Asgard's Girl

Het verhaal van Sanne.

Even één van mijn favoriete nummers delen met jullie :)

<Het is oké om te worstelen, het is niet oké om op te geven>

———————————————————

POV Sanne

De volgende ochtend loop ik vrolijk naar beneden. Alle Avengers zijn hier gebleven omdat ze een missie hebben binnenkort. "Goedemorgen!" Roep ik langdradig als ik naar de eettafel loop. Iedereen is er behalve Loki... heb ik hem dan echt zo erg gekwetst met mijn grap? "Hebben jullie Loki gezien? Hij gedraagt zich anders sinds ik hem had opgesloten in mijn zelfgemaakte cel." Vraag ik bezorgd.

"Maak je er niet druk om Sanne." Wuift Thor het weg. "Hij is vaker zo. Doet iemand iets wat hem niet zint, dan kan hij je dagen negeren en ontlopen. En als ik iets doe wat hem niet zint kan hij verdwijnen voor weken." Legt Thor mij nog uit.

"Dus, Sanne." Zegt Steve snel om het onderwerp te veranderen. "Waarom wil je zo graag je ouders vinden. Ik help je met alle liefde, hoor. Ik ben gewoon nieuwsgierig." Vraagt Steve en iedereen kijkt mij aan. Stiekem ook wel nieuwsgierig naar mijn reden.

"Ik heb tot mijn vijfde bij Mara geleefd, een oud vrouwtje. Ik wil weten wat de reden is dat ze mij achtergelaten hebben en waarom/hoe ik op Asgard ben beland. Ik wil weten of zij ook krachten hebben. Maar voornamelijk is mijn vraag waarom. Waarom hebben ze mij ten vondeling gelegd?" Vertel ik iedereen.

"Dan denk ik dat we maar een bezoekje moeten brengen aan vader." Zegt Loki van achteren. Ik draai mij om, hij ziet er moe uit.

"Waar was je? En hoe bedoel je een bezoekje brengen aan je vader?" Vraag ik

"Ik was op Asgard en heb een beetje naar jou gevraagd bij vader, alleen hij wilde niks vertellen over hoe het komt dat je al die tijd op Asgard hebt geleefd. En jij Sanne bent een nieuwsgierig aagje." Antwoord Loki. Ik geef hem een fronsende blik. What the hell bedoelt hij met nieuwsgierig aagje? Ik ken echt geen uitspraken. "Dus om te beginnen met jou zoektocht naar jouw ouders gaan ik en Thor naar Asgard. Om nog een poging te wagen om antwoorden te krijgen voor jou. En ik en Thor kunnen erg overtuigend zijn als we iets willen." Vervolgd Loki.

Loki gaat ook aan de eettafel zitten en pakt een broodje uit de mand. Tijdens het ontbijt wordt erover van alles gepraat. Van oude herinneringen tot mijn (levens)verhaal. "Ik had van Loki gehoord dat onze vader jou een monster noemt. Waarom eigenlijk?" Vraagt Thor en negeert de blik van Loki. Als blikken konden doden was Thor nu dood geweest. Ondanks dat hij een God is. Ik wend mijn blik van Thor en kijk naar de grond. "Sorry... je hoeft het niet te vertellen als je het niet wilt." Verontschuldigd hij zich snel. Ik slik zichtbaar en adem nog een keer diep in.

"Het is al goed, Thor. Ik heb mijn krachten niet onder controle zoals jullie al weten en ik heb heel vaak dingen gesloopt. Mijn emoties nemen het van mij over en dan ben ik niet meer in staat om mijzelf te stoppen. In mijn slaap is het zelfs nog erger dan als ik bij bewustzijn ben. Ik kan hele gebouwen verwoesten zonder dat ik het door heb. Ik heb per ongeluk een bewaker van Asgard vermoord zonder dat ik het door had." Vertel ik.

Ik wil verder vertellen maar wordt onderbroken door Tony. "Hoe bedoel je 'Het is nog erger dan als ik bij bewustzijn ben'?"

Flashback

Ik als een klein meisje, in een klein dorpje. Het hele dorp staart naar mij, fluisteren naar elkaar en ze wijzen naar mij.

