The Way I Loved You

Chapter Eighteen: Pains AGAIN

(Sophie's POV)

Nakafreeze pa rin kami sa ganung sitwasyon. Walang gumagalaw basta magkatinginan lang kami.

Nag-iisip ba to? Nagtatanong kung pwede akong halikan! Malamang! Sino sa tingin mo papayag ha?

INIS! >_________<

"Can I?" tanong niya na siyang nagpakaba sakin lalo.

"OFCOURSE NO! Nag-iisip ka ba?" sigaw ko sa kanya. Sinigaw ko talaga para di halatang kinakabahan ako.

"I'm thinking, ofcourse. I'm deciding if I will kiss you anytime this hour."

"AYOKO! As simple as that! Gusto mo mamatay? Pumapaslang talaga ako ng tao!" sabi ko tapos I gave him a furious look.

"Sa mga ginagawa mo, mas natetempt akong halikan ka." he smirked.

O_____________O

Agad kong tinakpan yung labi ko pagkasabi niya nun.

WHAT THE HELL HE THINK HE IS DOING?

"Wag kang matakot! Masarap akong humalik." sabi pa niya sabay dila sa labi niya.

YUCK! EEWW!

"Kadiri ka! Lumayo ka nga saking manyakis ka!" sabi ko tapos tinakpan ko na yung mukha ko.

"Huh? Eh yung mga babae nga sa former school ko, gustong-gusto nila halik ko."

"Excuse me! Wag mo nga akong itulad sa mga malalandi at makakating babaeng yun! Di ko gusto magpahalik! Papahalik lang ako sa taong mahal ko! Hindi sa tulad mong manyakis at kidnapper!" sigaw ko sa kanya.

"Grabe ka naman magsalita." sabi niya tapos lumayo na siya sakin. Yumuko siya sa manibela. Dahil dun, nakahinga ako ng maluwag.

Napansin kong parang humihikbi siya.

WOW! Just WOW! =_______________="

Ngayon lang ako nakakita ng lalaking umiiyak. Tingin niya madadala niya ako sa ganyan?

NO! ASA NA LANG!

"Tapos ka na ba magdrama? Pababain mo na ako kasi gutom na ako." pagrereklamo ko.

"You know what? Gusto ko lang naman malaman kung ano yang problema mo kasi ayaw kong nakakakita ng babaeng umiiyak. And I'm trying to convince you to say it by harassing you that I will kiss you." sabi niya. Hindi pa din siya nakatingin sa akin.

"You know what? That is a bad idea. Sa tingin mo, mapapakwento mo ang isang tao gamit ang pananakot? Hindi mo sila mapapakwento ng bukal sa puso nila kasi nga pinilit mo lang sila. Saka hindi lahat ng problema isheneshare lalo na kung sa taong di mo naman kilala." sagot ko.

"Kilala mo ako. Kilala kita. Di ba pa sapat yun?"

"Nope." sagot ko tapos pilit kong kinukuha ung phone ko mula sa kamay niya.

"Why are you getting this?" tanong niya.

"Malamang po! Akin lang naman yan!" kainis na talaga! Bwisit!

"I wont give up." sabi niya tapos nilagay niya yung phone ko sa left pocket niya at nagdrive na ulit siya.

I WONT GIVE UP? Kumakanta ba siya? San na naman ako dadalhin ng bwisit na to?

Aish! Gutom na ako! Alam mo yun? >_______<

***

(Jefferson's POV)

"Oopsie! Where do you think you're going?" harang sakin ni Keetha nung paalis na ako.

Sinusundan pala ako neto? Stalker, ganun? Eh may boyfriend na nga eh!

"Pakelam mo? Lumayas ka nga sa dinadaanan ko!" singhal ko sa kanya.

"Kung ayaw ko?" she smirked.

"Pwede ba? May boyfriend ka na nga tapos ganto pa ginagawa mo. Mahiya ka naman!"

"Hahaha! Actually, siya nagpapunta sakin dito para sunduin ka to go back to the game."

"Sabihin mo na lang may emergency kaya aalis na ako."

"What emergency?"

One word to describe this freaking girl, NAKAKAIRITA! Tf. -____-

"Do you need to know? Mamamatay ka ba kapag di mo nalaman? Stop this stupid things!" sigaw ko sa kanya.

"Bakit ba lagi mo na lang akong sinisigawan? Nagtatanong lang naman ako ah!" sabi niya tapos tinakpan niya yung mukha niya at nagsimulang humikbi.

"It doesn't sound like questions to me. Now, if you can excuse me may pupuntahan pa ako." sabi ko tapos dinaanan ko siya pero hinila naman niya yung braso ko.

"You wont go anywhere." she said at bigla niyang hinigpitan yung hawak niya sakin.

"Ano bang gusto mong gawin? Ha? Ilang beses ko bang sasabihing tapos na tayo? Kayo na nga ni JL tapos ngayon lumalapit ka sakin? Wag mong sasaktan si JL!" sigaw ko sa kanya tapos tinanggal ko yung braso ko sa pagkakahawak niya.

"M-MAHAL PA KITA, JOSHUA! EWAN KO NGA KUNG BAKIT PATULOY PA DIN KITANG MINAMAHAL KAHIT ALAM KONG MAY MINAMAHAL KA NANG IBA!" sigaw niya tapos yumakap siya sakin.

"Why cant you just let go? Kung maglelet go ka, di ka na masasaktan. Dapat pakawalan mo na ako dahil masasaktan ka lang." inalis ko yung mga kamay niya sakin tapos umalis na ako.

Kahit malayo na ako sa kanya, naririnig ko pa rin ung mga hikbi niya.

Umalis na ako dun at naglakad na pauwi.

Gustong hanapin ng isip ko si Sophs pero ang problema, ayaw ng puso ko.

Bumabalik na naman lahat ng sakit na naramdaman ko nung nalaman kong niloloko lang ako ni Keetha.

Siya ang pinakaunang babaeng sineryoso ko kahit na dati, heartbreaker ako.

She taught me how to love trully and how to forgive those people who have just hurted me.

Pero in the end, sinaktan niya pa din ako. And it hurts me a lot na ang unang babaeng minahal ko pa ang nanakit sakin ng todo-todo.

Nung mga panahong kami pa, I believed in fairytales, happy endings, true love and happiness. But I ended up hurted and miserable.

Pano niya ngayon ipapaliwanag lahat ng kagaguhang ginawa niya sakin? Sasabihin niyang may purpose yun? May dahilan? Tapos ano? Ako naman tong si TANGA na maniniwala agad-agad?

Tama na! Ayoko na! Sawa na ako! Ayoko nang magpakatanga at maging laruan niya. I wouldn't love her again.

I WOULDN'T CHOOSE HER AGAINST MY PRECIOUS LITTLE PRETTY AND CUTE PRINCESS.

***

A/N:

Ayoooooooo.  =____=" Okeh ang sabaw, ang lame. Pft. Sorna guyth. BTW, KUNG HEI FAT CHOOOOOI! ^_________^ May new published work pala ako. Lol. Well, okay lang kahit di niyo basahin. :) I'm just starting to practice my skills in poetry. Wala lang, gusto ko itry. Gusto kahit dito lang, mailabas ko yung sama ng loob ko and stuffs. Sooooooooo? Goobye for now! See yeah in the near future! *O* <3

P.S.

Thanks nga pala sa 1.2K reads nitooooooo! Iloveyouguystotheheavenandback! Malapit na tayo sa plot. Sana di na ako tamarin, Plith. Huahuaaaaaa~

~mewhomusntbenamednapenguinx)