Lost Light

1.BÖLÜM

Merhabalar yeni kitabıma hoş geldiniz! Şimdi diyeceksiniz öbürünü bitirmeden yeni bir kitaba niye geçtin? Aslında ben tam olarak bilmiyorum belki de Aklıma gelen bu kurguyu kaybetmemek içindir. Umarım kitabımı beğenirsiniz iyi okumalar.

***

Kağıtta ki son detayı çizdikten sonra
kağıdı elime alıp incelemeye başladım. Bence görünürde kötü bir şey yoktu, umarım hoca da öyle görürdü. Sonuçta kaç saattir resim çiziyorum ellerim koptu resmen beğensin bir zahmet. Elimdeki kağıdı masaya bıraktıktan sonra kollarımı açıp esnedim. Ne kadarda yorulmuştum öyle, sandalyeden ayağa kalktım zorla, her yerim tutulmuştu ama bunu kesinlikle hak ettim ben sonuçta hangi gerizekalı projesini son güne bırakır ki? Tabi ki benim gibi gerizekalı!

Yatağımın üstündeki pijamalarımı giymeye başladım. Her kolumu kaldırdığımda kolum öyle bir ağrıyor ki anlatamam size, zorla pijamaları mı giydikten sonra ışığı kapatıp yatağımın içine girdim. Yatağımın sağ tarafındaki komedinin üstünden telefonumu alıp saate baktığımda saat 1'e geliyordu resmen ve ben saat 6'da kalkacaktım. Artık nasıl kalkacaksam.
Elimdeki telefonu tekrardan yerine koyup üstümdeki yorganı daha çok kendime çekip gözlerimi kapattım.

Tam uykuya dalıyordum ki bir kaç ses duydum. Gözlerimi açıp sesin nereden geldiğini algılamaya çalıştım.
İlk evden geldiğini sandım ama ses açık penceremden geliyordu. Meraktan ayağa kalkıp pencereme doğru ilerledim.

Perdeyi biraz aralayıp dışarıya bakmaya başladım. Karşımızdaki ev dikkatimi çekti, birileri taşınıyordu. Senelerdir ev boştu, ne kiracı vardı, ne evin sahipleri geliyordu. Demek ki sonunda artık biri taşınıyordu da niye gece saatin 1'inde taşınıyordu onu anlamadım sabahların suyumu çıktı.

Kafamı sağa ve sola çevirip etrafa baktım. Kimse yoktu, normalde bu saatte bile insanlar kendi evlerinin bahçesinin önünde otururlardı ne bileyim ışıklar açık olurdu. Evlerin ışıklarını bırak sokakların ışıkları bile yanmıyordu. Kimse bu sesten rahatsız olmuyor muydu?

Sanki tek ben görüyordum onları, bir tek ben duyuyordum, bir tek ben biliyordum burda olduklarını...

Acaba hayal mi görüyorum diyeceğim; 4 kız ve 4 erkek görecek kadar hayal göremem değil mi? Umarım delirmemişimdir. Korkudan biraz daha geriye gidip perdedeki görüş alanımı biraz daha küçülttüm. Ben onları dikkatle izlerken sarışın kız yerdeki kutuyu eline alıp kaldırdığı zaman derin nefes aldı. Birkaç saniye bekleyip kafasını bizim eve çevirdi, gözü benim penceremde durduğunda nefesimi tuttum korkudan, tabi bakması 3 saniye bile sürmemiştir. Çünkü yanındaki çocuk ona bir şey söylediği için dikkatini ona vermişti.

Ben o dakika hemen pencerenin oradan kaçıp yatağımın içine girdim korkudan, acaba kız beni görmüşmüdür? Yok canım görmemiştir karınca kadar yerden bakıyorum ben bilene onları zor görüyorken beni görmesi imkansızdı. İyi ki korkudan biraz geriye çekilmiştim yoksa beni kesinlikle o zaman görürdü. Ben bu düşüncelerimle birlikte uykuya çoktan dalmıştım bilene.

***
Lanet alarm sesi ile uyandım. Alarmı kapatıp odamdaki banyoya sürünerek gittim. İşlerimi hallettikten sonra odama geri dönüp ilk bir kaç saniye mal mal odama baktım sonra masadaki dünkü çizimlerimi resim çantasına koydum. Boyalarımıda küçük göze koyduktan sonra resim çantam hazırdı. Vakit kaybetmeden dolabım dan siyah pantolon ve mor göbeği açık tişörtümü giydim. Makyaj masamın üzerindeki tarağı aldığım gibi saçımı tarayıp ördüm önden bir kaç tane tutam çıkardım. Aynaya baktığım da hazırdım. Makyaj pek fazla sevmediğim için yapmadım bide sabah sabah kim yapacak değil mi?
Kol çantamı ve resim çantamı alıp oda dan çıktım.