Ik loop rustig door de straat. Iemand schreeuwt achter mij, ik draai me om zodat ik kan zien wie het is en waarom hij of zij schreeuwt. Het is een jongen, hij is rond de 20 jaar. "Kijk eens! We hebben de aandacht van het monster! Ja, jij ja! Je bent een monster!" De tranen staan in mijn ogen.

Ik ren zo snel mogelijk weg. Hij schreeuwt nog dingen achter mij aan maar, ik hoor ze niet. Ik heb het te druk met vluchten en huilen. Ik ren een steegje in. Het is er koud en vochtig maar, meest belangrijk het is er stil. Ik knuffel mijn benen en doe mijn hoofd erbij. Er is een overstroming van tranen, een waterval van tranen...

Einde flashback

"Sanne? Gaat het?" Vraagt Bucky bezorgd. Bucky zou echt ieders beste vriend kunnen zijn. Hij is net een grote broer voor mij. Het zou kunnen kwa leeftijd. We lijken ook wel een beetje op elkaar. "Gaat het?" Vraagt Bucky opnieuw. Iedereen zit in stilte naar mij te kijken. Alsof ze mij gunnen om even te verwerken wat ik zojuist hebt verteld.

"J-ja, het gaat wel" stamel ik "maar, om jou vraag te beantwoorden Tony. Ik heb last van nachtmerries, Loki heeft gezien hoe het eruit kan zien de volgende ochtend. In mijn nachtmerrie is er een jongen van rond de twintig die het hele dorp bij elkaar heeft gehaald om mij te kunnen uit schelden. Terwijl ik nog maar een klein kind ben." Vertel ik, ik geef niet de details want, dat zou ik niet aan kunnen.

Ik heb niet eens door dat ik huil totdat Bucky mijn stoel omdraait en voor mij bukt zodat we op ooghoogte zijn. Hij haalt met zijn duim de tranen van mijn wangen. "Het is knap van je dat je het zo durft te vertellen in het bijzijn van iedereen." Complimenteert hij me. Hij trekt mij in een knuffel. Ik verberg mijn hoofd in Bucky 's trui. Na een tijdje vraagt Bucky mij of het weer een beetje gaat. Ik knik, nog steeds mijn gezocht in zijn trui verstopt, en we gaan verder ontbijten in stilte.

Na het ontbijt ga ik naar mijn kamer. Ik heb er eigenlijk nog geen aandacht aan besteed. Gisteren waren we zo druk dat ik er niet ben geweest en gisteravond was ik te moe van het feest. Het is een best kale kamer als je het aan mij vraagt.

Ik loop naar het lab van Tony, waar ik ook Tony vind. Ik ben erachter gekomen dat je Tony zoekt hem altijd hier kan vinden. "Hey, Tony." Zeg ik als ik bij de deurpost kom. Hij draait zich snel naar me toe en begroet me met een glimlach. "Ik wilde vragen of ik mijn kamer een beetje mocht versieren. Het is er namelijk nogal kaal."

"Natuurlijk meid. Normaal weten we het van tevoren als er iemand komt. Maar jij kwam als een verrassing voor iedereen. Dit is nu je thuis Sanne dus, versier je kamer helemaal naar jouw smaak." Zegt Tony.

"Oké thanks! Wat ben je aan het doen trouwens?" Vraag ik

"Ik ben het veiligheidssysteem aan het verbeteren. Loki kwam er met jou namelijk met gemak door heen. Wij moesten erg haasten daardoor dus, verbeter ik het. Zo erg was het dit keer niet dat Loki kwam maar, als Loki naar binnen komt met gemak lukt het een vijand zeker." Verteld hij mij. We zeggen ons afscheid en we scheiden onze banen weer.

Ik heb in het 'rommelhok' veel leuke spullen gevonden. Ik noem het een rommelhok maar, het is gewoon een opslagruimte. Het is er alleen een grote bende. Ik zou die nog eens kunnen opruimen in mijn vrije tijd. Na een paar uur heb ik mijn kamer helemaal versierd naar mijn wens. (Foto media) Ik had echt geluk met mijn grijze en roze muren.