2.Bölüm

1.5K 67 15
                                    


Havaalanı/Dilara'dan...
Sude'yle beraber bilet kontrol alanına ilerlerken duraklayarak ona baktım. O da benim bu hareketimle durmuş bana bakıyordu.

''Sude benimle gelmek istediğine emin misin? Koçovalıların arasına gireceksin çok tehlikeli olduğunu biliyorsun. Eğer istersen şimdi geri dönebilirsin. Söz veriyorum sürekli yanına gelirim.'' Dedim.

Sude gözlerime bakarak gülümsedi. Elini omzuma koyarak konuşmaya başladı.

''Bu zor zamanında seni yalnız bırakmayacağımı biliyorsun. Senin için çok zor olacak bir şeyi yapmaya gidiyorsun. Ailenle yüzleşmeye Çukur'u kurtarmaya gidiyorsun. Seni yalnız bırakmayacağım. Sen benim sonradan bulduğum kardeşimsin.''

Sude'nin söyledikleriyle gözlerim dolmuştu. Onu çok seviyordum. Onu iyi ki tanımıştım. Valizimi bırakarak hızlıca sarıldım.

''Teşekkür ederim.'' Dedim.


Uçaktaki yerlerimizi oturarak uçağın kalkmasını bekledik. Eve dönüyordum. Annemin ölümünden sonra ilk defa oraya adım atacaktım. Babamı görecektim,Yamaç'ı mı...

''Onları görmeye hazır mısın?''

Sude elimi tutarak konuştuğunda hafifçe irkildim. Hazır mıydım? Babamı ilk gördüğümde kesin elim ayağım titreyecekti,dizlerim yerle buluşurdu belki,belki buruk bir gülümseme olurdu suratımda sonra koşardı bana sarılırdı. Kızım derdi... Biz ağlamaya başlarken Yamaç'ım gelirdi. Abim gelirdi ilk inanamazdı belki,şok olurdu büyük ihtimalle sonra gelirdi yanıma alırdı beni kucağına hava da döndürmeye başlardı. Sonra Beren ve diğerleri... Düşüncelerimi kafamdan atarak gülümsemeye çalıştım.

''Hazırım.'' Dedim.


Havaalanı/Sude'den...

Dilara'yla valizlerimizi çekerek havaalanından çıkmaya başlamıştık ki kapıda kollarını göğsünde birleştirmiş yüzündeki gülümsemeyle bize bakan Emrah'ı gördüm.

''Aaa o Emrah değil mi?''

Dilara'nın bana gülümseyerek söylediği şeyle valizimi bırakarak hızlıca Emrah'a doğru koşmaya başladım

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Dilara'nın bana gülümseyerek söylediği şeyle valizimi bırakarak hızlıca Emrah'a doğru koşmaya başladım. Emrah kollarını açmış gülümseyerek bekliyordu. İşte o an... Kollarının arasına girdiğimde saçlarımı öpmeye başladı.

''Güzelim.''

Bir süre sonra ayrıldık. Ellerim sakallarına gittiğinde gülümseyerek ellerimi öptü.

''Emrah'ım.'' Dedim.

Tekrardan sarıldığımız sıra da yanımıza benim ve kendi valiziyle Dilara gelmişti.

''Ellerim koptu! Koklaşmanız bittiyse gidebilir miyiz?''

Dilara hiçbir zaman romantik olmamıştı. Emrah'la ona gülümseyerek baktık.

Kayıp / ÇukurHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin