Kayıp / Çukur

18

Kemal'in Evinin Önü / Yazar'dan...
"Sen artık benim meleğim değilsin."

Yamaç'ın söylediğiyle Dilara'nın yanaklarından yaşlar süzüldü.

"Abi konuşma bö-böyle."

Dilara hıçkırarak konuştuğunda Yamaç kafasını iki yana sallayarak konuşmaya başladı.

''Sen kendi aileni öldürdün. Sen seni kızı gibi seven bir adamı öldürdün. Sen bizi öldürdün be Dilara.'' Dedi.

Yamaç'ın söyledikleriyle Dilara'nın hıçkırıkları daha çok artmış,yaşlar gözlerinden daha çok düşmüştü. Yamaç ağlayarak babasına baktı. Cumali'de ağlayarak kızına bakıyordu. Üçü de mahvolmuştu.

''Nası yaptın be kızım?''

Cumali'nin konuşmasıyla Yamaç babasının kolunu tuttu. Sesi titrerken konuşmaya başladı.

''Baba hadi gidelim.''

Yamaç babasının kolunu tutarak yürümeye başladığında Cumali'nin göz yaşları yere düştü. Birazdan kızına arkasını dönecekti. Bu hayatta en sevdiği şeye arkasını dönecekti. Dilara bu hayatta en değer verdiği kişiyi kaybedecekti. Cumali dik durmaya çalışarak arkasını döndüğünde Dilara'nın feryadı her tarafı sardı. Tam yere düşecekken bir kolundan Vartolu diğer kolundan Kemal onu yakalayarak düşmesini engellediler. Dilara'nın ağlaması git gide şiddetlenerek Cumali ve Yamaç yüreklerindeki acıyla yürümeye devam ettiler. Bir süre sonra Dilara yerde ağlarken yanına çömelmiş Kemal ve Vartolu'ya baktı. Vartolu'nun gözlerine odaklandı.

''Beni g-götür müs-müsün bura-buradan?''

Dilara hıçkırarak konuştuğunda Vartolu hızlıca kafasını salladı. Kemal hiçbir şey demeden onlara bakarken sadece Dilara'nın iyi olmasını istedi. Vartolu küçüğünü iki kolundan tutarak yerden kaldırdığında Kemal'de onlarla beraber kalktı. Vartolu,Dilara'nın gözlerine yumuşacık baktı.

''Yürüyebilir misin?'' Diye sordu.

Dilara kafasını iki yana salladı. Yapamayacağını belirtti yürümeye gücü yoktu. Nefes almaya bile gücü yoktu. Vartolu yavaşça Dilara'yı kucağına aldı. Dilara'nın kafası Vartolu'nun göğsüne hapsolduğunda hıçkırarak ağlamaya başladı. Vartolu dayanamıyordu. Dilara'yı böyle görmek çok acıydı... Arabaya bindirene kadar Dilara'nın saçlarına öpücükler bıraktı. Sürekli kulağına

''Şşş ben buradayım her zaman yanındayım.'' Diye fısılıyordu.

Arabanın ön koltuğunda Dilara'yı yavaşça bıraktı. Kendisi de yanındaki koltuğa geçmeden Kemal'e baktı.

''Kemal,Dilara'ya göz kulak olduğun için sağ ol.''

Kemal hafifçe kafasını salladığında Vartolu arabaya yerine oturdu. Dilara'ya baktığında kafasını cama yaslamış ağladığını gördü. Onu böyle görünce içi gidiyor tüm dünyayı yakası geliyordu. Elini direksiyona koyarak sürmeye başladı.

*

Yazar'dan...

Yamaç ve Cumali yavaş adımlarla eve girdiler. İkisi de yol boyunca hiç konuşmamışlardı. İkisinin de yüreklerinde ve omuzlarında tarif edilemez bir acı vardı. Cumali küçük kızı,her şeyi olan Dilara'nın kardeşini öldürdüğünü Yamaç'ta meleğinin,kardeşinin her zaman beraber olacağını düşündüğü kardeşi Dilara'nın amcasını öldürdüğünü öğrenmişlerdi. İkisi de bahçenin oradaki sandalyere oturmuş birbirlerine bakıyorlardı.

''Baba çok canım acıyor.''

Yamaç'ın konuşmasıyla Cumali'nin dudakları titredi. Hem kızını kaybetmiş,hem de oğlunun mahvoluşunu izliyordu. Bir babanın başına gelebilecek en kötü şeyleri yaşıyordu.