POV Sanne
Tony was om het zacht uit te drukken: pissig. Peter en ik hebben beide huisarrest gekregen.
Ik zit op mijn kamer nutteloze dingen te tekenen. Ik blijf maar na denken over het mysterieuze gesprek tussen Thor en Loki en mijn vondst in de steeg. Zou het iets met elkaar te maken te hebben? De broers zijn beide Asgardiaan's en we vonden ook het Asgardse symbool. In mijn droom kwam aan het einde Odin en Frigga voor. Die hebben waarschijnlijk het symbool gecreëerd toen ze daar heen reisde. Maar de grote één miljoen euro vraag is: waarom? Waarom zijn ze mij daarop gaan zoeken? Hoe wisten ze dat ik daar was? Zo ja, wat was hun doel? En waarom precies mij? Zo veel vragen, zo weinig antwoorden.
Vandaag had ik mijn eerste missie. Missies gelden nog steeds dus mogen we dan uit onze kamer komen. Alleen voor training, school, eten en training mogen we onze kamers uitkomen. Erg hé? Maar terug naar de missie. Tony had mijn pak nog niet af dus leende ik een ouwe van Nat. In zowel Peters als die van mij zit een opsporing apparaatje dus, Tony weet altijd waar we zijn. Stel we het idee mogen krijgen om weg te lopen nee, de echte reden is dat we die hebben is voor als we ontvoerd worden. Elke Avenger heeft zon apparaatje in zijn of haar pak zitten. De missie was simpel, een groep dieven uitschakelen en bij de politie afleveren. Ze hadden een juwelier beroofd.
S avonds bij het avondeten vraag ik of Thor en Loki nog even willen blijven zitten. Een beetje verward stemmen ze toe. Ik wil het met hen over het gesprek tussen hen hebben. Afluisteren is niet aardig maar, wat kan ik eraan doen dat ik het toevallig hoorde! Niets, inderdaad. Het gesprek ging duidelijk over mij. Het gesprek ging letterlijk zo:
Loki: ......Wat als Sanne erachter komt? Ze zal ons gaan haten!"
Thor: "Ze moet er zelf achter komen, broer."
Maar de vraag is wat zal zo erg zijn dat ik hun zal gaan haten? En wat moet ik zelf ontdekken? Als iedereen weg is, kom ik direct met de deur in huis vallen. "Waar ging dat gesprek over toen we terugkwamen van het laatste dorp? Er is duidelijk iets wat jullie van mij willen verbergen." Ze kijken elkaar aan, alsof ze elkaar gedachten kunnen lezen op die manier. Na heel wat gemurmel en lul-smoezen, stop ik hun. "En nu de waarheid graag! Ik ben het zat. Waarom heb ik deze dromen? Wat heb ik met Asgard te maken? Waarom doen jullie zo?" Terwijl ik praat, verhef ik mijn stem steeds meer. De laatste vraag schreeuw ik zowat.
Thor probeert mij te sussen. Ik heb pas door dat ik huil als hij de tranen van mijn wangen wrijft. Loki heeft de hele tijd in stilte naar mij geluisterd en vind de vloer heel interessant op het moment volgens mij. "Het is niet aan ons de taak om je dat te vertellen." Zegt Thor.
Ik kijk hem niet begrijpend aan. "Maar wie zijn taak is het dan wel?"
"Onze ouders..." piept Loki zacht, bijna onverstaanbaar. Ik kijk hem verward aan. "Kom morgen met ons mee naar Asgard, naar onze ouders. Voor duidelijkheid." Zegt Loki nu veel harder. Zelfverzekerd, hij kijkt mij aan in de ogen. Zijn welbekende grijns siert zijn gezicht. Dit is de Loki die ik ken. De Loki die alles, iedereen die hem in de weg staat vermoord of iets anders zodat zijn plan door kan gaan.
Die avond kan ik maar niet in slaap vallen. Ik voel me doodmoe maar, ben klaarwakker. Mijn gedachte is net een drukke verkeersweg. Mijn gedachtes gaan overal heen maar, voornamelijk naar morgen. Wat zal ik aan treffen in Asgard? Ik ga terug naar de plek die ik jarenlang hel heb genoemd. Zal ik anders naar het kasteel kijken? Uiteindelijk val ik toch nog in een onrustige, droomloze slaap.
~
Ik word wakker van de zonnestralen die door het kiertje komen van mijn gordijnen. Ik blijf nog even vijf minuten in bed dommelen voor ik opsta. Ik rek me even goed uit. Daardoor wordt er een stuk van mijn buik zichtbaar. Ik neem en snelle douche, tenminste dat was mijn bedoeling maar, uiteindelijk heb ik een heel concert gegeven met mijn douchekop als microfoon. Heb ik mijn benen geschoren en mijn haar ook even goed gewassen. Ik wil net de douche uitstappen als een heel leuk nummer begint af te spelen.
JE LEEST
Asgard's Girl
FanfictionIk als een klein meisje, in een klein dorpje. Het hele dorp staart naar mij, fluisteren naar elkaar en ze wijzen naar mij. Ik loop rustig door de straat. Iemand schreeuwt achter mij, ik draai me om om te kijken wie het is en waarom hij of zij schre...