Asgard's Girl

Loki verliefd? Op mij?

POV Sanne

Vanmorgen hebben Loki en Thor mij een rondleiding gegeven en ik moet toegeven, ik ben kapot. Mijn voeten doen pijn van het lopen op die belachelijke hoge hakken. Ik loop een beetje rond door het paleis, in de troonzaal vind ik een piano, die heb ik nog nooit zien staan... ik ga er voorzichtig achter zitten en laat mijn vingers over de toetsten glijden. Langzaam begin ik een deuntje te spelen. Dat deuntje loopt over naar een lied dat ik ooit eens op de radio heb gehoord. Ik kan eigenlijk wel elk nummer spelen zodra ik het heb gehoord. (media)

Ik hoor geklap achter mij. Ik was zo gefocust dat ik hun niet heb horen binnenlopen. Als ik mijn draai zie ik iedereen staan, ook echt iedereen. Zelfs Odin staat te klappen, hij lijkt haast trots. "Wow, Zusje dat heb je erg mooi gespeeld. Je hebt nooit gezegd dat je piano kon spelen." Complimenteert Thor mij.

"Mara leerde mij het al sinds ik de toetsen kon aanraken. Dat was toen ik vier was." Leg ik uit. "En ik heb het nooit verteld omdat ik dacht dat het niet boeide. Het is ook al zo lang geleden dat ik heb gespeeld. Het verbaast mij dat ik het nog kan." Ga ik verder.

"Ik zag hoe Mara het je leerde inderdaad maar, als je voor iets echt een passie hebt verleer je het nooit. Het is net zoals fietsen, dat verleer je ook nooit." Verteld Moeder mij.

Het was mij niet voorbijgegaan dat Thor mij zusje noemde. "Je noemde mij zusje." Zeg ik tegen Thor.

Paniek is af te lezen van zijn gezicht. "Je vindt het toch niet erg?" Vraagt hij gehaast.

"Nee joh, ik vind het prima Broer." Antwoord ik, ik leg extra druk op het woord broer. Je kan haast zien dat er een last van zijn schouders valt.

"Knap gedaan dochter." Is het enige dat Odin zegt voor hij weer weggaat. Loki complimenteert mij ook maar, vraagt of hij mij ook even in privé kan spreken. Natuurlijk had ik ja gezegd. In zijn kamer aangekomen, ging ik op zijn bed zitten. Ik sloeg zijn aanbod om wat drinken in te schenken af. Hij kwam ook op het bed zitten maar, zorgde ervoor dat er een enorm gat tussen ons zat.

"Wat is er aan de hand Loki?" Vraag ik, hij maakt mij nu toch best wel bang. Ik schuif op zodat het gat kleiner wordt, Loki gaat niet verder weg zitten. Zou ook moeilijk gaan want, dan zou hij van het bed afvallen.

"Weet je de dag nog dat we elkaar ontmoette? In de troonzaal." Ik knik als antwoord. "Toen jij de deur weer uit was gebracht door die wachter, had Vader mij beveelt om jou in de gaten te houden want, jij was 'gevaarlijk'. Zo had hij gezegd. Nou laten we eerlijk zijn, ik heb je niet in de gaten gehouden. Niet op de manier dat vader wilde. Ik werd verliefd op je maar, durfde je het niet te vertellen. Je had zoveel aan je hoofd en zo'n slecht verleden al, ik zou het alleen maar erger maken, want we weten beide dat ik niet de liefste ben." Weer knik ik, het is raar om te weten dat hij hier een liefdesverklaring geeft terwijl we broer en zus zijn. "Dus ik begon je te ontwijken. Op momenten dat je juist mensen om je heen nodig had, ging ik weg. Ik vluchtte naar Asgard en name elke keer Thor mee, elke keer met een andere reden om jou te helpen. Het was ook om jou te helpen maar, ook om je te ontwijken. Ik wilde je niet zwak zien, bang dat ik zou toegeven aan mijn gevoelens. Toen ik jou met die wachter in Hela's kamer vond, kwam ik erachter dat ik je leuk vond en hou vaker ik rond jou was, hoe sterker mijn gevoelens werden. Tot we erachter kwamen dat jij mijn zusje bent, toen waren alle gevoelens weg, ze maakte plaats voor iets anders. Iets wat ik nog niet weet wat het is. Hoe noemen ze het in jouw wereld? Overprotective brother, toch?" Weer knik ik om zijn vraag te beantwoorden. "Ik vond dat je moest weten wat ik voor je voelde, alleen ik wist niet hoe ik het moest zeggen. Toen ik begon aan mijn verhaal wist ook nog niet wat ik ging zeggen maar, het kwam er gewoon zo uit. Je bent toch niet boos?"

Ik schud nee. "Nee, ik ben niet boos op je Loki. Ik ben juist trots op je dat je de moed had om het te zeggen. Het is niet niks. Ik ben blij dat je het mij hebt verteld en niet verborgen gehouden. Ik hou van je, Loki. Zoals elke broer en zus van elkaar zouden moeten houden. Kom hier." Ik trek hem in een knuffel. Zo zitten we voor een lange tijd. Secondes, minuten en misschien zelfs wel uren gaan voorbij voor we elkaar loslaten. "Wist Thor dat je je zo voelde?" Vraag ik na een tijdje in stilte te hebben gezeten. Loki knikt zachtjes ja terwijl hij naar de grond kijkt. Ik pak zijn kin en draai hem naar mij toe zodat hij mij wel moet aankijken. "Wat wil je dat we doen?" Vraag ik hem.

"Hoe bedoel je 'wat wil je doen?'" Vraagt hij niet begrijpend.

"Wil je het begraven, alsof het nooit gebeurd is en dat het de zwarte pagina is van ons leven samen of wil je het bespreekbaar houden en er gewoon terug naar kunnen kijken in de toekomst?" Vraag ik hem. Het is erg belangrijk voor mij om te weten wat hij wil want, als hij het wil begraven in het verleden en ik begin er zomaar over, wil ik hem niet pijnigen.

"Bespreekbaar houden maar, alleen tussen Thor, mij en jou. Vader en moeder mogen er niks over weten." Maakt hij mijn duidelijk.

"Oké, dat respecteer ik, daarom vroeg ik het je ook." Antwoord ik hem. Samen gaan we naar buiten en genieten we van het weer. Thor komt ons ophalen voor het avond eten. Daar is het ook erg gezellig we hebben het over van alles. Van Thor en Loki's verleden als kleine kinderen tot mijn teken- en piano kunsten. Uiteindelijk blijven ik en mijn broers buiten kijken hoe de zon ondergaat en de sterren te voorschrijn komen.