Asgard's Girl

Een tornado genaamd Sanne.

Vind dit een prachtig nummer. ❤️ Don't you worry child.

Vergeet dit nooit: Je hoeft je nooit ergens zorgen over te maken want, het komt wel weer goed. Je ouders zullen je altijd helpen of ze nou bij je zijn of niet. Voor alles is een oplossing. ❤️❤️(dit is ook de quote van het hoofdstuk)

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

POV Bruce

Wat zou er toch omgaan in haar hoofd? Wat is die verrekte nachtmerrie? Ik weet het ze heeft het ons verteld bij het ontbijt, dat ze een monster wordt genoemd. Het is superknap van haar dat ze het ons durft te vertellen maar, wat zijn de details? Dat wil ik weten. Ze ligt nu alweer in mijn lab, vastgebonden met een kracht-dempende handboeien. Tony zit achter de computer Sanne haar dossier te zoeken. Het is net alsof ze niet bestaat. De hartslagmonitor begint harder te piepen, waardoor Tony van achter zijn computer opkijkt en ik uit mijn gedachten wordt gehaald. Natasha is hier ook, ze hielp door een vochtig doekje over Sanne haar voorhoofd. De rest was hier ook, bijna iedereen Peter, Wanda en Loki waren er niet, heb ik weg gestuurd. "Hey Tony" zegt Natasha. "Wat zijn haar verwondingen van Asgard?" Vraagt ze.

"Ehm... inwendige bloeding en veel kneuzingen. Ze heeft veel verdoving want, anders zou ze door de grond gaan van de pijn." Legt Tony uit. Nat staat op met het bakje water en legt het aan de kant. Na een paar minuten in stilte te hebben gezeten verbreekt Nat het.

(Weet niet of dit klopt, dit is mijn fantasie)

"Ze begint wakker te worden Nat. Het is 8 uur mag ook wel, ze is een slaap kop." Antwoord ik haar vraag droog. Ik zie dat Tony weer verder is gegaan met wat hij bezig was. Ik loop naar het bed waar Sanne is ligt en begin haar los te maken van alle riemen die haar stil hielden.

Ik ben bijna klaar als ik Sanne opeens iets hoor zeggen maar, het is niet zo goed verstaanbaar door de schorre stem van al dat gillen. "Wat is er gebeurd?" Nat staat meteen op om een glas water te halen. Ze komt terug met het glas water en Peter en Wanda.

"Je had een nachtmerrie" zegt Peter. "Je had je wonden kunnen heropenen, daarom had ik je hier vast gemaakt." Vervolg ik.

"Is mijn kamer een hele erge rommel?" vraagt Sanne nu ze het glas water heeft opgedronken.

"Alsof er een tornado is geweest." zegt Bucky in een grappigere toon als hij binnen komt lopen. "Oh ja..." herinnerd Bucky zich. "We kunnen Loki nergens vinden. Waarschijnlijk is hij niet meer op aarde."

"Waarom is Loki weg?" Vraagt Sanne

"Toen ik Bucky ging halen omdat ik jou hoorden gillen, riep Bucky naar J.A.R.V.I.S. dat hij iedereen moest halen. Je bent erg sterk Sanne, Steve had moeite jou stil te houden. Loki heeft de hele tijd in het hoekje gestaan, ver in gedachten." Verteld Peter. "Toen jij naar Bruces lab werd gebracht ging Loki weg sinds dien hebben we hem niet meer gezien. Het is nu 3 uur geleden dat we hem zagen." Vervolgd Peter. Ja, we zijn al sinds 5 uur 's ochtends wakker.

POV Loki

Ik word wakker van J.A.R.V.I.S. Die vermeld dat ik zo snel mogelijk naar Sanne haar kamer moet komen. Wat zou er aan de hand zijn? Vraag ik mij af. Ik spring uit mijn bed kleedt mij snel om want niemand hoeft mijn pyjama te zien. Als ik in Sanne haar kamer aan kom is bijna iedereen er al. Bruce en Tony komen binnen gestormd. Ik ga ik het hoekje staan zodat ik niet in de weg sta. Ze heeft weer een nachtmerrie. De kamer ziet er zelfs erger uit dan die keer in de noordtoren. Dit is allemaal de fout van mijn vader! Zo sta ik nog wel even, mijn vader de schuld geven van dit alles. Ik ben boos. Nee, woedend. Ik zal Sanne hoe dan ook helpen. Al is dat het laatste wat ik doe! Ik storm de kamer uit met maar, één doel. Sanne helpen van haar verleden. Ik vlucht. Waarheen geen idee maar, ik moet even weg van al dit. Buiten is het erg rustig omdat het nog vroeg is. Niemand die mij in de weg kan lopen of storen. Na een tijdje gelopen te hebben door New York, weet ik waar ik heen moet gaan om weer een beetje rustig te worden: naar moeder (Frigga). Ik ga naar een verlaten steegje waarna ik Heimdall roep om mij naar Asgard te brengen. Niet veel later sta ik op de brug.

