<Monsters worden niet geboren, ze worden gemaakt>
POV Loki
"Aaaaaaaaagggggggghhhhhhhh" Ik hoor Sanne gillen in de verte. Tranen staan in mijn ogen. Ze dreigen te vallen maar, ik laat het niet toe. Voor Gods sake, ik ben de enige echte God of Misschief! Mijn moeder Frigga had dit nooit toegestaan. Ze zou zeggen dat iemand zoals Sanne het niet verdient om gemarteld te worden. Nee, ze zou niemand dit toewensen, zelfs de meest slechte personen niet. Sanne, Ze is een lieve meid, die opgesloten is voor niks. Ze is geen monster, ze is een engeltje. Moeder is op bezoek bij andere planeten rond om ons. Ik zeg van alles om mijn vader te proberen over te halen. Herinneringen van moeder en haar goede hart. Dat hij een beetje genade moet laten zien. Ondertussen blijf ik gillen en schreeuwen horen van Sanne. Ze worden elke keer zwakker en zwakker. Wat is mijn vader toch van plan met haar? Hij ziet toch ook wel dat dit overbodig is?
Er wordt op de deur van mijn vaders kantoor geklopt voordat er een wachter binnen komt met een grote vieze vuile grijns op zijn gezicht. Hij buigt snel voor mijn vader voordat hij begint te praten. "Ze is flauwgevallen van de pijn, Uwe Majesteit. Moeten we haar in een cel gooien voor latere activiteiten?" zegt de wachter met een vieze toon en grijns.
"Nee, geef haar aan mijn zoon. Dan tevreden Loki?" Zegt hij nors.
'U had haar ten eerste niet moeten opstuiten, ten tweede nee, ik ben niet tevreden want, zij heeft pijn geleden die ze niet verdiend heeft.' Wil ik zo graag in zijn gezicht zeggen tegenover de smerige wachter maar, dat kan ik niet doen. Ik weet niet en wil ook niet weten wat hij als gevolgen daarop gaat verzinnen dus zeg ik "Ja, vader. Dank u wel." in plaats van dat.
Ik draai naar de wachter die nog steeds staat te grijnzen maar, niet meer zo erg als een paar minuten geleden. Waarschijnlijk omdat vader zei dat hun speel kwartier is over. "Nou? Waar wacht je nog op? Breng Sanne naar mijn kamer!" beveel ik hem. De wachter deinst naar achteren van schrik en stopt met grijnzen. En maar goed ook, ik mag hem niet. Hoe kan je genieten van iemand martelen? Ze moet weg van hier. Ergens waar ze veilig is. Ver weg van deze griezelige wachters. Maar waar? Er is maar één plek waar ze semi veilig is. Aarde. Maar waar op de planeet aarde? Ik zou de hulp kunnen vragen van mijn lieve broer Thor. Misschien kan ze de Avengers helpen? Met een beetje training kan ze echt heel gevaarlijk zijn. Wie weet heeft ze nog meer krachten waar we nog niets van weten. Dat zou wel heel cool zijn.
"S-sorry, mijn prins." Stamelt hij voordat hij snel zich uit de voeten werkt om Sanne te halen. Diep in mijn gedachten over hoe ik Sanne ga beschermen loop ik naar mijn kamer. Op het bed zit ik met mijn hoofd in mijn handen gedoken. De deur gaat open en ja hoor, daar is onze favoriete wachter met Sanne. NOT! Ze hangt zó slapjes in zijn armen. Hoofd naar achteren, armen hangen en het enige wat haar tegenhoudt van vallen is de arm onder haar knieholtes en de arm achter haar rug. Ik geef aan dat hij haar op mijn bed mag neer leggen naast mij. De wachter buigt voordat hij mijn kamer verlaat. Ik veeg wat haar uit haar gezicht. Wat is ze toch mooi.
Met Sanne in mijn armen loop ik door de tuinen naar de Bifröstbrug waar Heimdall op ons staat te wachten. "Veel geluk Sanne." zegt Heimdall tegen Sanne, niet dat ze reageert want, ze is nog steeds bewusteloos. "Bestemming: de voordeur van de New Avenger Facility?" vraagt hij aan mij.
"Ja, Heimdall. Ik denk dat dat de enige plek is waar Sanne veilig is. En mijn broer Thor kennende zegt hij geen 'nee'." Heimdall knikt voordat hij een portaal/straal opent om doorheen te stappen.
Sorry ik heb echt geen idee hoe Heimdall in de film dit doet dus ik moet improviseren.
~"Daar staan we dan Sanne. Voor de deur die hopelijk je een beter leven gaat geven." Ik weet natuurlijk niet of ze mij hoort. Bruce moet haar maar oplappen. "We zijn nog geen paar meter binnen en er gaat al een alarm af. Waarom verbaast dit mij ook niet?" De Avengers omsingelen mij want, hé Loki de God of Misschief is gevaarlijk en is niet te vertrouwen. "Is dit hoe je je broer begroet Thor? Met alle wapens getrokken?"
JE LEEST
Asgard's Girl
FanfictionIk als een klein meisje, in een klein dorpje. Het hele dorp staart naar mij, fluisteren naar elkaar en ze wijzen naar mij. Ik loop rustig door de straat. Iemand schreeuwt achter mij, ik draai me om om te kijken wie het is en waarom hij of zij schre...