Asgard's Girl

Joepie! Weekendje weg! Deel 2

<De kleine dingen in het leven maken het leven mooi.>
POV Peter
De volgende morgen werd ik op een aparte manier wakker. Ik was doorweekt, dan vraag je je misschien af 'hoe?'. Thor en Loki hadden een emmer water over mij en Sanne gegooid. Na het heerlijke ontbijt wat Wanda, Pepper en Nat hadden gemaakt gingen we in de auto's om naar een ruïne te gaan. De ruïne was een kasteel uit de 18e eeuw. Natuurlijk konden wij niet normaal zijn en moesten we weer als idioten gedragen. Thor begon het kasteel te beklimmen, Pietro wilde verstoppertje gaan spelen en zo kan ik nog wel even doorgaan. De gids haat ons volgens mij, ze geeft elke keer blikken. Ik geef haar niet de schuld, ze kan haar werk niet doen omdat wij er elke keer vandoor gaan. Iedereen behalve ik en Sanne zijn kinderen in volwassen lichamen. Terug in het park ontmoete Sanne een jongen. Tygo heet hij volgens mij en ik vertrouw hem niet. Hij ziet eruit als een jongen die de meiden om zijn vingers windt om ze daarna weer te kunnen dumpen. Ik ben niet de enige Tony vertrouwd het ook niet. Hij laat hun niet uit zijn oog.

POV Sanne

Ik en Peter zijn ijsjes gaan halen bij de ijssalon in het park. Er stond een lange rij dus we zijn eerst even gaan rond kijken. Het is een tropische koepel er is een restaurant, een afhaalplek, game hoek, zwembad, winkeltje en een entertain plek voor de kleintjes. Buiten is er ook nog een restaurant volgens mij. Er is een klein 'riviertje' waar vissen in zwemmen. Ik wilde even in het winkeltje kijken terwijl Peter in de rij ging staan. Ik had tegen Peter gezegd dat hij voor mij een bolletje hazelnoot moest nemen. Ik stond bij de houten letters toen er een jongen naast mij kwam staan. Hij kon niet ouder dan achttien zijn. Ik weet niet wat mij bezielde maar, ik durfde hem niet aan te kijken en bloosde als en gek. Hij straalt een al badboy uit. "Hallo, beauty." Ik keek weg en bloosde nog erger dan eerst. Ik zag Peter staan bij de ingang.

Ik murmelde een "doei" voor ik naar Peter liep en het ijsje van hem aan nam. Ik draaide me om en de mysterieuze jongen stond daar nog, starend naar ons. "Het is dat je mijn beste vriendin bent maar anders had je zelf in die lange rij mogen staan." Mokt Peter terwijl hij een straaltje gesmolten ijs van zijn hoorntje aflikt.

"Dat zou je niet doen, daar hou je me te veel voor." Antwoord ik lachend. Ik zwaai nog even naar de mysterieuze jongen voor ik wegloop met Peter. We gaan naar de speeltuin die een fort moet voorstellen. Op de schommel eten we rustig onze ijsjes op. "We moeten gaan golven vanavond met iedereen!" roep ik uit het niets.

"Dat zal leuk zijn, ja. Laten we het vragen aan de rest bij het avond eten, oke?" antwoord Peter met een vraag. Ik eet het puntje van mijn hoorntje op en begin te zwaaien op de schommel. Opeens stop ik in de lucht, ik laat een gilletje van schik. Ik kijk achter mij en zie de mysterieuze jongen mijn schommelstoeltje vasthouden. Hij geeft mij een zetje waardoor ik nog een gilletje geef maar, die eindigt in een lach.

Peter zit omgedraaid in zijn stoeltje, starend naar de mysterieuze jongen. "Mag ik weten wat de naam is van deze schoonheid?" vraagt hij.

"Sanne." Giechel ik. Hij humt in goedkeuring. Nat komt aangelopen.

"Oh, ik zie al wat hier aan de hand is, gedraag je." Zegt ze met een speelse maar, toch strenge blik tegen de mysterieuze jongen. "Sanne, Peter kom we gaan de barbecue aan zetten. Hoe waren de ijsjes?" vraagt Nat als ze naar ons toe gedraaid is.

"Lekker, mogen we er nog een halen na het avondeten?" vraag ik hoopvol. Natasha houdt haar hoofdschuin, dat doet ze altijd als ze iets ondeugends van plan is.

"Kom, laten we gaan voordat Tony gaat klagen." Ze negeert mijn vraag gewoon, ik vraag het wel aan Wanda later. "Hey! Jij, kom eet lekker mee. We hebben toch te veel vlees gekocht." Zegt ze tegen mysterie boy en beweegt haar hoofd als teken dat hij mee moet komen. Het huisje is heel dichtbij dus we waren er zo. Tony was met iemand te praten maar, dat was niet Pepper.