I'm Dating The President's Son

Kabanata 18

Kabanata 18

Pahiya ako

Tumakbo ako papalayo. I can't face him. I really can't! Ano ka ba Mitch! Bakit hindi mo naisip na nandito siya?! Bakit! Hindi ko maitanggi na namiss ko ang mukha niya. Namiss ko yung features niya. Namiss ko ang dati kong... ang lalaking una kong minahal at una ring sumira ng puso ko.

Tumakbo ako sa kung saan akong daan papadparin. Napunta ako sa isang gazebo. Pero bago pa ko makaupo ay may humatak na sakin.

"M-Mitch."

"Leave me alone please. L-leave." Sabi ko habang binabawi ko ang kamay ko. Tuluyan nang bumagsak ang mga luha ko.

"Mitch I-I'm sorry." Hindi ko alam kung kaya ko ba 'tong pagusapan ngayon. Ngayon pa na masaya na sana ako?

"Para saan Bryan? Kasi hindi mo na ko mahal?" Hinarap ko siya. Eto na ba 'yon? Yung tamang panahon na ilabas ko lahat ng hinanakit ko?

"Michelle hind-"

"Don't you even dare to say my name! How dare you Bryan! How dare you leave me! How dare you hurt me! Hanggang ngayon Bryan! Hanggang ngayon tinatanong ko pa rin sa sarili ko kung bakit mo ko iniwanan! Kung bakit ka nakipagbreak! Kung bakit nawala ang pagmamahal mo sakin kung totoo man iyon! How dare you!"

"Mitch I loved yo-"

"That's bullshit! Ano ha? Ano?! Bakit ka nakipagbreak ha? Sabihin mo dali! Di ba matapang ka? Ano? Labas mo yung tapang mong gago ka!" Napaupo na ako at umiyak ng sobra. Hindi ko na alam ang gagawin ko. Ayaw niya magsalita! The man who supposedly is loving me is now killing me.

"I-I'm sorry Mitc-"

"Puro ka sorry! Puro ka sorry! Ano ha? May magagawa ba yang sorry mo para maalis yung sakit na nararamdaman ko? Dali sabihin mo! Saan ako nagkulang ha? Damn fuck Bryan! Minahal naman kita!"

"E-even before we broke up, mom and dad decided to transfer me at Lee University. O-Of course I don't want. Ayokong malayo sa'yo. I want to be with you as much as possible. Pero nung nalaman kong, nalaman kong nailipat na nila mommy at daddy ang mga papeles ko, natakot akong baka iwanan mo ko. Na baka pag malayo ako sa'yo, makahanap ka ng iba. Na baka, na baka ayaw mo ng long distance relationship. Michelle I'm so sorr-"

Natigil siya sa pagsasalita nung sinampal ko siya. Hindi ko matanggap ang rason niya. Tumulo ang luha niya. May part sa akin na dama ko ang awa at pagmamahal ko para sa kanya pero mas nananaig sa akin ang matinding galit.

"Really you jerk stupid asshole? Akala ko sila Xander or Xavier na ang pinakamasamang lalaki sa mundo kasi pinapaiyak at sinasaktan nila ang mga babae pero mukhang nagkamali pala ako. Fuck shit naman Bryan? Ganyan ba kababaw ang tingin mo sa pagmamahal ko sa'yo? Eh buti pa pala sila Xander, atleast nililinaw nila sa babae na open relationship at wag aasa. Kasalanan na lang ng babae yun kapag umasa sila. Pero ikaw ha? Ang bullshit ng rason mo! Did you even try to ask me? To ask my opinion? Na baka wala naman akong problema sa ganung set up? Pinangunahan mo ko! Mas pinili mong masaktan ako! Masyadong mong minaliit yung kakayanan ko! Tinapakan mo ko Bryan! You broke me! Hindi mo lang ako minaliit eh, hinusgahan mo pa ko! All this time I thought nasa akin ang problema. Yun pala, yung kaduwagan mo!"

"Michelle ple-" hinawakan niya ang kamay ko pero tinabig ko ang kamay nya.

Tumalikod na ko at umalis doon. Hindi ko na kaya. Para akong sinaksak ng ilang libong beses. One month has left pero eto, ang sakit sakit!

Sa sobrang takbo ko, may nakabangga ako. Pagangat ko ng tingin, nakita ko ang pares ng mata na nagaalala. Hinatak niya ko papalapit sa kanyang mga bisig. Hindi ko napigilang umiyak. I never thought that he will be my comfort zone.