I'm Dating The President's Son

Kabanata 24

Kabanata 24

Babe

"Oh! Xander, Xavier, what brought you here?" Nakangiti kong tanong ko pagkasara ko ng pinto. Ipinatong ko din sa mesa yung late gift daw sakin nila tita and tito.

"Late na ha?" Masigla ko pang tanong sa kanila.

"Good thing that you know it's already late. Where have you been?" Malamig na tono ang isinukli sa akin ni Xander. Napatigin ako sa kanya't kumunot ang noo. Napawi ang ngiti ko.

"Xander." Nagbabantang tawag ni Xavier sa kapatid niya.

"Eight ang uwi mo diba? Bakit ngayon ka lang? It's fvcking 1 in the morning and you're still outside?" Tumaas ang tono ng boses niya. Mas lalo kong tinaasan ang kilay ko.

"Hey, what's with this? I am not a kid anymore Xander. I can stay outside whenever I want. I can go wherever I want to go. What the hell's your problem with that?" Hindi ko siya maintindihan.

"Mitch, kasi, pinapuntahan ka pa rin sakin ni Xander sa Diamond Airlines. Sabi umuwi ka na daw. N-na may kasamang ibang lalaki. Xander got the news kaya inabangan ka namin dito kung safe ka bang makakauwi-" I interrupt Xavier.

"Oh, safe naman akong nakauwi. Anong problema nito?" Sabay turo ko kay Xander.

"Sino yung lalaking kasama mo? Si Vaughnn?" Halos matawa ako. Ano bang paki niya doon? What the hell?

"I'm not with Vaughnn and even I am with him, there is no problem with that. I can go with whoever I want to go with, Xander. Ano na naman ba? Pag ikaw ang may napakaraming kasamang babae hindi kita sinisita and you know that. What's your problem with you? You know what, I'm tired. I want to rest. Bahala kayo kung ayaw niyong umuwi." Sabi at pumasok nasa kwarto ko. Nilock ko iyon.

Parang may kung anong kumirot sa dibdib ko. It's my first time na masigawan ni Xander. Hindi ko siya magets! Alam ko namang nagaalala siya para sakin kasi kaibigan niya ko but he doesn't need to raise his voice. I feel sorry for Xavier. Nagambala pati tuloy siya.

Natulog na lang ako. I'm very tired and may pasok pa ko bukas.

Kinaumagahan, naligo na ko kaagad. I'm wearing a black pencil skirt and a leopard top. Nagsuot din ako ng heels. Kinuha ko ang gamit ko.

Paglabas ko, napatigil pa ko saglit kasi nakita kong may nakaprepare na breakfast sa table ko. At nanduon si Xander. Nakalagay ang kamay niya sa likod ng batok niya. I raised my eyebrows and rolled my eyes. Dumiretso ako sa pinto palabas ng condo ko. I don't care kung nagprepare siya ng breakfast para sakin. Naiinis pa rin ako sa inasta niya kahapon.

"Marie wait!" Dinedma ko siya. Agad akong sumakay ng elevator at hindi siya hinintay.

"Fvckshit!" Dinig kong mura niya nung sumara ang pinto at hindi na siya nakaabot para sumakay.

Nag antay ako hanggang sa makababa sa lobby. Nanlaki ang mata ko nung makitang hingal at pawisan si Xander. Iniwas ko lang ang tingin ko at naglakad.

"Marie ano ba!" Naramdaman ko ang kamay niya sa braso ko. Tumigil ako.

"Get off your hands on me."

"Marie I-"

"I said get it off!" Tinabig ko na ang kamay niya at nagsimulang maglakad.

"Pag hindi mo ko pinansin, sisigaw ako dito."

"Shout loud I don't care. Get lost." Alam ko namang di sisigaw yan eh. Tsaka edi sumigaw siya. Wala naman talaga akong paki. Sino ba pahihiyain niya? Edi sarili niya.

"MICHELLE MARIE CABALANO, PANSININ MO NA KO? SORRY NA BABE?" Natigilan ako hindi dahil sa sigaw niya kundi dahil sa 'babe' niya. Nagtinginan sakin yung mga tao dun. My gad! Ako pa talaga pinahiya niya ah? Babe? Yuck!