Kayıp / Çukur

1.Bölüm

Koçovalı Villası/Yazar'dan...

Cumali elinde tuttuğu kalemi parmaklarının arasında döndürürken İdris konuşmaya başladı.

''Umman ailesini indirmenin hiçbir yolu yok. Onlarla kavga etmeyin yeter.''

İdris konuşmasından sonra bunalarak yere baktı. Bu sıra da babasının söylediklerine Cumali sinirlenmişti. Tam konuşacaktı ki Kahraman bunu engelleyerek abisinin konuşmasına izin vermedi.

''Sen nasıl uygun görürsen baba.''Dedi.

Cumali bu sefer iyice sinirlenmişti. Ailesinin bu kadar rahat olduğuna inanamıyordu.

''Ulan bu adamlar çukuru bizden almaya çalışmıyorlar mı? Ben anlam-''

İdris oğlunun lafını keserek konuşmaya başladı.

''Cumali söyleyeceklerim bu kadardır Umman ailesine bulaşmayacaksınız.'' Dedi.

Cumali sinirle bu sefer ayağa kalktı.

''Yav baba nasıl bu kadar rahat olabiliyorsun?''

Cumali ayağa kalkmış önünde oturan babasına bakıyordu. Sinirden beynine kan gitmiyorken yanından oğlu Yamaç konuşmaya başladı.

''Baba bir sakin ol belki başka bir yolunu bulabi-''

Bu sefer Yamaç'ın sözünü Cumali kesti.

''Yav bu adamlar içimizden birilerini zamanla öldürmeye kalkışmayacak mı? Bunları hazır kimseye zarar gelmemişken,Çukur hala güvendeyken indirelim.''Dedi.

Ama İdris oğlunun bu söylediklerinden hoşlanmamıştı. Ayağa kalkarak oğlunun gözlerinin içine baktı.

''Sen ne zamandan beri babanın sözünden çıkar oldun?'' Dedi.

Cumali tam konuşacaktı ki İdris sözüne devam etti.

''Ailemden birini daha kaybetmek istemiyorum. Bu adamlara bulaşılmayacak dediysem bulaşılmayacak.''

İdris lafını bitirerek kapıya adımladığında Cumali konuşmaya başladı.

''Eğer bu ş'refsizleri durdurmazsak asıl o zaman aileni kaybedeceksin!''

Cumali'nin bu lafından sonra odadaki herkes dikkatlice onları izlemeye başlamıştı. Celasun bile onları izliyordu. İdris hiçbir şey söylemeden kapıyı açarak odadan çıktı. Onun çıkışıyla Cumali sertçe ayağıyla masayı ittirdi.

''Baba sakin ol gözünü seveyim ya.''

Cumali sinirle nefes alıp verirken Yamaç onu sakinleştirmeye çalışıyordu. Celasun onları yalnız bırakmanın iyi bir fikir olduğunu düşünerek odadan çıktı. Odadan çıkıp koridorda bir kaç adım attıktan sonra merdivenlere geldi. Karşısında merdivenlerde Beren çıkmıştı.

''Celasun? Konuşmanız nasıl geçti?''

Beren'in sorusuyla Celasun kafasını iki yana salladı.

''Cumali Amcan ve büyükbaban atıştılar. Pek iyi geçtiği söylenemez.''

Celasun lafını bitirdikten sonra Beren'in yanından geçip gidiyordu ki Beren sesiyle onu durdurdu.

''Sen nereye gidiyorsun?'' Dedi.

Celasun'un hafifçe kaşları çatılmıştı.

''Mahalleye ineceğim hayırdır sen neden nereye gideceğimle ilgileniyorsun?''

Celasun imali imali gülümseyerek Beren'e bakarken bu sefer Beren'in kaşları çatıldı.

''Celasun çocukluğumuzdan beri beynine bir gram akıl girmedi.''