The Way I Loved You

Chapter Four:

(Jefferson's POV)

***
"O sige, uuwi na ako ha? Ingat ka na lang diyan ha? Babye!" sabi ni Sophs dun kay Oren tapos umalis na kami.

"Hoy! Ellarina, may kasalanan ka saking bata ka." sabi ko sa kanya.

"Huh? Luhh? Ano na naman ginawa ko?" sabi niya with an inoccent face.

"Ipaliwanag mo nga yung mga pinost mo sa fb at yung profile pic mo! Binabatikos na tayo!"

"Haha! Yun ba? Trip lang yun kuya! Wag mo seryosohin."

"Haayy!! Baliw ka talaga noh? Halika nga dito!"

Lumapit siya sakin tapos ginulo ko yung buhok niya.

Tumingin siya sakin.

Kitang-kita ko sa mga mata niya yung lungkot at sakit na nararamdaman niya.

"M-May p-problema ka ba Sophs?" tanong ko sa kanya.

"A-Ako? W-Wala ah!"

"Kitang-kita ko sa mga mata mo, parang gusto mo nang umiyak eh. May problema ka nga, sabihin mo sakin kung ano."

"W-Wala to kuya! Ikaw talaga."

"Pero kuya, pwede bang umiyak ako? Ang sakit na kasi eh."

"Sabi sayo eh."

Umupo kami dun sa bench ng park. As usual, andun na naman kami.

"Kuya, pwede bang pahiram ng likod mo?"

Hinaharap ko sakanya yung likod ko. Dinagan niya ung ulo niya sa likod ko.

"Kuya bakit ganun? Ang sakit! Akala ko kaya kong di umiyak. Akala ko malakas na ako. Hindi pala." sabi niya habang umiiyak.

"Akala ba nila hindi sila nakakasakit? Wala kasi silang pakialam sa nararamdaman ko!"

"Akala ko ba kapag magulang, di ka titigilang mahalin. Pero bakit si papa, di na daw niya ako mahal? Nagsasawa na daw siya sa akin."

Sa sinabi niyang yun, nakaramdam ako ng galit sa papa niya.

"Sana ako na lang si ate para makaramdam man lang ako ng pagmamahal nila. Kasi ako, walang kwenta't halaga sa kanila."

Ung mga iyak niya naging hagulgol na.

"Sige, iiyak mo lang lahat hanggang sa mawala." advice ko sakanya.

Ilang sandali pa, nagsalita na din siya.

"O-Ok na kuya."

Humarap na ako sa kanya.

Mugtong-mugto ang mga mata niya pero she still manages to smile.

"Ano? Kamusta pakiramdam mo, Sophs?" tanong ko sakanya.

"Medyo nabawasan ung sakit kuya. Salamat ha kuya? Lagi kang andyan para sakin kuya." she gave me a hug.

Pagkatapos niya akong yakapin, ngumiti siya sakin.

"Alam mo Sophs, dapat di ka nagmamalakas kasi alam mo? Kapag napuno ka na at nabuhos mo yun sa maling tao, siguradong pagsisisihan mo yun. Kaya tuwing may problema ka, sasabihin mo lagi sa isang tao para di ka mapuno at magsisi sa huli."

She nod and smiled at me, a very sweet one.

***

"Oh, bat parang ang aga mo Jeff? Di mo ba hinatid si Sophia?" tanong sakin ni tita nung nakita niya ako na pumasok sa gate.