Kayıp / Çukur

35

Yazar'dan... 

Beren gözlerini elinde döndürdüğü yüzükten çekerek, karşısındaki yatakta yatan kuzenine çevirdi. Dilara'yı yarım saat önce zorla uyutabilmişlerdi. Vartolu'yla arasında olanları henüz kimse tam anlamıyla anlayamamıştı. Sadece Dilara'yı annesinin kaybından beri kimse böyle görmemişti. Beren gözlerini yeniden elindeki yüzüğe döndürdüğünde aniden bir ses duydu.

''V-Varto-Vartolu''

Gözlerini yüzüğünden çekerek yataktaki kuzenine döndürdüğünde Dilara'nın uykusunda konuştuğunu duydu. Dilara bir anda gözlerini açarak yatakta doğrulduğunda Beren oturduğu yerden kalkarak karşısına oturdu.

''Şşş, uyu birtanem bir şey yok.''

Dilara ellerini çarşafa geçirerek derin derin nefes almaya çalıştı. Astımı tutuyordu Beren bunu fark ederek hemen elini yanlarındaki Dilara'nın montuna attı. Astım ilacını aldığında Dilara kafasını iki yana salladı.

''B-Babamı istiyorum.'' Dedi.

Beren hemen kafasını sallayarak ayağa kalktı ve odadan çıktı. Kapıyı daha yeni açmıştı ki karşısında ayakta bekleyen Cumali Koçovalı'yı gördü. Cumali yarım saattir kapının önünde bekliyordu.

''Amca, seni görmek istiyor.''

Cumali kafasını sallayarak yaslandığı duvardan ayrılarak kızının odasına girdi. Kapıyı arkasından kapattığında Beren'de diğerlerinin yanına inmeye başladı.

Cumali kapıyı kapattıktan sonra kızına döndüğünde Dilara'nın nefesinin daraldığını gördü. Hızlıca kızının yanına oturarak, Dilara'nın elinde tuttuğu astım ilacını içmesine yardımcı oldu. Ardından kızının ellerini tuttu.

''Baba çok can-canım acıyor.''

Vartolu, Dilara'yı öylece bırakıp gitmişti. Yaşadıkları her şeyin bir hata olduğunu söylemişti. Dilara, annesini kaybettiği gün Çukur'dan gitmişti. Hayatında sadece Sude'ye yer vermişti. Hiç aşık olmamıştı, hiç çok mutlu olmamıştı. Yıllar sonra Çukur'a döndüğünde Vartolu'yla tanışmış, ilk defa aşık olmuştu. Annesinin ölümünden beridir ilk defa çok mutlu olmuştu. Şimdi ise bir mektupla mutluluğu elinden alındı. Vartolu onu acımasızca terk etmişti.

Cumali kızının ellerini şefkatle okşayarak konuşmaya başladı.

''Anneni kaybettiğinde canımın acısından öleceğimi düşünmüştüm. Canım öyle çok yanmıştı ki, ben de onunla beraber ölmek istemiştim. Kendimi öldürmeye kalkışmıştım ama tam işimi bitirecekken aklıma sen geldin, Yamaç geldi. Ben çocuklarımı arkamda bırakamazdım. Benim sizin için güçlü durmam gerekiyordu. Ben o anda sizin eskisinden de güçlü durmam gerektiğini fark ettim.''

Ve ekledi,

''İşte ben o zaman o herkesin dilinden düşüremediği, herkesin korktuğu, herkesin saygı duyduğu, herkesin baba dediği Cumali Koçovalı oldum. Beni acım büyüttü, acım bu halime gelmemi sağladı.''

Ve ekledi,

''Vartolu'yla ne yaşamıştınız bilmiyorum. Bunu artık merakta etmiyorum, senden tek isteğim bugün ağla, canın bugün yansın ama yarın ayağa kalk. Sen çukur'un annesisin, çukur seni annesi olarak seçti ve senin onlar için eskisinden daha da güçlü ayağa kalkman gerekiyor. Sen Damla Koçovalı'nın kızısın, bunu unutma ve annen gibi güçlü ol.''

Cumali'nin sözleriyle Dilara sımsıkı babasına sarıldı. Babasının söylediğini yapacaktı. Bugün ağlayacaktı, bugün tüm acısını yaşayacaktı ama yarın ayağa kalkacaktı. Çukur için bunu yapacaktı. Zamanında babası nasıl çocukları için yaptıysa bugünde Dilara bunu yapacaktı. Vartolu'yu kalbinin en derinine gömecekti ve ayağa kalkacaktı.