Als ik het kasteel binnen ben, loop ik naar mijn moeders vertrek. Daar is ze namelijk altijd. Ik klop twee keer op haar deur voordat ze opendoet. "Zoon, waaraan heb ik dit bezoek te danken?" Vraagt ze. Ze laat mij binnen. Ik ga op de bank zitten en moeder komt naast mijn zitten. Ik vertel haar alles vanaf het moment dat ik Sanne ontmoeten tot nu. Als ik mijn verhaal heb afgesloten pakt ze mijn handen die op mijn schoot liggen. "Loki, ik kan aan de manier dat je keek toen je je verhaal deed zien dat je om dit meisje geeft. Als ik had geweten dat ze hier al deze jaren zat had ik haar al lang naar aarde gestuurd naar je broer." Verteld moeder mij.

"Weet ik, mam. Ik snap gewoon niet waarom moet vader zo wreed moet zijn. Wat heeft ze ooit misdaan?" Vraag ik hardop af.

"Ik weet het niet mijn zoon, ik weet het niet." Zegt ze zacht voor ze mij in een knuffel trekt. Ik zit een tijdje in haar omhelzing. Ik moet zeggen het is wel fijn om je hart te kunnen luchten bij iemand die je vertrouwt en liefhebt. "Vertel mij eens, wat is Sanne voor persoon?" Vraagt moeder. Ik vertel haar alles dat ik weet over Sanne. Dat ze geweldig kan tekenen, grappig en ondeugend is, het beste voor iedereen wil ook als dat betekend dat ze er zelf onder lijdt en dat ze knap is en elke Avenger voor haar valt.

"Natasha, de vrouw met lang donkerbruin haar. Je kent haar wel." Begin ik en moeder knikt als bevestiging dat ze weet over wie ik het heb. "Probeert Sanne en Peter een stelletje te maken. Ze heeft alleen nog geen geluk gehad. We deden gisteren truth or dare en Nat had het voor elkaar gekregen om iedereen over te halen. Waarschijnlijk heeft ze hun betaald of zo. Sanne en Peter moesten dus steeds flirten en andere gênante dingen doen. Eén keer zei Peter dare en moest hij Sanne kussen. Ze deden het nog ook." Zeg ik met een lach van ongeloof. Peter was zo rood als een tomaat en Sanne ontweek iedereens blikken.

"Dat moest vast grappig zijn zoon. Voor Peter en Sanne misschien iets minder." Zegt moeder met een brede glimlach. "Ik ga wel met je vader spreken over Sanne haar verblijf hier al deze jaren. Het kan echt niet hoe hij haar heeft behandeld." Verteld ze mij. "En jij mijn zoon gaat weer terug naar Aarde. Ze zullen je vast missen, je bent hier al een paar uur." Beveelt mijn moeder en ik knik voor ik opsta en haar kamer verlaat. Op weg terug naar aarde, waar de realiteit is. Bij moeder is het altijd net een sprookje waar je in beland ben. Ik vraag me af hoe ze dat toch voor elkaar krijgt.

Terug op aarde word ik meteen overstroomd met vragen van Thor. "Waar de hel was je? Je bent 5 uur lang weggeweest. Sanne was super ongerust wetend dat jij weggelopen was. Die meid geeft om je, broer."

"Sorry, ik was bij moeder." Zeg ik schuldig. "Ik heb haar alles verteld en om het zachtjes uit te drukken ze was niet echt blij om te horen hoe vader Sanne behandelde." Leg ik hem uit.

"Als ik jou was zou ik nu naar Sanne haar kamer gaan om te laten weten dat je terug bent. Breek haar hart niet, Loki. Je bent haar eerste vriend en ze wil deze vriendschap niet kwijtraken." Waarschuwt Thor mij. Ik knik voor ik richting Sanne haar kamer loop.