Asgard's Girl

De grote zoektocht is gestart.

Ik waarschuw alvast: veel wisselingen in POV.

—————————————————————

POV Clint

Ik zit samen met Tony, Dr. Strange en Peter. Tony vervoert mij als ik de lucht in moet. Strange maakt wel een portaal. Strange en ik gaan namelijk over de daken van gebouwen. Dit is de derde en laatste dorp dat op ons lijstje stond. Er was niks in de andere twee. Maandag hadden we Haarlemmerveen gedaan en Woensdag Jukenem en vandaag, Vrijdag, Ter Aarlander. Peter dropt mij op een willekeurig gebouw. Het is een laag gebouw dus ik moet omhoogklimmen, ik pak mijn pijl en boog en schiet een haak naar het gebouw -die hoger is- voor mij. Er zit een touw aan de haak die weer aan mij vast zit. Zo kan ik net zoals met bergen mij zelf omhooghalen. Zo ga ik even door totdat ik denk dat ik hoog genoeg zit. Ik zie in mijn ooghoek dat Strange uit een portaal komt op het gebouw links van mij. Als de stad een cirkel was dan zaten Strange en ik onder aan de cirkel en Tony en Peter boven aan. We zoeken en zoeken maar, vinden helemaal niks. De meeste straten zijn te smal om in te kijken van boven. Het lijkt allemaal zwart en ranzig maar geen dingen die Sannes verleden vertellen. Via de intercom vertel ik de rest van mijn groep dat we naar de grond moeten en dan verder zoeken. Ze stemmen er mee in en zogezegd, zo gedaan. We zijn op de grond verder gaan zoeken. Hopelijk vinden we hier wel iets want, ik gun het haar zo erg. Ik, een vader, kan het niet eens in mijn hoofd halen om mijn kinderen achter te laten. Daar hou ik hun veel te veel voor. Maar ja ik weet natuurlijk niet wat hun reden was on Sanne achter te laten. Maakt niet uit wat het probleem was, ze hadden Sanne er niet onder moeten laten lijden.

POV Bucky

Daar sta ik dan, in het binnenste gedeelte van het dorp. "We gaan aan de slag." Deelt Pepper met ons. Ik blijf nog even versteend stilstaan totdat ik doorheb wat de bedoeling is. Ik sta op het dorpsplein, hier begint Sanne haar verhaal/nachtmerrie. Ik zoek het hele plein af maar vind niks, ik probeer mij te herinneren welke kant droom-Sanne heen ging. Als ik naar het noorden kijk, moet ik ongeveer 30 graden naar rechts. Ik loop de straat binnen en zie dat het de hoofdstraat is. Ik herken de kleine bakkerij waar die lieve, bezorgde vrouw uitgelopen kwam. Ik loop verder en ben al langs drie zij straatjes gelopen maar heb geen idee of droom-Sanne één van die drie binnengelopen is dus loop ik de dichtstbijzijnde in en loop helemaal naar het einde waar het doodloop maar geen aanwijzing te bekennen. Ik loop de tweede inham in en weer niks, Nana noppes. Voor het derde geld hetzelfde. Helemaal niks. Ik loop terug naar het plein en zie Sanne met Wanda lopen. Ik jog naar hen toe en vraag of ze iets hebben gevonden maar, nee hun hebben ook niks gevonden.

POV Pietro

Met mijn snelheid ren ik een rondje om de stadsrand heen. Buiten de stad is niks te zien maar, voor de zekerheid ren ik nog een rondje om de muur. Je kan wel zien dat een deel van de muur vernieuwing nodig heeft. Als ik er een keer tegen op ren is de muur plat gelegd. Steve en Nat vragen meteen of ik iets gezien heb als ik weer terug ben bij de stadspoort. Ik schud mijn hoofd. Hopen dat we wat vinden in de buiten straten en de binnenwand van de muur maar, ben bang van niet.

En zoals ik zei, niks dat Sanne helpt. Hoe gaan we het haar vertellen dat er net zoals in de andere twee dorpen niks is. Ze was zo zenuwachtig voor vandaag. Ze gaat zo teleurgesteld zijn. In de intercom had Steve gevraagd of hun wat gevonden hadden maar, hun hadden ook niks. Nu zijn we allemaal op weg naar huis. Daar gaan we alle beelden van onze camera's die aan ons pak vast zitten uploaden en ze allemaal bekijken en vergelijken. Om zeker te zijn dat we niks gemist hebben maar, om eerlijk te zijn denk ik dat het tijdverspilling is. We hebben alles goed bekeken en in elk hoekje gezocht en niks gevonden. Dat zegt toch wat.

