendodhjen time per cdo gje. Telefonin do e mbaj te hapur ne cante qe te degjosh nese ndodh gje. Tani po i coj drejt nderteses e cila ndodhet tek shkembi.

- Ne rregull Ann ketu jam.

La telefonin hapur edhe u nis per tek shkembi. Nje vend i cili ishte i shkret ku ndodhej nje ndertes pothuajse e shkatrruar , ku pak me larg ishte nje shkemb e posht tij nje humner e cila mendohet se nuk ka fund. Vazhdoi ne normalitet derisa erdhi momenti qe arriti tek vendi. Makina tjeter ndaloi pak larg saj ndrrsa Anna vashdoj ne normalitet. Mori pisloteten e e futi poshte bluzes tek xhinset, mori canten edhe doli.

U nis duke ecur ne qetesi edhe shkoj ne cep tr shkembit. Afer vdekjes do thoni ju? Po afer asaj sepse vendi kur duke me i rrezikshmu per ju shpesh eshte ai i cili keni me shume prioritet. Rreziku nuk eshte vetem per ty por edhe ata qe jan prane teje. Kete beri edhe ajo.

Degjoj hapa prapa saj edhe vazhdoi ti fliste.

- Je shume i zoti me ndjekjen me makine por per mua duhet te jesh edhe me shume se aq.

- E dija qe me ke dalluar por prap vazhdova sepse doja te dija derisa do hiqeshe sikur sme ke pare. Nuk ke nevoj te mbash pistolet ti e di qe nuk ke rrezik nga un.

Ishte Maxi ai qee kishte ndjekuf. Ja ku ishte nje perballje tjeter mes tyre. Por kete her te dy ishin te qet.

- Skam nga ta di qe nuk kam rrezik nga ti. Edhe per sa i perket pistoletes nga e di qe sdua te te vras?- ju kthye atij duke e pare drejt e ne sy.

- Nuk te le ajo zemra e vogel te me vrasesh kete e dim shume mire te dy ne.- foli Maxi serioz drejt saj.

Te dy ishin serioz. Asnjeri nuk po perdorte ironin ose intrigen. Po flisnin ne menyre te sinqert edhe teper serioze.

- E di Max nuk duhet te jesh aq i sigurt. Fundja un nuk jam Klevina. Ajo eshte me e meshirshme se un. Me beso qe e bej sikur i gjuajta Alexit ateher.

- Zemra jote me do mua jo Alexin.

- Por Klevina eshte gjithcka per mua edhe Alexi eshte ne zemren e saj, keshtu qe nese do e beja ajo do vuabte e un bashk me te sepse ndjejm te njejtat gjera. Keshtu qe ta bej ty vuaj un e Klevina me mua. E kam njesoj se di a me kupton.

- Por perseri e di qe nuk do e besh.

- Edhe un te thash qe te mos jesh aq i sigurt. Por cfare ke qe me ndjek?

- Dua te flas.

- Skemi cfare te flasim e di ti.

- Kemi Ann. Kemi edhe pak si shume!

- Cfare dreqin nuk kupto tek fjala qe nuk kemi asgje.

- Je e sigurt?

- Shume.

Edhe kjo ishte pergjigjia qe ai priste. Kapi trupin e saj edhe e bashkoi me te tijin. Puthi buzet e saj aq fort aq sa e beri edhe ate ti kthente puthjen. Vuri njeren dore ne belin e saj ndersa tjetren pas qafes se saj qe ta kishte sa me afer. E dinte qe do largohej me mundesin e pare por ai nuk do e lejonte. I kishin munguar buzet e saj me shume se cdo gje ne bote. I kishte munguar ajo. Fytyra e saj, zeri i saj, cdo gje. I kishte munguar e gjitha ajo.

Nuk po arrinte asnjeri te shkeputej. Anna se nuk e linte ai ndersa Maxi nga malli qe e kishte pushtuar te gjithin ate.

Anna i ndau buzet e saja nga te tijat por trupin jo sepse duart e Maxir ishin aty duke e mbajtur prane vetes.

- Me lesho.

- Kurre. Lere krenarin pas edhe bindju ndjenjave. Bindu Ann!- i pershperiti ne vesh. Faqet e Annes kishin marr flake , syt i mbante te mbyllura sepse ai ja rrenqethte trupin ne cdo menyre te mundur.

Maxi filloj te puthte qafen e saj nderkoh qe Anna i kaloi duart e saj ne qafen e tij. E la veten te lire te pakten per ato momente sepse pas atij momenti cdo gje do i kthehej normalitetit.

Edhe asaj i kishte munguar shume cdo gje e tija. I kishte munguar ai sado te mos e pranonte.

Ishte nje moment i shume kerkuar per te dy por i cili nuk ishte mundur te realizohej per shkak te krenarise. Epo disa her dashuria na ben te dobet aq sa behet prioritet e cdo ndjenj tjeter kthehet ne harres.

Klevina e kishte mbyllur telefonin pasi kishte degjuar qe ishte Maxi. Edhe ajo e dinte qe Maxi nuk mund ti bente gje shoqes se saj, edhe donte shume ti shikonte bashk sepse te dy duheshin. E tyre nuk ishte e nderlikuar aq sa e tyre por edhe Annen e njihte edhe sjellja e saj strikte edhe krenaria qe e karakterizonte ate nuk e linin qe te binte pre e ndjenjave. Edhe pse mje dite kjo do ndodhte.

- Mezi pres te te shoh te lumtur moter! Sepse un nuk do jem dot me ate qe zemra ime do. - Tha keto fjal Klevina perpara se ne telefonin e saj te vinte nje mesazh nga i cili ajo u cua duke dal jashte kompanise.