POV Sanne

Ik, Bucky, Wanda en Pepper zijn als laatste thuis. Peter en Tony gingen via de lucht naar huis, Clint nam de hovercraft, die moet namelijk ook weer terug, Strange ging via een portaal, Pietro rent, en de rest nam de taxi of ging met Clint mee. Bucky heeft zijn arm om mij heen geslagen, niet zijn metalen, waarom geen idee. Moet ik mij voorbereiden? Ik weet dat er via de intercom gezegd werd dat ze niks hadden gevonden maar, hun kennende zouden ze ook iets verborgen kunnen houden. "Hey guys." Begroet ik hun. Ze mompelen allemaal een hi/hai/hey/hoi. "Wat is er?" Vraag ik nu toch wel oplettend.

"Heb je het niet via de intercom gehoord? We hebben niks gevonden. We hebben alle dorpen gehad, er is niets." Zegt Bucky die nog steeds met zijn arm om hij heen geslagen staat.

"Jawel, maar ehh... maar, ik dacht dat het misschien een grapje was en dat er nu een van jullie zou zeggen 'hé Sanne, van wat je op de intercom hebt gehoord, dat is niet waar we hebben wel wat gevonden.'" Zeg ik zachtjes. Bucky duwt mij nog iets strakker tegen zijn zij aan om troost te bieden.

"Nee, Sanne. Dit is geen grapje, ook via de intercom was geen grap." Verzekerd Peter mij met zijn hoofd naar voren gebogen. Ik knik langzaam, ik draai mij om en Bucky's arm valt van mijn schouder.

Ik loop de trap op richting mijn kamer, als ik de gang in wil lopen waar ik, Peter en Bucky liggen hoor ik stemmen schreeuwen. Wel heel erg gedempt maar, je kan nog steeds horen dat er een vurige strijd van woorden wordt gevoerd. Ik loop ernaartoe. Ik weet dat het onbeleefd is om af te luisteren maar, mijn nieuwsgierigheid wint. "......Wat als Sanne erachter komt? Ze zal ons gaan haten!" Hoor ik een stem schreeuwen.

"Ze moet er zelf achter komen, broer." Zegt een andere stem veel kalmer. Wacht... wat! Broer? Dat kunnen alleen Thor en Loki zijn maar, die zouden pas morgen terugkomen. Waar moet ik zelf achter komen en waarom zou ik ze haten als ik het wist? Zoveel vragen en zo weinig antwoorden. Vertrouwen ze mij niet met wat dan ook de informatie mag zijn? Ik draai mij om een loop langzaam weg, niet wetend wat ik moet denken en voelen. Ik was al teleurgesteld en verdrietig doordat we niks hebben gevonden maar, ben ik nu nog verdrietiger en teleurgesteld of voel ik mij verraden en buitengesloten? Ik weet echt niet wat ik moet voelen. Misschien een beetje van alles? Ik wil de hoek om gaan maar, de deur waar ik net heb afgeluisterd gaat open. Ik draai mij om en doe net alsof ik er naartoe wilde lopen. Thor komt de kamer uit. "Oh, hey Sanne" zegt hij met een schaapachtig lachje.

"Hey, hoe was Asgard? Wilde het net gaan vragen aan Loki." Vraag ik hem om geen argwaan te creëren. Thor komt naar mij toelopen en samen lopen we naar mijn kamer en begint Thor te vertellen wat er allemaal gebeurd is in Asgard maar, laat het stuk over wat ik niet mag weten achter.

doordat Loki zo boos was geworden op Odin had hij hem op laten sluiten in een cel. Een cel waar Loki veel te vaak geweest is." Zegt hij het laatste deel lachend. Ik luister maar wat afwezig naar hem. Hij vertelt niet saai of iets hoor maar, ik ben er met mijn gedachten er niet bij. Alsof hij het wist vraagt hij wat er aan de hand is. Ik vertel hem over de dorpen die we hebben bezocht en niks gevonden hebben. "Ik snap hoe je je voelt maar, we komen er wel achter. We gaan blijven zoeken." Verzekerd hij mij en ik zou hem geloven als ik niet wist wat hij net een paar minuten geleden had besproken met zijn broer.